Η ΑΕΚ του Πογιέτ και ο μαχητής!

Είναι πάντα όμορφο να επισκέπτεται κανείς την Κομοτηνή... Να βλέπεις φίλους απ' τα παλιά, να ανταμώνουν ιστορίες μεταξύ τους και ουσιαστικά να συνειδητοποιείς πως μερικά πράγματα, όπως η αγνή αγάπη για την ΑΕΚ και όσα πρεσβεύει αυτή η ομάδα δεν θα αλλάξουν ποτέ...
Αυτό το διήμερο ήταν από τα καλύτερα για την Ένωση. Διπλό στον Πανθρακικό, διπλό στο μπάσκετ (και επτά στα επτά με τον Αγγελόπουλο να «υποχρεώνει» ευχάριστα τον ΑΕΚτσή σε μαζική παρουσία στο κλειστό του ΟΑΚΑ την Τετάρτη) και γενικά νίκες, πολλές νίκες!
Δυστυχώς όμως από την Παρασκευή που μας πέρασε έως και σήμερα (και για πάντα) τα συναισθήματα που υπάρχουν είναι ο πόνος, η πίκρα και η οργή. Κι αυτό διότι στα 22 του μόλις χρόνια ένα παιδί που γεννήθηκε για να μάχεται και το δίδασκε σε όλους χωρίς να το... διαφημίζει δυστυχώς έφυγε, δεν άντεξε άλλο και στη θέση του ήρθε ένα ακόμη τεράστιο «γιατί» και όπως πάντα η κατάληξη της σκέψης «δεν υπάρχει Θεός»!

Είχα τη τιμή, την χαρά και την υπερηφάνεια ο Μιλτάκος να με θεωρεί φίλο του. Να μου ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του, να με υποδεχτεί σε αυτό και φυσικά να γνωρίσω μέλη της οικογένειάς του αλλά και να δημιουργήσω νέους φίλους, νεότερους Ενωσίτες (κάτι που σου δίνει τη δυνατότητα να καταλαβαίνεις γιατί και πως σκέφτονται). Το πιο σημαντικό όμως ήταν το μάθημα που μου έδινε (άθελά του και χωρίς να το 'χει σκοπό) μέσα από τις συζητήσεις που κάναμε είτε face to face είτε μέσω τηλεφώνου και μηνυμάτων με κάθε τρόπο (κινητό, facebook). Μάθημα ζωής εννοείται. Ένα παιδί που μόνο αυτό ζητούσε, αυτό που οι περισσότεροι το 'χουμε δεδομένο και το σκορπάμε: ζωή... Αυτό μόνο ήθελε ξεκινώντας αυτή την άδικη μάχη από νωρίς, προτού ολοκληρώσει καλά – καλά την εφηβεία! Ζητούσε ζωή αλλά δεν την επαιτούσε. Υπερήφανος, με τεράστια ψυχική δύναμη, χωρίς να το... φωνάζει, με πίστη στον εαυτό του και στους γύρω του.

Ένα παιδί με συγκροτημένη σκέψη, εξαιρετικά έξυπνο, χωρίς κόμπλεξ και εγωϊσμούς, ένας πραγματικά καλός άνθρωπος που είχαμε ανάγκη να υπάρχει για πολλά χρόνια. Συγχωρέστε με αν είναι λίγο στα... χαμένα αυτά που διαβάζετε, είμαι εγώ στα χαμένα, αυτό φταίει! Ρε γαμώτο φεύγουν παιδιά γεμάτα ενέργεια και απεριόριστη λαχτάρα, δίψα για ζωή έτσι απλά ενώ μάχονται σκληρά επί σειρά ετών με κάποια αρρώστια και εμείς που σφίζουμε από ζωή, υγεία και τουλάχιστον δεν μας λείπει τίποτα κλαιγόμαστε για ότι πιο ηλίθιο μπορεί να προκύψει! Την Παρασκευή έφυγε από κοντά μας, σήμερα θα του πουν όλοι όσοι τον αγαπούν το μεγάλο και πιο δύσκολο αντίο και μετά, στο τέλος της ημέρας, όταν η πόρτα θα κλείσει πίσω, θα μείνει μόνο ο πόνος της απώλειας και πανάθεμα με είναι μεγάλος (ο πόνος) και μεγάλη (η απώλεια) στ' αλήθεια...

Το μόνο που εύχομαι μέσα από την καρδιά μου είναι κουράγιο και δύναμη στους γονείς αυτού του καταπληκτικού παιδιού. Τον πόνο τους δεν μπορώ ούτε να τον φανταστώ, δεν γίνεται... Μακάρι αν υπάρχει αυτό που λέμε Θεός να τους δώσει τη δύναμη και το κουράγιο να το ξεπεράσουν. Διότι επαναλαμβάνω όταν κλείσει η πόρτα του σπιτιού αυτοί που μένουν σε αυτό υποφέρουν με τον χρόνο να είναι αυτός που θα μαλακώνει (όσο γίνεται) τον πόνο. Καλό ταξίδι Μιλτάκο μου. Δεν προλάβαμε τελικά την μπύρα να την πιούμε... Εύχομαι αγόρι μου να υπάρχει κάτι έπειτα από δω, απ' αυτόν τον κόσμο για να ανταμώσουμε και να κουβεντιάσουμε ξανά παρεάκι και να το ρίξουμε έξω μαζί με όλους όσους σε αγαπούν και αγάπησες πολύ, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ, δεν γίνεται άλλωστε... Ζητώ και πάλι συγνώμη μα είχα την ανάγκη να το γράψω για μένα!

Στα της ΑΕΚ και τη νίκη στην Κομοτηνή θαρρώ πως τα λέει όλα αυτό που σημείωνε το gazzetta.gr στον τίτλο του κειμένου του για το ματς: Κρατάει μόνο το αποτέλεσμα. Μόνο αυτό πρέπει να κρατήσει ο Πογιέτ και να επισημάνει στον κόσμο πως αυτή σε καμία περίπτωση ΔΕΝ ήταν η δική του ΑΕΚ, διότι διαφορετικά... Προσοχή μην παρεξηγηθώ ο Ουρουγουανός τεχνικός το έψαξε και το δούλεψε πολύ για να φτάσει στη νίκη η ομάδα του εδώ στην Κομοτηνή. Αν υπάρχει κάποιο λάθος που μπορεί να του πιστωθεί είναι η γρήγορη αλλαγή (στο 20') του συστήματος από 4-3-3 σε 4-2-3-1 όμως με την εξέλιξη του ματς κι αφού ήρθε το 0-2 προφανώς και (μέσω αποτελέσματος δικαιωνόταν η σκέψη του) ήταν αυτό που ήθελε.

Πάντως για μένα πολύ σωστά το γύρισε έπειτα με τρία στόπερ για να αλλάξει κάτι, να κόψει μπάλες, να κρατήσει περισσότερες, να τελειώσει το ματς χωρίς να χάσει το τρίποντο που είχε μεγάλη σημασία για τον ίδιο και την ομάδα. Αφού είδε πως ΔΕΝ μπορούν οι ποδοσφαιριστές του με αντίπαλο τον Πανθρακικό να επαναφέρουν έστω την άριστη κατοχή και κυκλοφορία της μπάλας (χωρίς ουσία βέβαια στην τελική προσπάθεια) που υπήρχε επί Δέλλα τότε πολύ καλά έκανε και δικαιώθηκε από το αποτέλεσμα. Ο Πογιέτ θα κριθεί πολύ αργότερα και με ασφαλές δείγμα... γραφής της δουλειάς του! Όχι τώρα, απλά ελέω ενθουσιασμού είχε πει αυτό σχετικά με «τη δική μου ΑΕΚ θα τη δείτε μετά τη διακοπή» που εκ των πραγμάτων ήταν άστοχο. Και είναι δεδομένο ότι ψάχνεται ακόμη, δεν έχει κατασταλάξει τι θέλει να κάνει, ή τι μπορεί με το συγκεκριμένο ρόστερ και αυτό είναι ένα ζήτημα.

Για τον Θέσαρ Άρθο είναι λογικό να υπάρχουν πολλά, αλλά πάρα πολλά, προβλήματα στην άμυνα (σ.σ.: γενικά στην άμυνα, όχι στον Ισπανό) αφού αυτό ήταν το πρώτο του ματς. Το κακό είναι πως με τον Πανθρακικό χωρίς επιθετικό καν και υπήρξαν προβλήματα, ουσιαστικά, αλλά αυτό δεν είναι αποκλειστικά ευθύνη της άμυνας, αλλά όλης της αποκρουστικής εικόνας της ομάδας κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο... Έχει την ευκαιρία για να κάνει ένα καλό σχετικά νικηφόρο σερί έως τις μεταγραφές... Για να δούμε!

Υγ: Για την ενίσχυση της ΑΕΚ απλά επειδή λέμε συνέχεια για φορ και για φορ και επειδή χάνουμε την ουσία (πως έχουμε σαν ομάδα ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα στη δημιουργία) ας το κοιτάξουν λίγο στην ομάδα. Διότι και τον Ρούνεϊ να φέρουμε, ή τον Καβάνι, αν του δίνουν την μπάλα στο κόρνερ και στο πλάγιο άουτ και δεν του περνάνε ούτε μισή κάθετη (όπως έγινε χθες με τον πολύ καλό Αραβίδη που κατάλαβε νωρίς ότι έπρεπε να βοηθήσει δημιουργικά αφού πάσα πάλι δεν θα έπαιρνε ποτέ στο χώρο) τότε δύσκολα θα λυθεί το πρόβλημα... Ας δει τι θέλει πρώτα να κάνει και να φτιάξει ο Πογιέτ και έπειτα ας δουν και τι χρειάζεται για να το πετύχει σε... υλικά!

Υγ2: Δεν ήταν καλός ο Μπουονανότε στην Κομοτηνή. Ούτε κακός, αλλά ήταν σε μέτρια βραδιά και ευτυχώς αυτό δεν στοίχισε στην ΑΕΚ. Σε μέτρια μέρα και οι Σιμόες – Μάνταλος τη στιγμή που Γκάλο, Γιόχανσον και Κολοβέτσιος ήταν εξαιρετική... Τώρα και για να είμαστε δίκαιοι με την εικόνα του Μπαρόχα δικαιολογημένα θα 'χει παράπονα που δεν παίζει ο Ανέστης...

Υγ3: Τι να πει κανείς για το μπάσκετ και την ομάδα; Για την 7η σερί νίκη στην Α1; Για την ένατη σερί νίκη εντός και εκτός συνόρων; Για την απόκτηση του Κούπερ και την ουσιαστική ενίσχυση της ομάδας; Μπράβο στην ΑΕΚ και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα, τα καλύτερα είναι μπροστά, μελλοντικά, εκεί θα γίνουν τα καλύτερα... Μπράβο στη διοίκηση και τώρα, την Τετάρτη, ο κόσμος θα πρέπει να πει ένα μεγάλο ευχαριστώ με την παρουσία του στο ΟΑΚΑ στο ντέρμπι... ευρωλίγκας με την Γαλατάσαραϊ με τη διαφορά πως πρέπει να πάει και να χειροκροτήσει ανεξαρτήτως αποτελέσματος...

Υγ4: Εγώ τα έγραφα, τα έλεγα και τα φώναζα (σαν γραφικός τα υπενθυμίζω σκοπίμως) για τον Κοντονή και τη δήθεν αριστερή κυβέρνηση τούτου του τόπου. Αν υπήρχε σοβαρότητα ο Τσίπρας θα του 'χε ζητήσει να παραδώσει μετά τα όσα έγιναν στην Λεωφόρο. Ο ίδιος όφειλε να φανεί αξιοπρεπής και να αποχωρήσει-παραιτηθεί. Στο τέλος τι έγινε; Έκανε δήλωσε αυτοαποθέωσης! Τέλος πάντων με το ΑΜΚΑ θα λυθούν όλα! Πόσες φορές μίλησε ο κ. Κοντονής για το ντέρμπι και όσα γίνονταν σε αυτό; Με ποιους κυρίως μίλησε; Τι είπε και τι του είπαν; Μίλησε με κάποια απ' τις δυο ομάδες και αν ναι γιατί όχι με την γηπεδούχο, ή έστω και με τις δυο; Αν αυτά τα ερωτήματα δεν απαντηθούν ο κ. Κοντονής συνιστά έναν επιπλέον λόγο που γεννά βία στα γήπεδα αφού υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά και αυτό το ξέρουν ΟΛΟΙ... Δεν χρειαζόταν να γίνει αυτό στο ματς της Βέροιας με τον Ολυμπιακό για να το θυμηθούμε.