Είχε μπροστά του μια εβδομάδα από εκείνες που... κρίνουν μια ολόκληρη σεζόν. Που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη βαθμολογία, στην ψυχολογία, στην ίδια την προσπάθεια που καταβάλει μια ολόκληρη ομάδα. Πόσο μάλλον μια νέα ομάδα με 17 «καινούργιους» στο ρόστερ της, σε μια εποχή που μόλις έφτασε διψήφιος αριθμών επίσημων αγώνων.

Γιουβέντους και Παναθηναϊκός ήταν το πρόγραμμα. Και ο Μίτσελ που προφανώς ο άνθρωπος κοιτάζει ήδη παρακάτω καθώς τα ματς που ακολουθούν είναι διαδοχικά, ξέρει ότι από τον Ολυμπιακό αλλά και το... χορτάρι πήρε το maximum. Δύο καθοριστικές νίκες. Με το ίδιο σκορ. Με πάνω-κάτω τα ίδια πρόσωπα (οι δέκα από τους έντεκα που ξεκίνησαν με τους Ιταλούς ήταν βασικοί και κόντρα στους Πράσινους). Αλλά με διαφορετικό πλάνο από την Τετάρτη ως την Κυριακή.

Και αν με τη Γιουβέντους ήταν ο Ρομπέρτο, απέναντι στον Παναθηναϊκό ο Ισπανός προπονητής ασχέτως αν «βάπτισε» ήρωα τον σκόρερ Τάσο Αυλωνίτη, ήταν ο ίδιος ο μεγάλος πρωταγωνιστής για την ομάδα του. Ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισε ένα αληθινά «εκρηκτικό» ματς. Η φιλοσοφία και το «σενάριο» για μια ασφαλή διαδρομή ως τους τρεις βαθμούς της νίκης.

Τα δεδομένα ήταν συγκεκριμένα για τον τεχνικό του Ολυμπιακού. Η κούραση της ομάδας από την μεγάλη προσπάθεια κόντρα στους Ιταλούς (μεγάλη κούραση βεβαίως είχε και ο Παναθηναϊκός που έπαιξε Πέμπτη στην Ολλανδία). Γεγονός που στο προηγούμενο ντέρμπι (0-3) είχε παίξει καθοριστικό ρόλο. Δεύτερον το ίδιο το... κλίμα που υπάρχει σε αυτά τα παιχνίδια. Η διάθεση για νίκες με ευρύ σκορ, εκδίκηση για το περσινό κλπ. Τρίτον τα αγωνιστικά προβλήματα που είχε αναδείξει η μέχρι εκεί απόπειρα του Ολυμπιακού να παίξει φουλ επιθετικά στη φετινή Σούπερ Λιγκ (με αποκορύφωμα τις 17 τελικές του Εργοτέλη στο Παγκρήτειο). Δεν έχει βγάλει ο Ολυμπιακός ακόμη με ισορροπία καλό ποδόσφαιρο στην Σούπερ Λιγκ. Και αυτό είναι κάτι που το έχει δηλώσει και ο ίδιος σε προηγούμενα ματς, ή παίκτες με εμπειρία στην ομάδα (όπως π.χ ο Φουστέρ).

Τι παρουσίασε λοιπόν στο γήπεδο απέναντι στον μεγάλο του αντίπαλο; Μια ομάδα με ελάχιστα ρίσκα, σωστά τακτοποιημένη στο γήπεδο για να «νικήσει» χωρίς να δώσει το δικαίωμα στον απέναντι τεχνικό να προσεγγίσει την κατάσταση με το ίδιο πνεύμα. Ο Ολυμπιακός και τη κατοχή είχε, και τον συνολικό έλεγχο, και ποτέ δεν έδωσε το δικαίωμα στον Παναθηναϊκό να τον «χτυπήσει» με τη ταχύτητα του Ατζαγκούν και του Καρέλη στην «κόντρα». Υπήρχαν πάντα πίσω από τη μπάλα 4-5 παίκτες.
Επιπλέον; Ο τεχνικός των Ερυθρόλευκων «θυσίασε» τον Κασάμι σε έναν άχαρο ρόλο δεξιά αφενός μεν για να περιορίσει τις εξόδους από εκεί του άκρως επιθετικού μπακ των πράσινων (Νάνο) αλλά και για να «σφραγίσει» μια πτέρυγα που μέχρι χθες ο Ελαμπντελαουί έμπαινε στο σημάδι όλων των αντίπαλων προπονητών. Και ανέβασε ψηλότερα από ότι συνήθως τον Μιλιβόγιεβιτς για τις φάσεις σε «δεύτερο χρόνο» που προέκυπταν είτε επιθετικά, είτε ανασταλτικά.

Αναπόφευκτα το ματς θα πήγαινε στη μια φάση. Στην ατομική ικανότητα του ενός, σε μια στημένη μπάλα σε μια ειδική κατάσταση. Του ήρθε μέσω Αυλωνίτη σχεδόν με τη συμπλήρωση μιας ώρας. Και τελικά έφτασε για τους τρεις βαθμούς της νίκης. Στο τρίποντο που τον κρατά κοντά στον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ, ο οποίος έχει αυξήσει αισθητά την «ανταγωνιστικότητα» της φετινής Σούπερ Λιγκ με το ξεκίνημα του σε αυτές τις πρώτες επτά αγωνιστικές.

Οι Ερυθρόλευκοι δεν σταματούν βέβαια. Τετάρτη υπάρχει το κύπελλο με τον Πανιώνιο. Το Σάββατο η πολύ δύσκολη έξοδος στην Τρίπολη, απέναντι στον εξαιρετικά ποιοτικό Αστέρα ο οποίος πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες χθες από μια έδρα σαν αυτή του ΟΦΗ. Και αμέσως μετά υπάρχει και η Γιουβέντους στο Τορίνο. Όλα αυτά μέχρι τις 4 του Νοέμβρη. Δηλαδή μέσα σε 10 ημέρες. Σε αυτό το διάστημα οι Πειραιώτες περιμένουν την επιστροφή του Σιόβα, του Μπενίτες, κέρδισαν ήδη τον Αυλωνίτη που προφανώς μετά το γκολ του σε ένα ντέρμπι έχει πια άλλη ψυχολογία στην προσπάθεια του να βρει ρόλο στην ομάδα. Θα έχει πιο έτοιμους τον Φουστέρ και τον Ντοσεβί που μόλις γύρισαν από τραυματισμούς. Οι προϋποθέσεις είναι καλές. Και για να συμβεί αυτό ο Μίτσελ έπαιξε τον ρόλο του.