Ο ασθενής μετά την... μετωπική της Πέμπτης απέναντι στην Καμπάλα βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση. Στην εντατική και με σοβαρό κίνδυνο οι πληγές από τον αποκλεισμό να γίνουν ακόμη μεγαλύτερες, μη αναστρέψιμες αν το πράγμα στράβωνε στην αναμέτρηση της Κυριακής με την Καλλονή. Τα μεγάλα καράβια, έχουν και μεγάλες φουρτούνες και οι «τιμονιές» των ανθρώπων του Παναθηναϊκού για να αντιμετωπίσουν την τεράστια κρίση από μια βραδιά τεράστιας ξεφτίλας, ήταν καθοριστικές, ώστε ο Παναθηναϊκός να μπορέσει να πάρει «οξυγόνο» και ηρεμία ενόψει της διακοπής.

Φυσικά και το 4-0 απέναντι στην ομάδα από την Μυτιλήνη δεν αποτελεί «γιατρικό» μετά την ντροπή, ούτε εξιλέωση. Εξιλέωση αποτελεί μόνο η κατάκτηση του πρωταθλήματος και του κυπέλλου. Η δεύτερη νίκη στον φετινό μαραθώνιο προσέφερε εκτός από το «τρίποντο» μοναχά και ανάσα ζωής, καθώς η κατάσταση θα μπορούσε να γίνει ακόμη χειρότερη σε περίπτωση νέου στραβοπατήματος.

Οι ενέργειες των Αλαφούζου, Φύσσα και Βόκολου απέτρεψαν τα χειρότερα και σε συνδυασμό με την απίστευτα ώριμη στάση του κόσμου έδωσαν την ευκαιρία στον Αναστασίου και την ομάδα να κάνουν απλά ένα βήμα μπροστά.

ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ- «Ασπίδα» σε προπονητή και παίκτες

Από τα πρώτα λεπτά του αποκλεισμού έδειξε την διάθεση του. Να υπερασπιστεί το πρότζεκτ, τον προπονητή, τους ποδοσφαιριστές. Όταν το πέταλο δεν αποχωρούσε μετά τον αποκλεισμό από την Καμπάλα, δεν δίστασε να πάει στην Θύρα 13 και να συζητήσει με τον εξοργισμένο κόσμο που δικαίως ζητούσε εξηγήσεις για το πιο «μαύρο» βράδυ στην ιστορία του συλλόγου. Έχει πάρει το μάθημά του από τον χειμώνα του 2012 και τις τότε εν θερμώ επιλογές του.
Λειτούργησε κατευναστικά στην επίσκεψη των οργανωμένων στο Κορωπί, επί της ουσίας ήταν ασπίδα για τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές. Έδειξε εμπράκτως την πίστη του στην φετινή ομάδα και τα στελέχη της και στο τέλος της σεζόν θα κριθεί και εκείνος για τις επιλογές του. Λειτουργεί με ποδοσφαιρική λογική, πάντως, και αυτό οφείλουμε να το καταγράψουμε.

Αξίζει να σημειώσουμε πως τα λεγόμενα του στο Κορωπί το Σάββατο έδωσαν στους πάντες να καταλάβουν πως τώρα η ομάδα έχει ανάγκη τον κόσμο στα δύσκολα περισσότερο από ποτέ. Μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Εσείς και εγώ είμαστε στην ίδια ακριβώς θέση. Στην ίδια, απλά αλλάζουν τα μεγέθη. Δίνω και δεν παίρνω τίποτα πίσω. Έτσι κι εσείς. Δίνετε και δεν παίρνετε τίποτα πίσω. Είναι ένας μονόδρομος. Πρέπει να είμαστε δίπλα στην ομάδα τώρα στα πολύ δύσκολα. Στα εύκολα όλοι χειροκροτούν, στα δύσκολα είναι το θέμα. Αυτή η ομάδα θα ήταν πρωταθλήτρια πέρυσι αν δεν μας έκλεβαν».

ΦΥΣΣΑΣ- Βγήκε μπροστά

Η δουλειά του δεν είναι στο Κορωπί, δεν είναι στο προπονητικό κέντρο, στα αποδυτήρια, στο τεχνικό κομμάτι. Είναι ο προϊστάμενος, ο «αρχηγός» του ποδοσφαιρικού τμήματος αλλά σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν θα μπορούσε να μείνει στο... γραφείο του. Ήταν δίπλα στον Αλαφούζο στο δύσκολο βράδυ μπροστά στο πέταλο την Πέμπτη, πήρε μεγάλη από την ένταση με τις εξηγήσεις που έδωσε και το πρωί της Παρασκευής προσπάθησε με «άγριο» χέρι και παναθηναϊκή ομιλία να ξυπνήσει τους παίκτες.

Έχει φορέσει και τιμήσει την φανέλα όσο λίγοι κατά το παρελθόν, έχει ζήσει και ανταποκριθεί σε συνθήκες τεράστιας πίεσης στον Παναθηναϊκό και το σαββατοκύριακο το... έφαγε στο Κορωπί έχοντας συνέχεια τετ-α-τετ με τους παίκτες του Γιάννη Αναστασίου. Στην επίσκεψη των οπαδών ήταν ξανά μπροστά, προσπάθησε να ηρεμήσει την κατάσταση και ανέλαβε τις όποιες ευθύνες μπορεί να του καταλογίσει κανείς για τον αποκλεισμό από την Καμπάλα.

ΒΟΚΟΛΟΣ-Τετ-α-τετ και «φροντιστήριο»

Ο τεχνικός διευθυντής του «τριφυλλιού» είναι και εκείνος ένας άνθρωπος που γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνει Παναθηναϊκός. Στο πλευρό του Αλαφούζου και του Φύσσα στις δύσκολες στιγμές μπροστά στην 13, πάντα κοντά στους παίκτες, στους οποίους έδειξε και το... άλλο του πρόσωπο τις τελευταίες ημέρες. Φυσικά μετά το... μαστίγιο, πήρε και το... καρότο και προσπάθησε να τους ανυψώσει το ηθικό και να τους δώσει να καταλάβουν που βρίσκονται και ποιας ομάδας την φανέλα φορούν.

Θύρα 13- Μάθημα αγάπης

Ότι και να πεις είναι λίγο. Πολύ λίγο. Μόνο respect. Η πιο ώριμη συμπεριφορά, μια συμπεριφορά που δείχνει το ότι η αγάπη των οπαδών για το τριφύλλι είναι άπειρη και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Το πέταλο γέμισε αλλά δεν θύμισε την γνωστή Θύρα 13. Όλοι κάτω, κανένα σύνθημα. Ο θυμός από τον αποκλεισμό τεράστιος, η πίκρα ανείπωτη. Μια διαμαρτυρία πολύ διαφορετική από τις άλλες. Κανείς, όμως, δεν θέλησε να κάνει κακό στην ομάδα, να βάλει ακόμη πιο δύσκολα, να βρίσει, να γκρινιάξει, να βάλει πίεση στην πίεση των παικτών και να χαθούν πολύτιμοι βαθμοί στην μάχη του πρωταθλήματος.

Έδειξαν το ξενέρωμα τους με ανεπανάληπτη ωριμότητα και στο 88' πραγματικά σε μια ανεπανάληπτη έκρηξη αγάπης(προσωπικά και επιτρέψτε μου, τέτοιο πράγμα, τέτοια ανατριχίλα δεν έχω ξανανιώσει στην Λεωφόρο) για τον Παναθηναϊκό τραγούδησαν τον ύμνο και έστειλαν το ξεκάθαρο μήνυμα «πάρτε το πρωτάθλημα ή φύγετε από δω». Αντρική και 100% παναθηναϊκή στάση...