Ένα ακόμη clasico ανήκει στην ιστορία. Η Μπαρτσελόνα νίκησε τη Ρεάλ Μαδρίτης με 2-1, σε ένα παιχνίδι που το δίκαιο σκορ θα ήταν 3-2, 4-3 και βάλε. Μια ακόμη ποδοσφαιρική πανδαισία ανάμεσα στις δύο καλύτερες ομάδες του κόσμου, στο κορυφαίο ντέρμπι του πλανήτη. Εκτός από όσα είδαμε, τι ήταν αυτό που δεν είδαμε στο clasico; Φυσικά «ομορφιές», σαν αυτές που συμβαίνουν στα γήπεδα της Superleague.

Προσοχή. Θα σας πιάσει μελαγχολία αν διαβάσετε το κείμενο μέχρι τέλους.

- Είναι δυνατόν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του αγώνα οι ποδοσφαιριστές να είναι αγκαλιασμένοι; Δηλαδή οι διεθνείς της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα μιλούν μεταξύ τους όταν βρίσκονται στην αποστολή της εθνικής Ισπανίας; Δεν είναι χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα, με αποτέλεσμα οι μεν να κοιτούν με... μισό μάτι τους δε;

- Δέκα κόρνερ κέρδισε η Ρεάλ Μαδρίτης στο clasico και οι παίκτες της τα εκτέλεσαν... κανονικότατα. Ούτε ένα κέρμα, ούτε ένα αντικείμενο, ούτε ένα μπουκάλι προς τον Τόνι Κροος ή τον επόπτη.

- Το ματς ξεκίνησε στην ώρα που ήταν προγραμματισμένο, ούτε λεπτό αργότερα. Κι αυτό γιατί κατά την είσοδο των δύο ομάδων στον αγωνιστικό χώρο ο «λαός» της Μπάρτσα δεν άναψε εκατοντάδες καπνογόνα, που να έκαναν αποπνικτική την ατμόσφαιρα και να μην υπάρχει ορατότητα ούτε στο μισό μέτρο. Μόνο ένα «ξενέρωτο» coreo – που αποθέωσε ο ποδοσφαιρικός πλανήτης - σε όλο το Καμπ Νου είχε το μενού.

- 98.760 φίλαθλοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν από κοντά το clasico. Σχεδόν 100 χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στις εξέδρες του Καμπ Νου, την ώρα που το δικό μας πρωτάθλημα διεξάγεται μια κεκλεισμένων των θυρών και μια με κόσμο. Όταν όμως λέμε κόσμο, δεν εννοούμε γεμάτα γήπεδα, αλλά προσέλευση της τάξεως των χιλίων ή δύο χιλιάδων θεατών. Και μάλιστα, υπάρχουν ομάδες της Superleague που ο Μ.Ο. τους δεν ξεπερνά ούτε τα χίλια άτομα.

Ότι το ισπανικό πρωτάθλημα είναι η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με το δικό μας, δεν είναι κάτι που το καταλάβαμε... χθες. Όμως γιατί να το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας; Αυτοί παίζουν μπάλα από... άλλον πλανήτη, όμως εμείς είμαστε οι «εξωγήινοι», με τόσα ιπτάμενα αντικείμενα που αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια των ποδοσφαιριστών και πέφτουν στους αγωνιστικούς χώρους.

Κι έρχεται ο OTE TV και μας δείχνει αυτό το ποδόσφαιρο. Ε όχι βρε αδερφέ. Για ποιο λόγο; Ας μας αφήσει στη μιζέρια μας και στη δική μας πραγματικότητα. Αυτή θέλουμε, αυτή μας αρέσει και (προφανώς) δε θέλουμε να την αλλάξουμε. Ποιος Μέσι και ποιος Ρονάλντο; Εγώ θα κλείσω την τηλεόραση. Δεν έχω σκοπό να ξαναδώ ματς της... σειράς, όπως το Μπαρτσελόνα-Ρεάλ.

Υ.Γ. Ευτυχώς που ταυτόχρονα με το clasico δεν υπήρχε αγώνας της Superleague και δεν πάθαμε κανένα... πολιτισμικό σοκ, αν αλλάζαμε κανάλι στο ημίχρονο ή στο τέλος.