Δεν «πουλάει» ο Έλληνας...

Βράδυ. Λίγο μετά τις έντεκα. 13 Νοεμβρίου 2015. Τζιχαντιστές σκορπούν τον θάνατο στο Παρίσι. Εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες. Η Ευρώπη με κομμένη την ανάσα, αμίλητη από το σοκ παρακολουθεί τα πλάνα από το «Stade de France», το «Bataclan», το εμπορικό κέντρο «Les Halles». Η πρωτεύουσα της Γαλλίας μετατρέπεται σε λίγες στιγμές από «Πόλη του Φωτός» σε «Πόλη του αίματος». Αδιανόητο. Αθώοι να πληρώνουν με την ζωή τους ένα power game, στο οποίο δεν έχουν την παραμικρή ανάμιξη, την παραμικρή σχέση, την παραμικρή εμπλοκή.

Τα social media στην Ελλάδα παίρνουν... φωτιά-μόνο τα social media, όμως, γιατί το να κατέβεις στον δρόμο για το οτιδήποτε, είναι επίπονο και δύσκολο για τον μέσο καλομαθημένο Έλληνα- γεμίζουν από στάτους στήριξης, από γαλλικές σημαίες από φωτογραφίες με τρικολόρ φόντο. Κάποιοι το ένιωσαν αλλά η συντριπτική πλειοψηφία ακολούθησε την μόδα, την μάζα, όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Σαν τα πρόβατα που ακολουθούν το κοπάδι.

Δεν μπορεί, θα έχετε και εσείς φίλους που... 11 στα 10 ποστ στον τοίχο τους είναι Παντελίδης «σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε», Πάολα «πόσες φορές θα σε φωνάξω πίσω», Σταν «μεγάλωσα μέσα στην αλητεία»(τι Παροικιά τι Bronx ένα και το αυτό) και στον θάνατο του Lemmy έγραφαν «rip», πόσταραν το «Ace of Spades» ενώ στον χαμό του David Bowie to «Gasoline» και το «Heroes». Δεν μπορεί θα έχετε και εσείς φίλους που κατέβαιναν στην πλατεία των αγανακτισμένων όπως ήταν η μόδα της εποχής και στην συνέχεια τους... κατάπιε ο καναπές ή φίλους «χριστιανοταλιμπάν» που σε ένα βράδυ δήλωναν «Je suis Charlie».

Το πρωί της Πέμπτης τρεις αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού έπεσαν στο καθήκον. Το ελικόπτερο τους συνετρίβη στο Αιγαίο και τρία σπίτια «έκλεισαν», οικογένειες έχασαν τα στηρίγματα τους, παιδιά έμειναν ορφανά, άνθρωποι της διπλανής πόρτας έφυγαν από την ζωή, επαγγελματίες που δουλεύουν για 1000 και 1500 ευρώ κάτω από αντίξοες συνθήκες, παίζοντας κορώνα γράμματα την ύπαρξη τους, όταν τα κοπρόσκυλα της Βουλής αμείβονται με τα πενταπλάσια και τα εξαπλάσια για να μοιράζουν ψέμματα, υποσχέσεις, μνημόνια, κατασχέσεις σπιτιών, αυτοκτονίες, μειώσεις στις συντάξεις, διαφθορά!

Το βράδυ του μακελειού στο Παρίσι όλοι έγιναν «Γάλλοι», όλοι ένιωσαν τον πόνο του συνανθρώπου, το facebook και το twitter γέμισαν στήριξη, συμπόνοια, κατανόηση, αγάπη. Στον χαμό τριών Ελλήνων οι χρήστες των social media αντέδρασαν ως συνήθως, όπως γίνεται σε περιπτώσεις που δεν είναι της μόδας, που άντε να πάρεις καμιά δεκαριά likes αντί για 50-60. Κλάιν-μάιν. Βανδή, Πάριος, καμία Beyonce στο τσακίρ κέφι, check in σε μοδάτα εστιατόρια, στάτους για του Αγίου Βαλεντίνου, καμιά μπαλίτσα και έχει ο Θεός.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, έτσι είναι! Οι Έλληνες δεν «πουλάνε», ο πόνος του Έλληνα δεν είναι... εμπορικός, η Ακρόπολη και ο Λευκός Πύργος δεν είναι δα κανένας πύργος του Άιφελ για να τον μοστράρουμε φωτό προφίλ. Είναι μπανάλ. Άσε που αν βάλεις την ελληνική σημαία μπορεί να σε πουν «φασίστα», άσε που αν υπερασπιστείς αξιωματικούς του στρατού μπορεί να σε πουν «χουντικό». Δεν είναι να παίζεις με αυτά τα πράγματα στην «προοδευτική» κοινωνία που ζούμε. Επικίνδυνες καταστάσεις. Κατά τα άλλα να χαιρόμαστε τις ευαισθησίες μας, ευαισθησίες του πισινού, των likes και της μόδας. Ευαισθησίες που άγονται και φέρονται από την μάζα, από τους πολλούς, από τον Ζούκενμπεργκ. Και στην τελική δεν έγινε και τίποτα. Σιγά, ένα ελικόπτερο έπεσε, δεν χάσαμε και το σήμα από το wi-fi...

Ας είναι ελαφρύ το χώμα...