Μπορούσε και δέκα γκολ

Πήγα σήμερα στη Τούμπα, έχοντας την απορία για το αν ο ΠΑΟΚ μπορεί να συνεχίσει να αντιδρά με άγνοια κινδύνου στο γεγονός πως βρίσκεται στη κορυφή της βαθμολογίας. Επίσης, είχα την απορία αν μπορεί η ομάδα να συνεχίσει να πνίγει εντός συνόρων τόσο έντονα τον αντίπαλο, αφού η Βέροια έχει ποιότητα και μεσοεπιθετικά είναι πολύ επικίνδυνη έχοντας τρεις εξτρέμ φωτιά και έναν φορ που το βάζει το παστέλι αν του έρθει η μπάλα.

Τελικά, ο ΠΑΟΚ όχι μόνο συνέχισε να έχει άγνοια, αλλά έβαλε και νέα στοιχεία στο παιχνίδι του, έπιασε από τον λαιμό της Βέροια και θα μπορούσε να της βάλει και δέκα γκολ. Το ντέρμπι κορυφής του πρωταθλήματος ήταν μία διαφήμιση για αυτό είναι η αλήθεια, με πρωταγωνιστή κυρίως τον ΠΑΟΚ.

Το ότι μπορούσε να βάλει δέκα γκολ ο ΠΑΟΚ δεν είναι καμία υπερβολή, αφού ήδη μέχρι να βάλει το πρώτο, είχε χάσει τέσσερις ευκαιρίες φωτιά. Και συνέχισε μέχρι το τέλος να χάνει.

Αυτή τη φορά ο ΠΑΟΚ είχε και Μακ, αλλά και Σαλπιγγίδη ο οποίος αισθάνθηκε πως η κλεψύδρα της υπομονής αδειάζει και έκανε μία εμφάνιση υψηλής συγκέντρωσης και ουσίας. Δεν ήταν μόνο το γκολ και η ασίστ, αλλά όλη η παρουσία του.

Ο Μακ δίνει άλλον αέρα στον ΠΑΟΚ με την ταχύτητά του, όμως αυτή τη φορά ταχύτητα έδωσε και ο Γκολάσα. Όπως και ο Κάτσε που φέρνει νέα στοιχεία στο παιχνίδι του. Δεν μπορώ να περάσω αδιάφορα το γεγονός πως σκόραρε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος. Οι ομάδες που έχουν γκολ από τα 8άρια τους, είναι και αυτές που έχουν μεγαλύτερη τύχη να πετύχουν πράγματα.

Ο ΠΑΟΚ ήταν εντυπωσιακός και αυτή τη φορά του βγήκε του Αναστασιάδη το ρίσκο. Είναι αλήθεια πως για πρώτη φορά εξήγησε στη συνέντευξη Τύπου κάποια ποδοσφαιρική του σκέψη. Η χρησιμοποίηση του Τζιόλη στην άμυνα, ανήκει στη λογική του όσοι παίζουν αμυντικά χαφ είναι εν δυνάμει στόπερ. Σίγουρα δεν είναι ο Κάτσε που είναι 1,60, αλλά ο Τζανδάρης πχ μπορεί να παίξει στόπερ, όπως έπαιξε και ο Τζιόλης. Είναι μία λογική που την έχει είτε μας αρέσει, είτε όχι. Ο ΠΑΟΚ βέβαια θα πάρει στόπερ όμως υπάρχει μία εικόνα του πως θα την βγάλουμε μέχρι τουλάχιστον τον Γενάρη.

Ο Τζιόλης τα πήγε πάντως μια χαρά πίσω, μιας και πιέστηκε ελάχιστα. Και ο ΠΑΟΚ είχε ευκαιρία σήμερα να ξεφύγει ακόμη περισσότερο από τον Ολυμπιακό, όμως στην ΕΠΟ είχαν φροντίσει να στείλουν τον Καλογερόπουλο στο Καραϊσκάκη.

Γέλασα σε αρκετά σφυρίγματα και κυρίως εκείνο στο τέλος που ο Πέτριτς στρώνει τη μπάλα στον Ατζαγκούν. Δεν μιλάμε για το πέναλτι που είναι καθαρή κάρτα στον Μήτρογλου, ούτε για τα δεκάδες μικροσφυρίγματα που έδειχναν πρόθεση.

Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και χρειάζεται κάτι καημένους σαν τον Καλογερόπουλο. Ο οποίος πάει για διεθνής και αυτός ήταν ο λόγος που έπαιξε το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Μην τον εκθέτετε άλλο τον άνθρωπο, κάντε τον διεθνή. Τόση προσπάθεια έχει κάνει ο κύριος αστυνομικός, αυτός που καλείται να τηρήσει τον νόμο οπουδήποτε αλλού εκτός από το γήπεδο. Να τον χαίρονται οι προϊστάμενοί του.

Ο ΠΑΟΚ παραμένει στο συν τρεις, πάει στον Εργοτέλη που έχει πολύ ποιότητα μεσοεπιθετικά και θέλει πολύ προσοχή. Ενδιάμεσα έχουμε και αγώνα κυπέλλου που πρέπει να τον κερδίσουμε πάση θυσία για να μείνουμε μέσα στον θεσμό μετά την ομορφιά που κάναμε εναντίον της Καλαμαριάς.

Τέλος, ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω στην ομάδα μπάσκετ που συνεχίζει αήττητη σε όλες τις διοργανώσεις. Περάσαμε και από τη Δράμα, μία έδρα καταραμένη για μας χρόνια τώρα. Έχουμε ήδη δύο διπλά σε Δράμα – Αλεξάνδρειο έστω και να δεν φταίμε εμείς που δεν έγινε, έχουμε δύο νίκες στο Γιούροκαπ και όλα αυτά με μπάτζετ 300ων χιλιάδων ευρώ.

Στη Δράμα το παιχνίδι το πήρε επιθετικά ο Χαραλαμπίδης που έχοντας τον Κάρτερ μπροστά του παίζει όσο χρειάζεται χωρίς να κουράζεται και στην άμυνα η τάπα του Αμερικανού και η άμυνα του Σαλούστρου στο πόιντ γκαρντ τον γηπεδούχων ήταν τα στοιχεία που έδωσαν τη νίκη.

Στο Κράσνονταρ δύσκολα θα πάρουμε κάτι, όμως δεν έχει καμία σημασία. Ήδη ο κόσμος αρχίζει να αγκαλιάζει ξανά το τμήμα και αυτό είναι το πλέον σημαντικό.