Μίτσελ ή Ερνέστο;

Ο Φλεβάρης είναι ακόμη μακριά. Μέχρι τότε λοιπόν, η Άντερλεχτ στο «συρτάρι». Συν όλα αυτά τα φοβερά σχόλια για το αν είναι καλό ή κακό νέο η «άφιξη» τον Βέλγων στο προσκήνιο του Ολυμπιακού. Αλλού ήταν η –αναπάντεχη– είδηση της χθεσινής κλήρωσης του Γιουρόπα. Μακριά από τον Ρέντη. Και ας είναι βέβαιο ότι όταν έρθει η ώρα, και στο στρατηγείο των Ερυθρόλευκων θα ανοίξει μια χαρά συζήτηση (από τους παλιότερους) για ότι συμβεί, στο «Βελοντρόμ» και στη χώρα των Βάσκων. Εκεί όπου η Μαρσέιγ και η Μπιλμπάο θα λύσουν τις διαφορές τους με θέα ένα εισιτήριο για τους «16» της διοργάνωσης. Ζευγάρι σούπερ, σε φόντο... Ερυθρόλευκο.

Και όπου Μαρσέιγ εννοείται Μίτσελ. Όπως όπου Μπιλμπάο εννοείται Ερνέστο Βαλβέρδε. Οι δύο πιο «ισχυροί» σε δημοφιλία προπονητές που πέρασαν από τον Ολυμπιακό την τελευταία 15ετία. Δύο συμπατριώτες που έμοιαζαν σε λίγα, αλλά που ο καθένας με τον τρόπο του προσέφερε πολλά. Και στους Ερυθρόλευκους και συνολικά στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η αποδοχή τους ξεπέρασε το όριο της «κοινότητας» των φιλάθλων της ομάδας που υπηρέτησαν, κατακτώντας συνολικά 5 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα. Εκείνοι και οι Σάντος το κατάφεραν μόνο σε τέτοιο βαθμό, όλα αυτά τα χρόνια.

Πιθανότατα οι δύο συνομήλικοι (έντεκα μήνες διαφορά έχουν) κόουτς σε ένα «πακέτο» να δημιουργούν τον τέλειο προπονητή. Ο Βαλβέρδε καθηγητής στο πανεπιστήμιο του ποδοσφαίρου με φοβερές ιδέες, μέθοδο, εργατικότητα, γνώσεις. Και ο Μίτσελ... καθηγητής ψυχολογίας, ένας αληθινός σταρ που η παρουσία και η προσωπικότητα του αποτελούν διαφήμιση για το ίδιο το παιχνίδι. Δεν έχουν σε καμία περίπτωση την ίδια προσέγγιση στο αντικείμενο. Έστω όμως και αν πηγαίνουν από διαφορετική διαδρομή, με διαφορετικό όχημα; Το αποτέλεσμα πολλές φορές είναι ίδιο. Ειδικά στον Ολυμπιακό; Ξεκάθαρα πέτυχαν και οι δύο. Πήραν τίτλους, πέτυχαν νίκες στην Ευρώπη, ανέδειξαν πρόσωπα, παρουσίασαν όμορφο ποδόσφαιρο. Και μάλιστα σε ομάδες που έφτιαξαν οι ίδιοι από την αρχή.

Η πιο σοβαρή τους διαφορά μιλώντας πάντα για το μεγάλο λιμάνι; Κάτι που μπορούν να κατανοήσουν, μόνο οι προσεκτικοί παρατηρητές. Η αποδοχή εντός των αποδυτηρίων. Τον Βαλβέρδε οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι ποδοσφαιριστές που συνεργάστηκαν μαζί του, τον εγκωμιάζουν ως και σήμερα. Ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής για έναν προπονητή. Έδινε πάντα την εντύπωση ότι είναι δίκαιος. Ακόμη και σε εκείνους που δεν έπαιζαν. Ο άνθρωπος που δήλωσε μετά την πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό, ότι αν έπαιρνε έναν ποδοσφαιριστή στην Ισπανία μαζί του θα ήταν ο Πάντος. Που κάποτε φώναξε στο γραφείο του, τον Τάσο Παπάζογλου για να του ζητήσει συγγνώμη διότι με βάση τον χρόνο συμμετοχής που του είχε δώσει, ένοιωθε ότι δεν αναγνώριζε την προσπάθεια που «έβγαζε» ο Έλληνας αμυντικός στην προπόνηση. Ένα πραγματικά «καλό» και ταυτόχρονα καταρτισμένο αφεντικό που όλοι θα ήθελαν να τους τύχει στην δουλειά τους.

Ο Μίτσελ πάλι δημιούργησε με τη σειρά του κάποιους «φανατικούς» υποστηρικτές (ρωτήστε τον Μήτρογλου και θα καταλάβετε) αλλά είχε άλλους τόσους που δεν έπιναν –ακριβώς- νερό στο όνομα του. Ειδικά πέρσι τέτοια εποχή. Το μεγάλο του πρόβλημα ήταν η υπόθεση «αποδυτήρια» λίγο πριν ο Ολυμπιακός αποφασίσει να τον ευχαριστήσει για την προσφορά του και να τον αποδεσμεύσει. Μπορεί να λειτουργούσε με μεγαλύτερη «διπλωματία» μέσα στη σεζόν αλλά όταν έρχονταν η ώρα δεν είχε κανένα ενδοιασμό. Στο... ψαχνό. Από τον –MVP λίγους μήνες πριν- Αμπντούν και τον πρώτο σκόρερ Τζιμπούρ, ως τον ίδιο τον «μπαντζανάκη» του Κάρλος Μοράλες που έφυγε από την Ελλάδα «πακέτο» με τον –νυν κόουτς της Ντέπορ– Βίκτορ, τους «έσβησε» σε μια νύχτα. Ο άλλοτε άσος της Ρεάλ, ήταν πάντα πιο απόμακρος στην ουσία. Πιο «φίρμα». Σε όλα. Έχοντας ζήσει στον «πλανήτη» Ρεάλ μια ζωή δημιούργησε έναν μοναδικό χαρακτήρα. Με τα καλά και τα άσχημα του. Είχε τόσα κότσια που χρησιμοποίησε τον Βέργο στο «Ολντ Τράφορντ». Που πήγε με 2-0 στο «σπίτι» της Μάντσεστερ για νοκ άουτ, και όχι μόνο δεν κάλυψε τα νώτα του, αλλά ουσιαστικά αποκλείστηκε ψάχνοντας να σκοράρει σε ματς που δεν είχε σέντερ φορ. Αληθινός leader που πήγαινες μαζί του ως τον... πόλεμο, ακόμη και αν κρατούσε πιστόλι για το Λούνα Παρκ.

Ίδια δεν είναι και η τωρινή τους περίοδος. Ο Βαλβέρδε στο Μπιλμπάο είναι το απόλυτο «αφεντικό». Πήρε το Σούπερ Καπ, έπαιξε Τσάμπιονς Λιγκ, τελικό κυπέλλου και έχει δημιουργήσει ένα ακόμη ποδοσφαιρικό έργο που φέρει την υπογραφή του. Το καλοκαίρι ακούστηκε ότι είπε «όχι» σε ολόκληρη Ρεάλ. Στο όνειρο ζωής του Μίτσελ δηλαδή. Του Μαδριλένου τεχνικού που πήγε τέλη Αυγούστου στη Μασσαλία, και προσπαθεί μέσα από μια πραγματικά «περίεργη» σεζόν να ισορροπήσει. Σε ένα κλαμπ που ακόμη δεν έχει «συνέλθει» από το σοκ και δέος που επέβαλλε ο προκάτοχος του Μαρσέλο Μπιέλσα. Το «σατανικό» της υπόθεσης; Και ο Ερνέστο τον Μπιέλσα αντικατέστησε στο Μπιλμπάο του καλοκαίρι του 2013. Άλλο πάλι και αυτό...

Ποιος λοιπόν από τους δύο θα περάσει στην επόμενη φάση; Και με την ευκαιρία; Τώρα που πέρασε ο καιρός: Ποιος άφησε μεγαλύτερο σημάδι στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Ολυμπιακό; Η δική μας ψήφος για να είμαστε δίκαιοι, πάει δεδομένα στον Ερνέστο. Η δική σας;