Το να σε αναγνωρίζουν ακόμα και οι αντίπαλοι, είναι ίσως η μεγαλύτερη τιμητική διάκριση που θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί. Το επίτευγμα αυτό δεν θα μπορούσε να μην βρει καλύτερη αντανάκλαση στον περσινό ΠΑΣ Γιάννινα, όπως ξεκάθαρα αποτυπώθηκε στα βραβεία του ΠΣΑΠ.

Ο ΠΑΣ κατέκτησε τρία βραβεία, αυτά του καλύτερου προπονητή (Γιάννη Πετράκη), του καλύτερου τερματοφύλακα (Μάρκος Βελλίδης) και του καλύτερου νέου ποδοσφαιριστή (Χάρης Χαρίσης), τα περισσότερα από οποιαδήποτε ομάδα δείχνοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι τα τελευταία χρόνια, παρά τα όποια προβλήματα και εμπόδια. ο ζωντανός οργανισμός που λέγεται ΠΑΣ Γιάννινα μεγαλώνει.

Αν ξέρεις τους στόχους σου, τότε μπορείς και να τους πετύχεις και στον ΠΑΣ ήξεραν καλά ποιοι είναι οι στόχοι του συλλόγου. Αρχικά, η ομάδα να πάψει να αποτελεί ασανσέρ μεταξύ Α' και Β' Εθνικής και στη συνέχεια να γίνει ομάδα της υπέρβασης.

Και τα δύο τα κατάφερε με απόλυτη επιτυχία. Αφού έβαλε τις βάσεις ώστε η ομάδα να μην κινδυνεύει με υποβιβασμό (δε νομίζω να θεωρεί κανένας ότι πλέον ο πρωταρχικός στόχος των Ηπειρωτών είναι η παραμονή), κατάφερε κι έκανε την δική της υπέρβαση και δύο φορές μάλιστα αγγίζοντας το ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Αν θέλεις να πετύχεις, είτε σε ατομικό επίπεδο είτε σε ομαδικό, πρέπει να δουλέψεις διότι όσο ταλέντο και να διαθέτεις δεν είναι αρκετό. Και αυτό ακριβώς έκαναν στα Γιάννενα. Μάζεψαν μπόλικο ταλέντο αλλά δεν το άφησαν στην τύχη. Με σκληρή και μεθοδική δουλειά, με υπομονή κι επιμονή αλλά και πίστη στους εαυτούς τους ο ΠΑΣ αυτή την στιγμή έχει γίνει μια ομάδα που απολαμβάνει τον σεβασμό όλων.

Και τα τρία χθεσινά βραβεία αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.