Η τελευταία φετινή πινελιά…

Την πρώτη φορά που άκουσα σε γήπεδο την έκφραση «άρχισε να ζωγραφίζει», ήταν πιτσιρικάς, μετά από μια μαγική ενέργεια του Μίλος Σέστιτς. Από τότε, έχουν περάσει πολλά χρόνια και ουκ ολίγοι… ζωγράφοι από το λιμάνι. Βραζιλιάνοι, Αργεντινοί, Σέρβοι, Έλληνες, μπορεί να ξεχνάμε και κάποια εθνικότητα… Τη δεδομένη χρονική στιγμή, ο «ζωγράφος» του Θρύλου είναι ο Τσόρι.

Για μία και μοναδική ενέργειά του, αξίζει κάποιος να πάει στο γήπεδο. Να καθίσει στη θέση του και να περιμένει τη στιγμή που θα πεταχτεί και θα αρχίσει να χειροκροτεί, εκστασιασμένος. Αν μη τι άλλο, στη φετινή σεζόν ο Ντομίνγκες, προσέφερε στους φίλους του Ολυμπιακού και του ποδοσφαίρου αρκετές μαγικές στιγμές. Και την τελευταία… πινελιά, ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης, αποφάσισε να την βάλει στον τελικό του Κυπέλλου, στο τελευταίο ματς της σεζόν. Η ατομική του προσπάθεια και η άψογη εκτέλεση με τα φάλτσα στο σουτ, θα μείνουν στην ιστορία. Ποιος δεν θα θυμάται την γκολάρα του Τσόρι σε αυτόν τον τελικό;

Ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που έπρεπε και μετά το πρωτάθλημα, κατέκτησε και το Κύπελλο. Αυτό είναι σωστό, όπως τραγουδούν και οι φίλοι του και πλέον άπαντες σηκώνουν τα μανίκια για την δημιουργία του Θρύλου της επόμενης περιόδου. Για τον τελικό, πρέπει φυσικά να αναφέρουμε το πολύ καλό διάστημα της Ξάνθης στο πρώτο ημίχρονο.

Που δεν κλείστηκε πίσω, που πίεσε ψηλά, που έβαλε δύσκολα στο μεγάλο φαβορί, που κέρδισε – άκουσον άκουσον – εννέα κόρνερ! Οι Ακρίτες ωστόσο, όχι μόνο δεν εκμεταλλεύθηκαν το δικό τους καλό… φεγγάρι στο ματς, αλλά… έδωσαν, μέσω του Μπέρτου και το πρώτο γκολ. Και εκεί τελείωσαν όλα για την Ξάνθη. Ο Ολυμπιακός διαχειρίστηκε εξαιρετικά το ματς στο δεύτερο ημίχρονο και έφτασε πέρα για πέρα δίκαια στη κατάκτηση του νταμπλ. Η Ξάνθη, δεν γινόταν να αντιδράσει και μόλις ο Τσόρι πήρε το… πινέλο, η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Υ.Γ. Κι επειδή ο Ολυμπιακός, ήταν είναι και θα είναι οικογένεια, τεράστια η κίνηση να σηκώσει την κούπα ο Κούλης Δουρέκας. ΤΕΡΑΣΤΙΑ και ΘΡΥΛΙΚΗ…