ΑΕΚ is back και το εμπέδωσαν όλοι!

Στην δεύτερη αναμέτρηση για το Κύπελλο μεταξύ της ΑΕΚ και της Κέρκυρας (απλά θυμίζω σκορ πρώτου αγώνα προ μίας εβδομάδας 1-1) γίναμε μάρτυρες μίας ακόμη παράστασης της ουσιαστικής επιστροφής των Κιτρινόμαυρων με πρωταγωνιστικό ρόλο στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στην υποχρέωση που επιβάλλει η ιστορία, οι τίτλοι και ο κόσμος της σε όποια διοργάνωση συμμετέχει.

Η ομάδα του Τραϊανού Δέλλα έφτασε σε μία ακόμη εύκολη και πειστική νίκη απέναντι στην Κέρκυρα και αυτό είναι το αυτονόητο για την Ένωση στην Ελλάδα, οι εύκολες και αβίαστες νίκες με ομάδες όπως είναι η συγκεκριμένη ανεξαρτήτως κατηγορίας που συμμετέχουν για διαφορετικούς λόγους…

Αυτό που έχει σημασία είναι πως αγωνιστικά η ΑΕΚ εξακολουθεί να αποδεικνύει (και να μας επιβεβαιώνει όταν τα σημειώναμε από την περίοδο της προετοιμασίας) ότι το μότο "ερχόμαστε" το έχει αφήσει πίσω της, βρίσκεται ήδη στη φάση του "ήρθαμε" (με ότι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται) και πως στα Σπάτα χτίζεται μία ομάδα που με το comeback της εκεί που αρμόζει -με τις κατάλληλες προσθήκες- θα κάνει πρωταθλητισμό.

Απέναντι στην Κέρκυρα είδαμε την ΑΕΚ που μας έχει εξηγήσει ότι θέλει να δημιουργήσει ο Τραϊανός Δέλλας και ταυτόχρονα… διαβάζουμε και τη νοοτροπία που μεταδίδεται στους ποδοσφαιριστές της… Παιχνίδι απόλυτης κατοχής, με τεράστια ψυχραιμία και υπομονή, άριστα τακτικά διαβασμένη και με ατελείωτα τρεξίματα από το πρώτο λεπτό έως το τελευταίο σφύριγμα της λήξης. Πολύ καλά δουλεμένη και σ' αυτό το κομμάτι η ομάδα, στην εκγύμναση εννοώ, τουλάχιστον ως τώρα!

Η ΑΕΚ στην ρεβάνς με την Κέρκυρα χρειαζόταν να μη δεχτεί γκολ και η μοναδική στιγμή απειλής ήρθε από την φιλοξενούμενη στο 81΄ με τον Μαρκόφσκι κι ενώ η Ένωση είχε απειλήσει στο πρώτο 45λεπτο με τους, Πλατέλλα (δις), Ανάκογλου και Μπαρμπόσα, για να ακολουθήσουν τα γκολ Μάνταλου και Αραβίδη, το δοκάρι Μπακάκη και δυο ακόμη καλές στιγμές με πρωταγωνιστές τους Λαμπρόπουλο και Μπαρμπόσα…

Εύκολα, χωρίς να πιάσει σούπερ απόδοση (όπως το είχε κάνει με τον Ατρόμητο), η ομάδα του Δέλλα είναι ήδη στους οκτώ του θεσμού, αήττητη και έχοντας δεχτεί μόλις ένα γκολ ενώ έχει αντιμετωπίσει τρεις ομάδες της παραπάνω κατηγορίας και δεν έχει χάσει από καμία, ενώ έχει καταφέρει με το παιχνίδι της να τις εγκλωβίσει, να τις… πνίξει και να τις σκάσει με τα τρεξίματα των παικτών της και το λυσσαλέο πρέσινγκ. Όλα έχουν την αξία και τη σημασία τους.

Με τον Αραβίδη να συνεχίζει τις πολύ καλές και ηγετικές παρουσίες του και τους Μπαρμπόσα, Ανάκογλου, Γιόχανσο και Μάνταλο, η ΑΕΚ έτρεξε πολύ, δεν άφησε καθόλου την μπάλα στην κατοχή της αντιπάλου της και κατάφερε μεσοεπιθετικά να φτάσει στην επίτευξη δυο τερμάτων και να δημιουργήσει κίνδυνο στην εστία της Κέρκυρας αρκετές φορές (όπως αναφέρουμε παραπάνω).

Την ίδια ώρα αμυντικά δεν απειλούνταν ούτε στη φαντασία μας… Ο Τζανετόπουλος αποδεικνύεται όλο το χρυσάφι για την Ένωση. Εξαιρετικός στη θέση του στόπερ, αλάνθαστος και μαζί με τον καλό σταθερά Λαμπρόπουλο αλλά και τον καλό και δυνατό Γιόχανσον επέτρεψαν στους φιλοξενούμενους να κάνουν το πρώτο σουτ προς την εστία (στην αγκαλιά του καλού Ανέστη με μελανό σημείο απόδοσης την έξοδο στη φάση του 81΄) στο 69ο λεπτό.

Πραγματικά ο Τζανετόπουλος είτε χρησιμοποιείται στα στόπερ είτε στα χαφ με ανασταλτικό ρόλο ανταποκρίνεται άριστα και κυρίως παρά το μικρό της ηλικίας του με τον τρόπο που αγωνίζεται μεταδίδει στην ομάδα και στους συμπαίκτες του μία απίθανη ηρεμία και ωριμότητα (υπενθυμίζω στο παιχνίδι). Η σταθερότητα στην παρουσία του στην 11άδα και διάρκεια θα του δώσουν και την κατάλληλη χημεία με τον εκάστοτε στόπερ και τον εκάστοτε μέσο (ανάλογα που θα χρησιμοποιηθεί) που θα κληθεί να αποτελέσει ζευγάρι…

Αλλά το πιο σημαντικό στοιχείο στο παιχνίδι της ΑΕΚ (το οποίος βγάζουν οι παίκτες) είναι ο χαρακτήρας και η νοοτροπία στον αγωνιστικό χώρο. Πρόκειται για τη νοοτροπία της ταπεινής, αλλά ταυτόχρονα, δεδομένης ανωτερότητας απέναντι στο εκάστοτε αντίπαλο. Με ηρεμία, υπομονή, ψυχραιμία, πρωτοφανή (σε επίπεδα) συγκέντρωση και προσήλωση στο σχέδιο, η ΑΕΚ σε πείθει στα ματς της ότι είναι ανώτερη στο χορτάρι από την ομάδα που έχει απέναντί της (όσες έως τώρα τουλάχιστον είχε απέναντι της).

Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος της ΑΕΚ του Τραϊανού Δέλλα… Η πιο σημαντική κληρονομιά της που χτίζεται στα αποδυτήρια και στην καθημερινότητα των προπονήσεων και έπειτα βγαίνει στο χορτάρι! ΑΕΚ is back και το σημαντικότερο μετά τα ματς με Πανθρακικό στην Κομοτηνή, Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ και τη διπλή αναμέτρηση με την Κέρκυρα το εμπέδωσαν όλοι (φίλοι και "εχθροί") αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα πως το comeback αυτό συνοδεύεται από απίστευτη δυναμική σε όλα τα επίπεδα (και απόλυτα συσπειρωμένη)...

Yγ: Ο Άρης Σοϊλέδης ξεκίνησε εκ νέου στην 11άδα και απέδειξε για δεύτερη φορά πως άξιζε η αναμονή και ότι η επιλογή - κίνηση απόκτησής του άξιζε απόλυτα… Σχεδόν αλάνθαστος, ανασταλτικά και δημιουργικά, πολλή συμμετοχή στο ματς, δεν κρύβεται, ψάχνει πάντα την πρωτοβουλία και αποδεικνύεται σούπερ εσωτερική μεταγραφή. Φτου - φτου βέβαια…

Υγ2: Την Δευτέρα, λοιπόν, ξανά στην γειτονιά μας. Με τον Απόλλωνα Σμύρνης εδώ δίπλα στην Ριζούπολη. Ένα ματς που θυμίζει παλιές (ίσως και μελλοντικές) όμορφες αναμνήσεις στους ηλικίας 35 plus ΑΕΚτσήδες.

Yγ3: Προσθέστε στα παραπάνω του βασικού κειμένου που διαβάσατε ότι η ΑΕΚ έπαιξε ξανά χωρίς τον κορυφαίο της μέσο και αρχηγό Μιγκέλ Κορδέρο και τον κεντρικό της αμυντικό Δημήτρη Κολοβέτσιο, ενώ μόλις μία εβδομάδα είναι που επέστρεψαν στην 11άδα Μπακάκης και (πρώτες συμμετοχές για φέτος) Σοϊλέδης, ενώ και ο Μπαρμπόσα γύρισε στο βασικό σχήμα έπειτα από τραυματισμό στο ματς -μόλις- με τον Παναιγιάλειο (κοινώς την περασμένη Δευτέρα). Μπορεί να μη φαίνονται καν οι απουσίες και το γεγονός ότι τώρα επέστρεψαν κάποια βασικά εργαλεία της ενδεκάδας, όμως αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα… Και είναι επιπλέον ένα στοιχείο αυτό επιβεβαίωσης-απόδειξης της άριστης δουλειάς που γίνεται στα Σπάτα!