Μόνο η ΑΕΚ…

Ήταν αδιαμφισβήτητα μία υπέροχη ημέρα από την αρχή της έως την ολοκλήρωσή της η χθεσινή για την ΑΕΚ, τους φίλους – οπαδούς της και για τους υπόλοιπους που ΄χουν βιώσει τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια…

Επιπρόσθετα ήταν δεδομένο πως η ΑΕΚ, μόνο η ΑΕΚ, θα μπορούσε να νικήσει τον Ολυμπιακό, θα ήταν η πρώτη που θα το έκανε φέτος σπάζοντάς του το αήττητο.

Μία σημαντική νίκη για όλη την ΑΕΚ που έρχεται παρά το γεγονός ότι η Ένωση βρίσκεται στο χτίσιμο μίας ομάδας που θέλει να δημιουργήσει τη δική της επόμενη αυτοκρατορία στο εγχώριο (και όχι μόνο) ποδόσφαιρο και αποδεικνύει ότι έχει βάλει τα σωστά θεμέλια για να το πετύχει (αν θα το καταφέρει δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την ίδια, αλλά δεδομένα θα το επιδιώξει).

Η κατάκτηση της νίκης είναι πέρα για πέρα καθαρή και δίκαιη. Τα αυτονότητα έπραξε ο Καλογερόπουλος. Απόλυτο 50-50 και πραγματικά με απογοητεύει ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη ήττα ο Ολυμπιακός. Έκανε δεύτερο σερί κακό ματς και έχασε αυτή τη φορά.

Είναι σωστές όλες οι αποβολές (και του Γκάλο), το πέναλτι ΔΕΝ γίνεται να μη δοθεί (αν και στο παρελθόν ανάλογες φάσεις όπως το χέρι του Μέλμπεργκ δεν τα… έβλεπαν ποτέ) και όλοι προσπαθούμε να κατανοήσουμε πλέον γιατί φωνάζει ακριβώς η φιλοξενούμενη ομάδα τη στιγμή που στο πρώτο ημίχρονο δεν δόθηκε πεντακάθαρο πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ.

Μπορώ να καταλάβω την ένταση και την πίεση όλων από την απογοήτευση και τον πόνο που προκάλεσε μία ήττα από την ΑΕΚ, είναι απόλυτα λογικό, αλλά τόσο πια ζήτημα και πανικό για τα αυτονόητα, πραγματικά ΜΟΝΟ στην Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει από μία ομάδα που είναι πρώτη, στο +16, καλύτερη από τους ανταγωνιστές της και απλά έχασε ένα ματς…

Μπορεί να παίζει ρόλο περισσότερο από τους ποδοσφαιριστές, τους προπονητές και τους πραγματικούς πρωταγωνιστές το γεγονός πως υπάρχουν μεγάλα αφεντικά και μεταξύ τους τεράστια κόντρα, αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό δεν μπορεί να απασχολεί την αλήθεια.

Και η αλήθεια, ωμή και απόλυτη για το ντέρμπι είναι πολύ απλή και περιγράφεται μέσα σε πολύ λίγες γραμμές:

Η ΑΕΚ ήταν μέτρια έως κακή, το ίδιο και ο Ολυμπιακός. Αποτέλεσμα αυτού να δούμε ένα κακό παιχνίδι (με πολύ τουλάχιστον ένταση), χωρίς φάσεις, με πολλά επιπόλαια – αβίαστα λάθη από τους παίκτες των δυο ομάδων και το οποίο φαινόταν ότι θα κριθεί στο γκολ και στην ομάδα που θα το έβαζε. Το έβαλε η ΑΕΚ και κέρδισε.

Το ίδιο έγινε στο παιχνίδι της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟΚ και ακριβώς αυτό το… έργο είδαμε από την Ένωση του Πογιέτ (this is his way) στην Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό (με τη διαφορά ότι ο Βάργκας αστόχησε στο απίθανο τετ α τετ και έμεινε στο 0-0). Σε όλα τα ντέρμπι κοινώς…

Η ΑΕΚ χαίρεται μια πολύ σημαντική της επιτυχία που θα την… θρέψει ακόμη περισσότερο σαν ομάδα και θα της δώσει λίγα από τα στοιχεία της αυθεντικής της ταυτότητας. Πρόκειται για μία χαρά όμως κυρίως για τον κόσμο της ΑΕΚ που την ήθελε πολύ και αποτελεί επί της ουσίας μία πρώτη, μικρή ανταπόδοση προσφορά με αυτόν τον τρόπο από την ομάδα.

Από αύριο όμως (πιο σωστά από σήμερα) στην ΑΕΚ θα πρέπει να δουν και να τσεκάρουν τα πολλά που ΔΕΝ ήταν σωστά στο συγκεκριμένο ντέρμπι σε αγωνιστικό επίπεδο και να τα διορθώσουν. Διαφορετικά οι νίκες με τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ θα… χάνουν από την αξία τους…

Ο Πογιέτ το χάρηκε πολύ, το ήθελε ίσως και περισσότερο απ’ όλους, μα έκανε λάθη σημαντικά πριν, στη διάρκεια και κατά τη διαχείριση του παιχνιδιού. Στο τέλος βέβαια μετράει πάντα το αποτέλεσμα. Ας μην… γκρινιάξουμε τώρα (θα το κάνουμε σε άλλο blog) έπειτα από μία μεγάλη νίκη απέναντι σε ένα μεγάλο αντίπαλο και σε μία καλή ποδοσφαιρικά ομάδα (γιατί το ότι κερδίζει κι όταν δεν πρέπει δεν αλλάζει ότι είναι φέτος η καλύτερη ομάδα).

Υγ: Ο Κασάμι δήλωνε πριν το ματς πως «ο Ολυμπιακός παίζει απέναντι σε μία μεγάλη ομάδα», για να δηλώσει μετά το ματς με την ΑΕΚ και την ήττα (δικαιώθηκε κοινώς) ότι: «η ΑΕΚ είναι μικρή ομάδα»… Επαναλαμβάνω πως η ένταση και οι σφυγμοί είναι στο… κόκκινο σε (αλλά και έπειτα από) τέτοια ματς αλλά δεν υπάρχει λόγος για τέτοια λόγια αφού προφανώς και εσύ ο ίδιος μόνο θα βγεις εκτεθειμένος και θα φτάσεις στο όριο του να σε αποκαλέσουν γραφικό! Δεν θα υπενθυμίσω τα περσινά του στο ΟΑΚΑ στο Κύπελλο προς τον κόσμο της ΑΕΚ, θα σημειώσω τούτο: αφού μιλάς τελικά για τη διαιτησία και θεωρείς απαράδεκτη μία αποβολή, θα έπρεπε να το κάνεις και μετά τα ματς που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ δεν απέβαλλαν τους συμπαίκτες ενώ έπρεπε… Παιδικά το γράφω, το πιο απλό και γελοίο, αλλά που!

Υγ2: Διαβάζω και μου στέλνουν ταυτόχρονα μηνύματα και σχόλια φίλων – οπαδών του Ολυμπιακού που λένε τα εξής: «Καλά σας κάνει τόσα χρόνια ο Μαρινάκης» και προσπαθώ να καταλάβω αν γνωρίζουν οι συγκεκριμένοι τι ακριβώς γράφουν – στέλνουν; Είναι απόλυτη παραδοχή ξεκάθαρα…

Υγ3: Θαρρώ εκτός των όσων έχουν αναφερθεί με κάθε επισημότητα (εγγράφως) για όσα φέρεται να είπε ο Δημήτρης Μελισσανίδης όπως προβλέπεται, έτσι θα έχουν γραφτεί με ανάλογη επισημότητα είτε από τον ίδιο παρατηρητή διαιτησίας, είτε από τον παρατηρητή αγώνα, είτε από τον Καλογερόπουλο, είτε από τον 4ο διαιτητή Παππά, είτε από τους βοηθούς, όσα αφορούν τον ποδοσφαιριστή Σιόβα και τη συμπεριφορά του.

Υγ4: Υπάρχει τελικά και κάτι ανώτερο. Η ΑΕΚ κέρδισε τον Ολυμπιακό που δυο παίκτες του είδαν την κόκκινη κάρτα και με πέναλτι! Το πιο απίθανο; Αποβλήθηκαν Μποτία και Μιλιβόγιεβιτς οι οποίοι δεν έπρεπε να παίζουν καν στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ αφού έπρεπε να είχαν αποβληθεί στο ματς με τον ΠΑΟΚ…

Υγ5: Μπράβο στον Ρομπέρτο, μπράβο στον αρχηγό του Ολυμπιακού που μετά το γκολ που δέχτηκε και ενώ για κάποιον δικό τους λόγο από τον πάγκο του Ολυμπιακού επιχειρούσαν να μη συνεχιστεί το ματς μετά το τέρμα της ΑΕΚ και εκείνος βγήκε μπροστά και το τελείωσε σεβόμενος περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον (κυρίως) το σύλλογό του.

Υγ6: Μαγεία ο κόσμος της ΑΕΚ. Υπέροχος… Δίπλα της με πολλή ένταση, πάθος, παλμό και όμως ταυτόχρονα μυαλό. Από νωρίς έως και στο τέλος είναι πάντα ο MVP!