1^ο ημίχρονο: Τακτική αλληλοεξουδετέρωση

Παναθηναϊκός: Ο γηπεδούχος Παναθηναϊκός παρατάχθηκε με έναν σχηματισμό 4-4-2 με ρόμβο στην μεσαία γραμμή. Αυτό που είχε ενδιαφέρον ήταν η ασυμμετρία του σχηματισμού που εμφάνιζε μια μετατόπιση των ποδοσφαιριστών προς την δεξιά πλευρά.

Η μετατόπιση αυτή αποσκοπούσε στο να βρεθεί ο Ζέκα πιο κοντά στην πλάγια γραμμή και δίπλα στον Μαζουακού, ώστε να δημιουργηθεί μια δυνατή πλευρά και να περιοριστούν οι διαθέσιμοι χώροι για τον επιθετικογενή αριστερό μπακ του Ολυμπιακού.

Παράλληλα η μετακίνηση του Πράνιτς προς τον άξονα και κοντά στον Μιλιβόγιεβιτς διατηρούσε μια αριθμητική ισορροπία 3 ν 3 στο κέντρο καθώς ο Λαγός ήταν κοντά στον Φορτούνη και ο Πέτριτς στον Μανιάτη. Για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να διατηρήσει μια ισορροπία παρά την ασυμμετρία του σχηματισμού, ο Αναστασίου τοποθέτησε τον Καρέλη σε μια πιο οπισθοχωρημένη θέση μεταξύ του Σαντάνα και του Ελαμπντελαουί ώστε να επιτηρεί τον τελευταίο έως ότου ο Πράνιτς μετατοπιστεί και αναλάβει το μαρκάρισμα του. Όσον αφορά την επιθετική λειτουργία, στόχος της ομάδας του Αναστασίου ήταν να χτυπήσει στο κέντρο της άμυνας του αντιπάλου.

Ολυμπιακός: Οι φιλοξενούμενοι παρουσιάστηκαν με ένα συντηρητικό 4-2-3-1 δείγμα του ότι ο Περέιρα στόχευε σε δύο αποτελέσματα, καθώς και η ισοπαλία θα επέτρεπε να κρατήσουν σε απόσταση ασφαλείας τον αιώνιο αντίπαλο και δεύτερο στην βαθμολογία Παναθηναϊκό. Αυτό που είχε περισσότερο ενδιαφέρον ήταν ότι ο Μανιάτης κυρίως και κατά δεύτερο λόγο ο Μιλιβόγιεβιτς αναλάμβαναν την επιτήρηση του Πέτριτς ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε επιδίωξη των πράσινων να δημιουργήσουν κατάσταση 3 ν 2, στον χώρο μπροστά από την ερυθρόλευκη άμυνα. Η εντολή του Περέιρα για πίεση ψηλά ήταν εμφανής, με στόχο να αναγκάσει τον αντίπαλο σε βιαστικές μακρινές μεταβιβάσεις και να ελεγχθεί από τον Ολυμπιακό ο ρυθμός του αγώνα. Ο πρώτος στόχος επετεύχθη όχι όμως και ο δεύτερος. Οι πράσινοι αναλώθηκαν σε αρκετές μακρινές μεταβιβάσεις προς τους Καρέλη, Μπεργκ και Πέτριτς αλλά τα λάθη των ερυθρόλευκων και η αδυναμία να διατηρήσουν την κατοχή οδήγησε σε ένα μοιρασμένο ως προς την κατοχή 1^ο ημίχρονο.

Ο Παναθηναϊκός επιθετικά περιορίστηκε σε παιχνίδι με κάθετες μεταβιβάσεις κυρίως από τον άξονα οι οποίες αντιμετωπίστηκαν εύκολα. Οι πράσινοι απέτυχαν να δημιουργήσουν πλάτος με προωθήσεις των μπακ στο σωστό χρόνο και στις μόνες περιπτώσεις που έφεραν αρκετούς παίκτες στην αντίπαλη περιοχή ήταν κατά τις στημένες φάσεις. Ο Ολυμπιακός στηρίχτηκε περισσότερο στην ικανότητα του Ντουρμάζ στο 1 ν 1 ειδικά σε καταστάσεις θετικής μετάβασης οπότε και ο πλάγιος των ερυθρολεύκων είχε αρκετό διαθέσιμο χώρο για να δράσει.

Η αποτυχία των παικτών του Ολυμπιακού συνίσταται στο ότι δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν την θέση του Πράνιτς κοντά στον άξονα, και να μεταφέρουν γρήγορα την μπάλα προς την δεξιά πλευρά και τον διαθέσιμο χώρο που είχαν είτε ο Ελαμπντελαουί είτε ο Ντουρμάζ ώστε να δημιουργήσουν καταστάσεις αριθμητικής υπεροχής (video 1 και video 2).

Video 1: ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΕΝΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ 1

Video 2: ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΕΝΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ 2

2o ημίχρονο: Καλύτερη οργάνωση

Με γρήγορο γκολ από πλευράς Παναθηναϊκού ξεκίνησε το 2^ο ημίχρονο, όταν οι πράσινοι δημιούργησαν πλάτος με την προώθηση του Νάνο σε σωστό χρόνο, κάτι που επέτρεψε σε 4 παίκτες των πρασίνων να πατήσουν περιοχή. Η πρώτη αντίδραση του Περέιρα ήταν να αλλάξει πλευρές στους Ντουρμάζ και Ντοσεβί ενώ ο Αναστασίου προχώρησε σύντομα στην πρώτη του αλλαγή (Ατζαγκούν στην θέση του Καρέλη), που σήμανε και αλλαγή σχηματισμού σε 4-4-2 στην ευθεία.

Μπορεί ο ρόμβος στην μεσαία γραμμή να αποδείχτηκε αποτελεσματικός μέχρι εκείνο το σημείο, κυρίως λόγω της αδυναμίας των ερυθρόλευκων να εκμεταλλευτούν τους χώρους στην δεξιά πτέρυγα, αλλά το νέο σχήμα αποδείχτηκε πιο ισορροπημένο. Οι χώροι ευθύνης των ποδοσφαιριστών μοιράστηκαν καλύτερα και οι αποστάσεις που έπρεπε να καλύψουν οι παίκτες περιορίστηκαν. Ο Περέιρα από την πλευρά του δεν άργησε να κάνει πιο επιθετικό το σχήμα αλλάζοντας τον Φορτούνη με τον Χάρα και γυρίζοντας σε 4-4-2, με σκοπό να γεμίσει την περιοχή και να ασκήσει πίεση από τις πτέρυγες. Ωστόσο ο Ατζαγκούν και ο Ζέκα δεν επέτρεψαν σε Ελαμπντελαουί και Μαζουακού αντίστοιχα να πλησιάσουν στην περιοχή και να στηρίξουν με επιτυχία το νέο σχηματισμό. Όσο κυλούσε ο χρόνος οι αντιδράσεις των δύο ομάδων ήταν διαφορετικές. Οι ερυθρόλευκοι επιδίωκαν να ρισκάρουν και οι αποστάσεις των γραμμών αυξάνονταν, ενώ αυτές των πρασίνων μειώνονταν. Ο Περέιρα προσπάθησε να κάνει ακόμη πιο επιθετική την ομάδα περνώντας στον αγώνα τον Ντομίνγκες. Ο τελευταίος αν και μπήκε στην θέση του Ντοσεβί αγωνίστηκε ουσιαστικά ως επιτελικός πίσω από τους δύο επιθετικούς αφήνοντας όλη την πλευρά στον Μαζουακού.

Οι πράσινοι ευτύχησαν να εκμεταλλευτούν ένα από τα αρκετά λάθη της άμυνας των ερυθρολεύκων μετά το 1-0 και να βρεθούν με δύο γκολ μπροστά ενώ οι απειλές για την εστία του Παναθηναϊκού έρχονταν μόνο από στημένες φάσεις. Στην τελευταία απ’ αυτές οι ερυθρόλευκοι πέτυχαν την μείωση του σκορ.

Συμπέρασμα: Ο Περέιρα έστησε τον Ολυμπιακό για να μην χάσει. Οι ερυθρόλευκοι παρουσιάστηκαν να έχουν περισσότερο το νου τους στα μετόπισθεν και στην διατήρηση της αμυντικής τους ισορροπίας παρά στην δημιουργία επικίνδυνων καταστάσεων για την εστία του Στιλ. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι δεν επιδίωξαν να εκμεταλλευτούν τους διαθέσιμους χώρους στα δεξιά κατά το πρώτο ημίχρονο, ενώ όταν πια αποφάσισαν να το κάνουν στο δεύτερο, οι χώροι είχαν περιοριστεί (λόγω της αλλαγής του σχηματισμού του ΠΑΟ). Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό, μετά από ένα πρώτο μέρος όπου περιορίστηκε σε μονοδιάστατο παιχνίδι, βρήκε λύση στην πρώτη φάση όπου δημιούργησε πλάτος με αξιώσεις. Η αλλαγή του σχηματισμού του έδωσε ισορροπία και τον βοήθησε να διατηρήσει την οργάνωση του και την συνοχή μεταξύ των γραμμών του σε όλο το δεύτερο ημίχρονο.

Για περισσότερες αναλύσεις επισκεφθείτε το soccerteamtactics.com