Ανάγκη ο Τσόρι

Από ότι φαίνεται και πάλι δεν θα είναι στην 11άδα. Παρότι ο τραυματισμός του Πάρντο «ανοίγει» μια θέση μέσο-επιθετικά, ο Μάρκο Σίλβα θα πάει στην ασφάλεια του Ντουρμάζ. Θα αλλάξει πλευρά ο Σεμπά και η ομάδα του Τσάμπιονς Λιγκ θα έχει μόνο μια αλλαγή στις πτέρυγες τώρα που έφτασε η ώρα του Γιουρόπα.

Άρα και την αναμέτρηση των Βρυξελλών, ο Τσόρι, θα ξεκινήσει να την βλέπει από τον πάγκο. Από τη θέση που έχει γίνει φέτος η... καλή του. Σαν την ιστορία με τον Νίκο Φιλίππου. Που είπε κάποτε ο Γιάννης Ιωαννίδης, σε μια προπόνηση του Άρη, να σουτάρουν οι παίκτες από την «καλή τους θέση» και ο αθεόφοβος πήρε τη μπάλα και πήγε και κάθισε στην καρέκλα του, για να βάλει καλάθι από εκεί. Έτσι και ο Ντομίνγκες. «Καθιστός» θα πρέπει να το επιχειρήσει.

Είναι ευθύνη του Σίλβα που δεν παίζει; Προφανώς όχι. Ο Αργεντινός είχε φέτος τόσους «μικρούς» τραυματισμούς που δεν βρήκε ρυθμό ποτέ. Όποτε πήγε να μπει στην ομάδα, κάτι προέκυπτε, και... πάλι από την αρχή. Παράλληλα ο αντικαταστάτης του, ο Κώστας Φορτούνης είναι ο MVPτης σεζόν για τους Πειραιώτες. Δικαίως λοιπόν ο Πορτογάλος έχει αφήσει τον Τσόρι πιο πίσω στο πλάνο του. Και να ήθελε δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς.

Ο Ολυμπιακός όμως μπαίνει σε μια περίοδο «ειδικής κατάστασης». Και μάλιστα αυτό το κάνει, χωρίς τον Φελίπε Πάρντο με τα 3 γκολ και την 1 ασίστ στο σύνολο των έξι τερμάτων των Ερυθρόλευκων στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μπαίνει στα νοκ άουτ του Γιουρόπα και δεν κρύβει την φιλοδοξία του για το παραπάνω σε σχέση με τα συνηθισμένα. Όποιο και αν είναι αυτό. Τη στιγμή που η ομάδα δείχνει να «χρειάζεται» κάποιον που θα την εμπνεύσει. Που θα τη βγάλει από μια περίοδο όπου δεν δείχνει και στην καλύτερη της φόρμα. Είναι πολυτέλεια λοιπόν να το επιχειρήσει με τον Αργεντινό σε ρόλο συμπληρωματικό. Από τη στιγμή που τώρα είναι 100% καλά. Έναν ποδοσφαιριστή που έχει την προσωπικότητα, τις παραστάσεις, την φιλοδοξία να αποδείξει ότι η χρονιά δεν θα πάει... στράφι. Τον ποδοσφαιρικό εγωισμό.

Θυμούνται όλοι σε εκείνα τα δύο ματς με την Άντερλεχτ προ διετίας, τον Μήτρογλου και τον Ρομπέρτο. Ίσως να μην θυμούνται όμως τι είχε κάνει σε εκείνες τις δύο αναμετρήσεις ο Σαβιόλα, που εκείνη χρονιά του έχασε γρήγορα την θέση του στην 11άδα. Στο Βέλγιο ήταν ο μοναδικός ποδοσφαιριστής της ομάδας που «τακτικά» ήταν 100% σωστός. Εκείνος που έδωσε την ασίστ στο Μήτρογλου για το 0-1. Και στο Φάληρο, ο σκόρερ των 2 τερμάτων στη βραδιά που ο Μητρογκόλ δεν ήταν εκεί. Εκείνος που σφράγισε την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Το έκανε με τη φρεσκάδα του; Όχι. Το έκανε γιατί ήταν ο Σαβιόλα.

Αντίστοιχα ο Τσόρι, έκανε όλη τη δουλειά στο 1-1 με τη Μπενφίκα, εκτός. Και έβαλε συνολικά 3 γκολ σε εκείνο το Τσάμπιονς Λιγκ. Όπως έκανε τη «δουλειά» τελευταία αγωνιστική πέρσι με τη Μάλμε, για το εισιτήριο στους «32» του Γιουρόπα. Όπως πάλεψε σαν... τρελός στη ρεβάνς με τη Ντνίπρο. Γιατί είναι ο Ντομίνγκες. Ένας ποδοσφαιριστής που με την παρουσία του μπορεί να δώσει όχι μόνο λύσεις, αλλά ρυθμό στην προσπάθεια ολόκληρης της ομάδας. Ακόμη και το Σάββατο με την ΑΕΚ που έπαιξε 7-8 λεπτά , μπήκε φουριόζος. Για ότι μπορούσε να προλάβει.

Να παίξουν μαζί Τσόρι και Φορτούνης; Στην λογική που είδαμε εκεί γύρω στην αλλαγή του χρόνου, δεν... βγαίνει σε επίπεδο έξω από το ελληνικό. Δεν μπορεί ο Φορτούνης στην πτέρυγα. Όπως δεν μπορεί και ο Τσόρι (έγινε στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μπάγερν). Με κάποιο άλλο σχηματισμό: Αυτό είναι πιο πιθανό, αλλά ο Σίλβα, ως εδώ, δεν έχει δείξει τόσο μεγάλη διάθεση για αλλαγές αυτού του επιπέδου. Με εξαίρεση τα δύο ματς με τους Βαυαρούς όταν χώρεσε «τριάδα» κεντρικών χαφ στην 11άδα του.

Ειλικρινά δεν γνωρίζουμε την απάντηση. Τον τρόπο. Είναι δουλειά του προπονητή και μόνον αυτού άλλωστε. Ξέρουμε όμως ότι είναι πολύ μεγάλη πολυτέλεια ο Ολυμπιακός να έχει τον Αργεντινό σε ρόλο... διακοσμητικό στα πραγματικά δύσκολα. Ειδικά τώρα. Είναι «ανάγκη» για τους Ερυθρόλευκους η ενεργοποίηση του. Και η διαχείριση του ένα από τα «κεφάλαια» που μπορούν να χαρακτηρίσουν ολόκληρη την προσπάθεια που ξεκινά τη Πέμπτη το βράδυ στις Βρυξέλλες.