Το τελευταίο 48ωρο είναι σαν να ζεις την μέρα της ποδοσφαιρικής μαρμότας. Πράγματα γνωστά, τα ίδια και τα ίδια, σαν να τα βλέπεις καθημερινά μπροστά στα μάτια σου. Δίχως την παραμικρή ουσία. Σαν «καραμέλες» που εδώ και δύο δεκαετίες έχουν ξεχάσει να λιώσουν στα στόματα όσων «υπευθύνων» τις πιπιλούν με θρησκευτική ευλάβεια. Μια κασέτα που δεν σταματάει να παίζει, χειμώνα-καλοκαίρι, με δεξιά, με κεντροαριστερά, με «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση. Ηλεκτρονικό εισιτήριο, κλείσιμο των συνδέσμων, κάμερες, σκληρότεροι νόμοι, πάταξη της βίας.

Ναι θα έπρεπε να λειτουργεί το ηλεκτρονικό εισιτήριο σε όλα τα γήπεδα από την στιγμή που το έχουμε πληρώσει, ναι θα έπρεπε οι περισσότεροι των συνδέσμων να εξυγιανθούν, προφανώς θα έπρεπε να λειτουργεί το κλειστό κύκλωμα στα γήπεδα, ναι η πάταξη της βίας είναι ένα από τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά σε καμία περίπτωση το μείζον. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια τα σοβαρά περιστατικά μέσα στα γήπεδα είναι μετρημένα στα δάχτυλα.

Αν ακούς τις δηλώσεις που γίνονται δεξιά και αριστερά θα νομίζεις πως έχουμε γίνει Κολομβία, πως κάθε Κυριακή έχουμε «εμφύλιο» στις κερκίδες, ξεχνώντας-ίσως και σκόπιμα, η ιστορία θα το δείξει- το πραγματικό, το μεγάλο πρόβλημα, εκείνο που γεννά το μίσος και αρκετές από τις πράξεις βίας αλλά πάνω απ' όλα εκείνο που έχει μετατρέψει το «ποδοσφαιράκι» σε βόθρο!

Την εγκληματική οργάνωση που λυμαίνεται τον χώρο του ποδοσφαίρου. Τους χούλιγκαν με τα κοστούμια και την έξωθεν καλή μαρτυρία που έχουν μετατρέψει σε ζούγκλα το άθλημα. Ποια περιστατικά ήταν πολύ περισσότερα τα τελευταία πέντε χρόνια;

Τα επεισόδια στα γήπεδα ή μήπως οι τραμπουκισμοί σε διαιτητές, οι ξυλοδαρμοί δημοσιογράφων που δεν γονάτισαν, οι βόμβες σε φούρνους, οι διάλογοι παραγόντων για ορισμούς διαιτητών, οι στημένοι πίνακες, οι καταγγελίες για στημένες αναμετρήσεις και όλες αυτές οι ποινικές πράξεις που θυμίζουν μαφία; Κανένα ηλεκτρονικό εισιτήριο, κανένα τουρνικέ και κανένα κλείσιμο συνδέσμων δεν μπορούν να δώσουν την λύση.

Και αν ακόμη λειτουργήσουν όλα τα παραπάνω που έχουν εξαγγελθεί και είναι σε λογική βάση, ακόμη και αν... φύγουν δια μαγείας όλοι όσοι πηγαίνουν κάθε Κυριακή στα γήπεδα και αντικατασταθούν από... καλόγερους του Αγίου όρους, ακόμη και εκείνοι κάποια στιγμή θα «σαλτάρουν».

Είναι πολλά τα είκοσι χρόνια βιασμού της κοινής λογικής, βιασμού του ποδοσφαίρου, πάντα προς όφελος του ενός, του ισχυρού, εκείνου που κάνει ότι γουστάρει και λογαριασμό δεν δίνει. Είναι μεγάλη η οργή που έχει «γεννήσει» η ατιμωρησία, χωρίς αυτό φυσικά να δικαιολογεί την αυτοδικία. Εκτός και αν είδατε εσείς να τιμωρήθηκε κανείς για την «Παράγκα 1», την «Παράγκα 2», την Ριζούπολη, τα «διδάξαμε ήθος», τα πακιστανικά τηλέφωνα και πόσα ακόμη.

Για να μην το κουράζουμε. Η λύση είναι στα χέρια του εισαγγελέα. Επιτέλους, θα πρέπει να βρεθεί η πολιτική βούληση, να βρεθούν τα... άντερα και να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτή την ιστορία. Θα πρέπει αυτοί που θεωρούνται υπεύθυνοι για την εγκληματική οργάνωση, να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους και να δικαστούν.

Μόνο έτσι υπάρχει μια ελπίδα να «καθαρίσει» το ελληνικό ποδόσφαιρο, μόνο έτσι θα ηρεμήσει ο κόσμος που είναι... τρελαμένος, μόνο έτσι η κυβέρνηση θα δείξει ότι θέλει να σπάσει αυγά. Σε αντίθετη περίπτωση θα επιβεβαιώσει όλα όσα ακούγονταν προεκλογικά, έχοντας κλείσει τα μάτια και έχοντας βάλει οριστική ταφόπλακα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Έχοντας «αναγκάσει» όλους εμάς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο, να ζούμε κάτω από καθεστώς μαφίας, τρόμου, μπράβων και «τυφλών» χτυπημάτων.

Καμία διακοπή πρωταθλήματος, λοιπόν, δεν είναι η λύση. Λύση είναι η έναρξη της δίκης και η απονομή δικαιοσύνης...