Χωρίς... χρυσόσκονη

Δεν χρειάζεται χρυσόσκονη λοιπόν γύρω από την ιστορία του Κωνσταντίνου Τσιμίκα. Του 20άχρονου αριστερού μπακ του Ολυμπιακού που μέσω κυπέλλου κερδίζει τις εντυπώσεις και «κυκλοφορεί» σήμερα στα πρωτοσέλιδα του Τύπου. Ούτε βέβαια υπερέκθεση στη δημοσιότητα.

Διότι αν εκείνος έκανε το «μπαμ» με τον Παναιγιάλειο και τον Απόλλωνα, ο «προηγούμενος» ο Μπάμπης Λυκογιάννης που μάλιστα έσκασε στο προσκήνιο στα 19 παίζοντας στα νοκ άουτ του Γιουρόπα Λιγκ, έπρεπε να φτάσει ως την Αυστρία φέτος για να βρει φέτος στο Γκρατς μια πραγματική ευκαίρια. Και ο αμέσως πιο πριν;

Εντάξει, δεν είναι απλό να εμπιστευθείς ένα «άγουρο» παίκτη σε μια ομάδα με «ψύχωση» στις νίκες. Έχει ένα σερί κακών εμφανίσεων ο Ολυμπιακός τις τελευταίες δέκα ημέρες, και ήδη κάποιοι βγάζουν... νύχια. Και ο Σίλβα ψάχνει λύσεις για τον Καμπιάσο, τον Φιννμπόγκασον, τον Τσόρι και όλους τους πρωτοκλασάτους που ακόμη και έτσι δεν βρίσκουν χώρο στην 11άδα του. Δεν ξέρει τι να κάνει με τον Γιαννιώτα, τον Γούτα, τον Τζανδάρη, τον Κολοβό και άλλους πολλούς που δεν χωράνε όχι σε αποστολή, αλλά ούτε σε «διπλό» στον Ρέντη. Ποδοσφαιριστές με συμβόλαια εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, με παρουσίες στην εθνική μας ομάδα. Τον Τσιμίκα θα σκεφτεί; Δίκαιοι να είμαστε.

Ρεαλισμός χρειάζεται σε μια τέτοια περίπτωση. Και μια κανονική μέθοδος, για το πώς μπορεί αυτό το παιδί να περάσει στο επόμενο «επίπεδο». Ένα πλάνο για το πώς μπορεί ο Τσιμίκας να γίνει ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, και όχι ακόμη ένας νεαρός που πέρασε από τον Ρέντη αλλά δεν. Όπως τόσοι άλλοι. Από τον Κυριάκο Παπαδόπουλο που κάνει κοτζάμ καριέρα στην Μπουντεσλίγκα, ως τον Βασιλόγιαννη, τον Σταμογιάννο, τον Κοτσαρίδη, τον Σιώπη, τον Βέργο που ίσως με μια άλλη διαχείριση σήμερα να ήταν παίκτες πρώτης γραμμής για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Τον Παπαδόπουλο τον έβαλε ο Κετσπάγια αμυντικό χαφ σε ένα φιλικό με τη Τότεναμ στο Λονδίνο και πέσαμε όλοι να τον φάμε. Όπως και έγινε δηλαδή λίγες εβδομάδες αργότερα. Εμπιστεύθηκε ο Βαλβέρδε τον Φετφατζίδη και άπαντες απορούσαμε με τον Ισπανό, διότι «δεν έβλεπε» κοτζάμ Ρόμενταλ. Ο Μίτσελ τον Βέργο και είχαμε τα ίδια. Αυτή είναι η αλήθεια. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι σε ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, έχουμε και εμείς ευθύνη που δεν προχωρούν νέα παιδιά. Όλοι εμείς που κινούμαστε περιφερειακά γύρω από τα κλαμπ. Δημοσιογράφοι, φίλαθλοι κλπ. Η... κοινή γνώμη. Όχι τη μεγαλύτερη βέβαια, αλλά δεν είμαστε τέλος πάντων αμέτοχοι.

Για τον Τσιμίκα λοιπόν: Του λείπουν οι παραστάσεις μιας και ουσιαστικά το μεγαλύτερο κομμάτι της ως τώρα διαδρομής του, το πέρασε στη... γυάλα των υποδομών. Είναι ήδη 20 χρονών. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να χαράξει ένα σχέδιο. Ας τον δώσει δανεικό σε μια σοβαρή- νοικοκυρεμένη ομάδα, με την «υποχρεώση» να πάρει εκεί χρόνο συμμετοχής σε ολόκληρο τον δεύτερο γύρο ώστε το καλοκαίρι στην προετοιμασία να εμφανιστεί έχοντας στα πόδια του 10-15 ματς Σούπερ Λιγκ. Εδώ σηκώνει «δανεισμό». Στον Γιαννιώτα και τον Κολοβό δεν σηκώνει. Τι να πάνε να κάνουνε ακριβώς πχ στην Τρίπολη και τον Πανιώνιο όταν από εκεί ήρθαν για να φορέσουν την Ερυθρόλευκη με την προσδοκία της καριέρας;

Αν θέλει να τον κρατήσει, για να του εξασφαλίσει ο ίδιος συνθήκες προόδου; Το έχει πάρει ήδη το πρωτάθλημα. Ας βάλει στο πρόγραμμα να του δώσει όντως ευκαιρίες. Κανονικές ευκαιρίες. Χωρίς υπερβολές, αλλά και όχι μόνο ότι... περισσεύει. Ας υπομένει τα «λάθη» του, που λογικά θα συμβούν. Ας επενδύσει στη φρεσκάδα του. Για να κερδίσει ίσως έναν παίκτη. Αλλιώς; Του χρόνου στη φάση των ομίλων του κυπέλλου θα τον ξαναδούμε. Ή έναν άλλο Τσιμίκα και πάει λέγοντας...