Νίκη που την είχε τεράστια ανάγκη!

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να πέταξε ξανά το πρώτο ημίχρονο σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι, μπορεί να μην έπαιξε καλό ποδόσφαιρο και να μην κατάφερε να κυριαρχήσει πάνω στο χορτάρι απέναντι σε μια ομάδα χαμηλής δυναμικότητας όπως είναι η Βέροια, ωστόσο, πήρε αυτό που είχε τεράστια ανάγκη αυτό το διάστημα.

Πήρε το «τρίποντο», έβαλε στο σακούλι βαθμούς που είναι υπερπολύτιμοι αν σκεφτούμε την εξοντωτική τιμωρία για τα όσα έγιναν στην Λεωφόρο το βράδυ της 21ης Νοεμβρίου και συνεχίζει, φτιάχνοντας την ψυχολογία των αποδυτηρίων του. Μια ψυχολογία βυθισμένη στα τάρταρα, ποτισμένη με έλλειψη κινήτρου και ξενέρωμα καθ' όλη την διάρκεια των προηγούμενων εβδομάδων.

Ο Πέτριτς τα έχασε, ο Καρέλης το έβαλε στο φινάλε και ο Αντρέα Στραματσόνι έκανε... σεφτέ σε νίκες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Ιταλός παρέταξε την ομάδα του με συγκεκριμένη φιλοσοφία που δείχνει τι ακριβώς θέλει να φτιάξει στο «τριφύλλι».

Μια ομάδα που θέλει άμεσα να περάσει την μπάλα στους δύο επιθετικούς της, μια ομάδα που παίρνει ελάχιστα ρίσκα και κοιτάζει πρωτίστως την αμυντική της συνοχή, ένα σύνολο που δεν πίεζε ψηλά αλλά στο ύψος της μεσαίας γραμμής και ένα σύνολο που δεν την απασχολεί τόσο να έχει την μπάλα στα δικά της πόδια. Ενδεικτικό το 49%-51% της κατοχής στο τέλος του πρώτου μέρους και το 51%-49% υπέρ της Βέροιας περίπου στο 70'. Αυτό το 1-0, προφανώς, θα το βλέπουμε συχνότερα απ' ότι στην εποχή του Γιάννη Αναστασίου.

Άφησε στην άκρη για δεύτερο σερί ματς το 4-4-2 στην ευθεία που δεν μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά με αυτό το ρόστερ και η οδηγία προς τους παίκτες του ήταν για 4-4-2 ρόμβο επιθετικά, που άλλαζε και απλωνόταν σε 4-5-1 στην ανασταλτική λειτουργία, με τον έναν στράικερ και τον επιτελικό να τραβιούνται προς τα άκρα, αριστερά και δεξιά.

Πέρα από την νίκη, αξίζει να σταθούμε στην εμφάνιση του Μίκαελ Εσιέν. Ο Γκανέζος μέσος δεν ήταν φανταστικός, δεν έκανε... παπάδες αλλά σαφώς και παρουσιάστηκε βελτιωμένος σε σχέση με το ντεμπούτο του το περασμένο Σάββατο κόντρα στον Ηρακλή. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο ήταν πολύ καλός ανασταλτικά, είχε καίριες παρεμβάσεις ενώ θα μπορούσε να σκοράρει στο 66', έχοντας... πιάτο όλη την εστία της Βέροιας.

Στο πρώτο μέρος «πούλησε» εύκολα 4-5 μπάλες, στην επανάληψη ήταν πιο προσεκτικός και αποτελεσματικός. Όσο θα παίρνει παιχνίδια και θα παραμένει υγιής, ο ρόλος του στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού θα γίνεται πιο σημαντικός. Τον βοήθησε που είχε δύο παίκτες ακόμη στον άξονα, τον Ζέκα και τον Πράνιτς.

Σε ακόμη ένα παιχνίδι πάντως, δεν έλειψαν τα λάθη από τους διαιτητές. Απόψε ήταν ο Δελφάκης που δεν απέβαλλε με δεύτερη κίτρινη κάρτα τον Νέτο στο 67'. Είτε βρίσκεται στο -3 από την κορυφή, είτε στο -11, οι ρέφερι συνεχίζουν να τον σφυρίζουν λες και είναι ομάδα που παλεύει για την παραμονή στην κατηγορία.

Και επειδή βλέπουμε τις τελευταίες ώρες δεξιά και αριστερά κάτι «φωνές» για χέρι του Τελάντερ(από αυτούς που οι διαιτητές εδώ και 20 χρόνια έχουν αλλάξει όλους τους κανονισμούς του ποδοσφαίρου υπέρ τους) μιλάμε για τον ορισμό του «κολλημένου» στο σώμα, πιο ακούσιο δεν γίνεται. Ποδόσφαιρο είναι όχι πυρηνική φυσική...

Ατομική αξιολόγηση: Στιλ 6, Μαρινάκης 5, Νάνο 5, Σάντσεθ 7, Τελάντερ 7, Εσιέν 7, Ζέκα 7, Πράνιτς 5, Αμπέντ 6, Καρέλης 7, Πέτριτς 5, Κλωναρίδης 4, Ατζαγκούν 4

Υ.Γ1: Η ανακοίνωση του Σαββάτου για τις ζημιές στην Σούπερ Λιγκ και την ανάληψη των εξόδων για την σπασμένη τζαμαρία, αποτελεί το μεγαλύτερο... αυτογκόλ που έχει βάλει η ΠΑΕ τα τελευταία χρόνια. Την ώρα που η αστυνομία μιλά για αγνώστους, ο Παναθηναϊκός βγαίνει και δείχνει με το δάχτυλο τον εαυτό του, τους οπαδούς του!

Λες και έχει καμία υποχρέωση να πληρώσει την ζημιά σε έναν συναιτερισμό που για παράδειγμα πέρυσι δεν έβγαλε ούτε ανακοίνωση για τις μπουνιές που δέχθηκε ο Βασίλης Κωνσταντίνου σε Δ.Σ!
Μπορεί να καταλάβει ο καθένας ότι η τακτική της ΠΑΕ ενόψει της έφεσης είναι οι χαμηλοί τόνοι, όμως, η ελπίδα της μείωσης της ποινής οδηγεί την διοίκηση του «τριφυλλιού» σε σπασμωδικές κινήσεις που ενδέχεται να γυρίσουν ως μπούμερανγκ στο άμεσο μέλλον...