Ο «Μητσάρας» του ΠΑΟΚ δεν είναι πια εδώ, καθώς λίγο μετά τις 18:00 έφυγε το Σάββατο από τη ζωή, χτυπημένος από την επάρατη νόσο, με την οποία έδινε μάχη. Μέλος της θρυλικής ομάδας του δικεφάλου που κατέκτησε το Πρωτάθλημα το 1976, είδε τους παλιούς του συμπαίκτες να του κάνουν προ ημερών επίσκεψη στο σπίτι του και να θυμούνται όλοι μαζί τα παλιά. Δυστυχώς, ήταν και η τελευταία τους συνάντηση, καθώς η κατάστασή του είχε χειροτερέψει επικίνδυνα.

Ξεκίνησε τη μπάλα σε ηλικία 12 ετών στην ΑΕ Καβάλας, στην πόλη που γεννήθηκε από γονείς ποντιακής καταγωγής. Αντάλλαγμα για την εγγραφή του στον σύλλογο ήταν οι 10 δραχμές για το λεωφορείο! Χρειάστηκε οι υπεύθυνοι να υποσχεθούν στους γονείς του ότι θα του δίνουν φαγητό και χαρτζηλίκι για να του επιτραπεί να πηγαίνει στις προπονήσεις και στους αγώνες.

Το πρώτο του δελτίο έγινε στα 16, με εισήγηση του προπονητή Δημήτρη Τσάκαλου. Έκανε ντεμπούτο πριν κλείσει τα 15, με την ταχύτητά του και την τρίμπλα να ξεχωρίζουν. Το 1965, μετά την δημιουργία του ΑΟ Καβάλας, από την συγχώνευση τριών σωματείων της πόλης, έγινε βασικός στη Β' Εθνική. Η ομάδα του έπαιξε μπαράζ και ο γρήγορος πιτσιρικάς γυάλισε σε αρκετές ομάδες.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, είχε συμφωνήσει ήδη με τον Άρη πριν ο Παντελάκης, με μια κίνηση ματ και προσφέροντας χρήματα και παίκτες (Μαχαιρίδης, Χαραλαμπίδης, Κοντογιώργος) κατάφερε να τον πάρει στην Τούμπα, όπου έγινε το alter ego του Κούδα. Ο Παρίδης αγωνίστηκε 183 φορές στο Πρωτάθλημα με την φανέλα του ΠΑΟΚ, στον οποίο έμεινε εννιά χρόνια, σημειώνοντας 49 γκολ. Φόρεσε έξι φορές την φανέλα με το εθνόσημο και με τον δικέφαλο κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα του συλλόγου το 1976, καθώς και δύο Κύπελλα.

Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ αποχαιρέτησε τον θρυλικό Μητσάρα με ένα αφιέρωμα...

ΠΑΕ ΠΑΟΚ θρηνεί τον χαμό ενός δοξασμένου μέλους της οικογένειας του Δικεφάλου, του Δημήτρη Παρίδη, και εκφράζει τα ολόθερμα και ειλικρινή συλλυπητήριά της στην οικογένεια και τους οικείους του εκλιπόντος.

Ο Δημήτρης Παρίδης γεννήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου του 1945 στον Άγιο Ανδρέα Καβάλας και έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ΑΕ Καβάλας. Το 1965, η συγχώνευση της ΑΕ Καβάλας με τον με τον Ηρακλή και τον Φίλιππο Καβάλας τον έβγαλε εκτός, αφού διάλεξαν μόλις δύο ποδοσφαιριστές από την ομάδα του. Τότε ο ίδιος χτύπησε την πόρτα του Αντώνη Γεωργιάδη και του είπε πως άξιζε μια θέση στο ρόστερ με αποτέλεσμα να τον δοκιμάσει και στη συνέχεια να εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή του ΑΟ Καβάλας. Ο Δημήτρης Παρίδης συνδύαζε ταχύτητα και τεχνική και για αυτή τη χημεία ευθύνεται ο πρώτος του προπονητής στην ΑΕ Καβάλας Δημήτρης Τσάκαλος και η θέληση του να τρέχει κάθε μέρα ενάμισι χιλιόμετρο με ελιγμούς ανάμεσα στις ελιές που υπήρχαν από τον κεντρικό δρόμο προς το χωριό του, τον Άγιο Ανδρέα Καβάλας.

Η απόσταση από την Καβάλα παραλίγο να σταθεί εμπόδιο, αλλά ο Δημήτρης Τσάκαλος που είδε το ταλέντο του επενέβη ώστε να του καλύπτει η ομάδα τα εισιτήρια των 10 δραχμών για τις καθημερινές του μετακινήσεις στην προπόνηση. Ο Άρης βρισκόταν μία ανάσα από το να τον εντάξει στο δυναμικό του, γεγονός που μόλις αντιλήφθηκε ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, Παντελάκης, και με προσωπικές ενέργειες κατάφερε να τον φέρει στην Τούμπα. Μία κίνηση ιστορικής σημασίας όπως αποδείχθηκε. Οι εμφανίσεις του στα μπαράζ ανόδου από την Β’ Εθνική της σεζόν 1967-68 ήταν ακόμη ένα βήμα για να αυξήσει το ήδη μεγάλο ενδιαφέρον των ομάδων της πρώτης κατηγορίας. Ο τότε πρόεδρος του ΠΑΟΚ, Γιώργος Παντελάκης κατάφερε να πάρει τον ποδοσφαιριστή από τον Άρη, όπως περιέγραψε σε μια συνέντευξη του ο ίδιος: “Οι Αρειανοί έστειλαν έναν Μελισσάρη που ήταν ο έφορος ποδοσφαίρου και με είχαν πάρει με έναν άλλο συμπαίκτη μου, τον Τάσο Ασλανίδη. Μας έβαλαν σε ένα διαμέρισμα στην Θεσσαλονίκη και μετά από κάποιες μέρες πήγαμε στην Καβάλα για να κλείσει η μεταγραφή και μείναμε στο ξενοδοχείο “Πανόραμα”.

Το έμαθε ο Παντελάκης και έδωσε μυστικό ραντεβού με την διοίκηση της Καβάλας και έκανε πρόταση 150.000 δραχμών και τρεις ποδοσφαιριστές (Χαραλαμπίδης – Τάτσης – Μαχαιρίδης). Έρχεται ο Παύλος Κούντουρας, που ήταν γενικός αρχηγός στην Καβάλα, στο ξενοδοχείο που μας είχε ο Άρης και μου κάνει νόημα να βγω με τρόπο έξω. Φεύγουμε και με πάει στον Παντελάκη. Μου έταξε 100.000 δραχμές για να υπογράψω επιτόπου. Με την Καβάλα τα είχαν βρει. Υπέγραψα”. Χαρακτηριστικό περιστατικό για το πόσο μεγάλη δημοσιότητα πήρε η μεταγραφή του ήταν μια τυχαία συνάντηση που είχε με τον ηθοποιό Ντίνο Ηλιόπουλο σε ένα ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Ο διάσημος πρωταγωνιστής όταν είδε πως ο Παρίδης δεν ήταν και το πρώτο… μπόι, του είπε: “Τελικά οι εφημερίδες γράφουν ό,τι θέλουν. Πού να καταλάβω ότι είσαι εσύ ο… γίγαντας Παρίδης”;

Ο ταλαντούχος εξτρέμ αποτέλεσε το alter ego του Γιώργου Κούδα και μαζί με τους υπόλοιπους μεγάλους ποδοσφαιριστές της εποχής εκείνης οδήγησαν τον Δικέφαλο στην κατάκτηση τίτλων. Η συμβολή του για το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος του ΠΑΟΚ, του 1972, ενώ και για το δεύτερο τρόπαιο του 1974 ήταν σημαντική η συμμετοχή του Παρίδη, ο οποίος ήταν από τους πρωταγωνιστές του τελικού, ενώ την σεζόν 1975-76 στο πρώτο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ είχε μόλις μια συμμετοχή. Από το καλοκαίρι του 1975 μετά από αντιπαράθεση με την διοίκηση και τον προπονητή βρέθηκε εκτός πλάνων και συμμετείχε ελάχιστα στις επίσημες υποχρεώσεις της ομάδας μέχρι το καλοκαίρι του 1977 όταν και κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Ολοκληρώνοντας την καριέρα του πρόλαβε να γράψει με την ασπρόμαυρη φανέλα 186 συμμετοχές και 49 τέρματα σε επίπεδο Α’ Εθνικής. Είχε ακόμη 49 αγώνες και 18 γκολ στο Κύπελλο Ελλάδος, ενώ έκανε και 11 συμμετοχές με 3 γκολ στα Κύπελλα Ευρώπης.

Οι εμφανίσεις του με τον ΠΑΟΚ του άνοιξαν την πόρτα της Εθνικής Ελλάδας, στην οποία κλήθηκε αρκετές φορές από το 1972 μέχρι το 1975 συμμετέχοντας σε 6 παιχνίδια. Ντεμπούτο έκανε στις 4 Μαρτίου 1972 στην φιλική νίκη επί της Ιταλίας με 2-1. Επίσης ασχολήθηκε επαγγελματικά με το λαϊκό τραγούδι και ερμήνευσε τον ύμνο του Δικεφάλου, ο οποίος ακόμα και σήμερα ακούγεται από τα μεγάφωνα του γηπέδου. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή (23.08) στις 12 μ.μ. στον Άγιο Ανδρέα Καβάλας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει….

Μεταξύ άλλων, σε αφιέρωμα της εφημερίδας Metrosport για την καριέρα του, αναφερόταν για τον Δημήτρη Παρίδη...

«Ωραίος σε όλα του. Καλαμπουρτζής. Γλεντζές. Καθαρός. Με μία λέξη; Μάγκας! Εντάξει είχε κι ένα κουσούρι: Την αϋπνία. Ο ύπνος τον έπιανε ξημερώματα, βλέπετε. Δεν μπορούσε να τον πιάσει με τίποτε το βράδυ. Ως εκ τούτου αναγκαζόταν για λόγους λειτουργίας του οργανισμού του (καλά, δεν ορκιζόμαστε κιόλας γι' αυτό...) να ξενυχτά.

Που να καταλάβει όμως, ο Γκιούλα Λόραντ αυτήν την οργανική του ανάγκη; Οργανική επειδή συνοδεία οργάνων ξενυκτούσε ο Δημήτρης Παρίδης! Τον σήκωνε, που λέτε, από τα άγρια χαράματα για την προετοιμασία ο Μαγυάρος. Τον «σκότωνε». Όπως ένας πρωί.
Τι πρωί; Χαράματα ήταν. Μεσάνυχτα για το βιολογικό ρολόι του Δημήτρη Παρίδη. Ένα πρωί λοιπόν, στο ιστορικό για τον ΠΑΟΚ ξενοδοχείο «Νεφέλη» στο Πανόραμα ο Γκιούλα Λόραντ μετρά τους παίκτες; Του λείπει ο Δημήτρης Παρίδης. Ήταν 7 η ώρα. Καλοκαίρι. Οι υπόλοιποι έπαιρναν το πρωινό τους γεύμα. Κι ο σημερινός πρωταγωνιστής έπαιρνε τον πρωινό του ύπνο.

Μπαρουτιασμένος ο συγχωρεμένος Ούγγρος προπονητής του ΠΑΟΚ ανεβαίνει στο δωμάτιο. Οι παίκτες περίμεναν στην reception για να ξεκινήσουν το τροχάδην στο δάσος του Πανοράματος. Κάποια στιγμή ανοίγει η πόρτα του ασανσέρ και προβάλλει ο σωματώδης Γκιούλα Λόραντ.
Κι ακολουθεί συρόμενος «καροτσάκι» ο Δημήτρης Παρίδης απορώντας: «Καλά τι έχει πάθεις, ρε μίστερ; Στην Ουγγαρία είναι ακόμη 5 η ώρα.

Αϋπνίες έχεις στη Ελλάδα; Και μας ξυπνάς με τις κότες;»! Ακόμη γελούν οι συμπαίκτες του στη μεγάλη εκείνη ομάδα του ΠΑΟΚ. Την Πρωταθλήτρια Ελλάδας 1976! Αν και το κουσούρι του πρωινού ύπνου ίσως... Λέμε: Ίσως, ήταν η αφορμή να κρεμάσει τα παπούτσια του ο κορυφαίος δεξιός εξτρέμ στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Άπιαστος.
Με μυαλό ξυράφι. «Φτεροπόδαρο», τον έλεγε το «κολλητάρι» του, ο Γιώργος Κούδας. Παντού και πάντοτε ταίριαζαν τα χνώτα τους. Έπαιζαν με κλειστά μάτια. «Οι μπαλιές μου τον έβρισκαν με απόλυτη ακρίβεια.Ήξερε πότε να ξεκινήσει. Ηξερα που την μπάλα θα συναντήσει. Ήταν φαινόμενο η ταύτιση των σκέψεων μας»! Ως αιτία της απόσυρσης του με το κεφάλι ψηλά βεβαίως, βεβαίως φέρονται διαφορές του με την διοίκηση. Οικονομικές, φυσικά. Ηταν αδικημένος συγκριτικά με άλλους παίκτες και με την δική του αξία.Δεν παραπονιόταν αλλά... Τελικά τον «έριξε» η διοίκηση τότε. Κι είχε κι ανάγκη επειδή του είχε βάλει η Εφορία το μαχαίρι στο λαιμό. Για αμαρτίες αλλονών. Ο ΠΑΟΚ πάντως, άλλον τέτοιον παικταρά δεν βρήκε.

Τον λάτρευε κι ο Νικηφόρος Τσαρπανάς. Τι εστί Νικηφόρος Τσαρπανάς; Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί Νικηφόρος Τσαρπανάς εστί... ΠΑΟΚ!Έτσι ακριβώς. Η καρδιά και το πνεύμα του ΠΑΟΚ της χρυσής - κι όχι μόνον - εποχής του.
Για να σε λατρέψει εκείνη η εμβληματική μορφή της Τούμπας έπρεπε, να βουτήξει στο βάθος της ψυχής σου. Εκεί βρήκε τον θησαυρό του Δημήτρη Παρίδη...

Οι κάλτσες που είχαν οριζόντιες ρίγες και... κόνταιναν
Θυμούνται οι βετεράνοι του ΠΑΟΚ εκείνη την ιστορία τους με τις κάλτσες. Πριν από έναν αγώνα Κυπέλλου με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια μοίρασε μία καινούργια εμφάνιση ο Νικηφόρος Τσαρπανάς.
Τις έβαλε ο Δημήτρης Παρίδης και κοιτάχθηκε στον καθρέφτη. Όλα κι όλα ήταν κοκέτης! Έβαλε όμως, τις φωνές: «Ρε σεις... Επίτηδες το κάνατε; Είμαι που είμαι 1 και 50. Οι οριζόντιες ρίγες με κονταίνουν κι άλλο. Με κάνουν 1 και ...Μείον»!

"Φτερωτός Ερμής..."
Στα 12 του υπογράφει δελτίο στην ΑΕ Καβάλας με μισθό... 10 δραχμές! Τα εισιτήρια του ΚΤΕΛ για να πηγαίνει και να έρχεται. Πριν τα 15 παίζει σε επίσημα αγώνα. Και τι αγώνα; Στο ντέρμπι με την Ασπίδα ϊάνθης. Η ταχύτητα του, η ευκινησία του και το άλμα του... Το άλμα του; Ναι, το άλμα του, τον καθιστούσαν μικρόν το δέμας μεν αλλά... μαχητή, δε! Προπονούταν μόνος του. Στους ελαιώνες. Οι ελιές ήταν αντίπαλοι.
Έτρεχε κάνοντας σπριντ ανάμεσα τους. Πηδούσε για να φτάσει ψηλές κορφές τους! «Φτερωτό Ερμή», τον βάπτισαν Ολλανδοί δημοσιογράφοι οι οποίοι βρέθηκαν στην Τούμπα για τον αγώνα (1-10 επίδειξη τέχνης του ΠΑΟΚ του Λες Σάνον κόντρα στον Άγιαξ του Στέφαν Κόβατς».