Για αυτό είναι ο Καμπιάσο...

Δεν έπεσαν τα... φώτα επάνω του. Και είναι λογικό. Ήταν τέτοια η πειραματική «σύνθεση» του Ολυμπιακού στα Περιβόλια, που υπήρχαν άλλοι πολλοί με «προτεραιότητα». Ο Ερνάνι που ήρθε από το πουθενά και πέτυχε το 4ο γκολ του στην διοργάνωση. Ο Γιάννης Μανιάτης στην επανεμφάνιση του έπειτα από δέκα μήνες, εορτάζοντας και σκόρερ. Οι μικροί Τσιμίκας και Σάλιακας, ο «σέντερ φορ» Σεμπά, ο Αυλωνίτης με τον Ζντιέλαρ. Μέχρι και ο Πουλίδο έπαιξε και μάλιστα έφτασε και εκείνος στο τσακ για το πρώτο του γκολ με τον Ολυμπιακό.

Δεν ήταν λοιπόν απόγευμα... Εστεμπάν Καμπιάσο στην Κρήτη σε αυτό το εύκολο 4-1 των ερυθρόλευκων επί των Χανίων, που κλείδωσε την πρόκριση στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Ήταν όμως μια μικρή απόδειξη προς πάσα κατεύθυνση, για το πώς κάποιοι ποδοσφαιριστές μπορούν και φτάνουν τόσο ψηλά στην καριέρα τους.

Δεν είναι μόνο θέμα ταλέντου και ικανότητας. Για να βρεθείς σε σημείο να φτάσεις στο υψηλότερο επίπεδο και να σταθείς εκεί καμία 15αριά χρόνια φορώντας την φανέλα της Ρεάλ, της Ίντερ και της Εθνικής Αργεντινής, το σημαντικότερο όλων είναι η νοοτροπία. Και ο Κούτσου την έχει σε περίσσευμα.

Το διδάσκει όλο αυτό από τη πρώτη στιγμή που ήρθε στην Ελλάδα. Στα μικρά. Τα ασήμαντα. Από τον τρόπο που πανηγυρίζει πολλές φορές στον πάγκο και «ζει» τα παιχνίδια ενώ δεν χωρά στην 11άδα. Από την ένταση που κάνει «ζέσταμα» κάθε φορά που ο Μάρκο Σίλβα του ζητά να ετοιμάσει τον εαυτό του για αλλαγή.

Ούτε αγγαρεία έκανε στην Κρήτη, ούτε «θιγμένος» νιώθει με το να μαζεύει χρόνο συμμετοχής σε ματς Κυπέλλου της επαρχίας. Γιατί είναι ο Καμπιάσο. Ένας από τους καλύτερους κεντρικούς χαφ που εμφανίστηκαν την τελευταία 15ετία. Γιατί σέβεται τον εαυτό του. Την ομάδα του. Το ίδιο το ποδόσφαιρο. Μπαίνει στο γήπεδο με την ίδια διάθεση που θα αντιμετώπιζε την... Άρσεναλ και την Μπάγερν Μονάχου.

Έτρεξε, πίεσε, ζήτησε τη μπάλα, μοίρασε το παιχνίδι κάθετα, έβγαλε ενέργεια λες και έδινε... εξετάσεις εκείνος και όχι οι υπόλοιποι 21 που βρίσκονταν μαζί του στο γήπεδο. Οι συμπαίκτες αλλά και οι αντίπαλοι. Πραγματικά χαίρεσαι να τον βλέπεις και ας έφτασε στα 36 του. Και μακάρι να τον βλέπουν καλά και όσοι είναι γύρω του. Όσοι ποδοσφαιριστές ξεκινούν τώρα την καριέρα τους ή είναι στα... ντουζένια τους. Να βλέπουν και να μαθαίνουν. Τι ξεχωρίζει έναν καλό ποδοσφαιριστή από έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή.