Περί προσωπικών λόγων και Ανδριανού

Την ώρα που βρίσκομαι στη Γαλλία για να διαδώσω τον ελληνικό πολιτισμό, αναλύω στο μυαλό μου τα όσα γίνονται στη χώρα μου. Μετά από δεύτερη σκέψη κατάλαβα πως δεν πρέπει να διαδώσω κανέναν πολιτισμό μας γιατί αυτός ξέμεινε κάπου στην αρχαιότητα με τις όποιες αδυναμίες του τότε.

Πολιτισμός δεν είναι σίγουρα ο τρόπος που κινήθηκε ο Γιάννης Ανδριανός. Ανέβαλε όλα τα πρωταθλήματα λόγω του θανάτου του Κώστα Κατσούλη ο οποίος εδώ και δύο εβδομάδες ήταν στην εντατική. Αν γλίτωνε, προφανώς και δεν συνέτρεχε κανένας λόγος για τον κύριο Ανδριανό να κάνει το οτιδήποτε. Ο τόπος αυτός δεν έχει σωτηρία με όλους αυτούς τους ευθυνόφοβους λαϊκιστές που δεν ξέρουν τι εκφράζει ο ρόλος τους. Δεν είναι και το μοναδικό παράδειγμα ο κ. Ανδριανός. Υπάρχουν και άλλοι σαν και αυτόν, μάλλον λειτουργεί κάποιο εργοστάσιο που τους βγάζει.

Εννοείται πως ο κ. Ανδριανός ούτε που ακούστηκε όταν αποκαλύφθηκαν διάφορα γύρω από την εγκληματική οργάνωση που ελέγχει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δεν λέω να υποκαταστήσει τη δικαιοσύνη και ούτε που να σκεφτεί αυτός και οι όμοιοί του να αγγίξουν τον Κορέα. Λέω πως όταν υπάρχουν πλέον όχι απλά ενδείξεις αλλά αποδείξεις, η Πολιτεία έχει την ευκαιρία να παρέμβει κόντρα στο σκανδαλώδες αυτοδιοίκητο που έχει σκλαβώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και ο Ανδριανός, που είχε ενημερωθεί πολύ πριν τις αποκαλύψεις για τα όσα συμβαίνουν, προτίμησε να σφυρίξει αδιάφορα. Η υπόθεση κάνει τζιζ άλλωστε και οι πολιτικοί αυτής της χώρας δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη πως το χειρότερο για αυτούς είναι να αδιαφορούν όταν υπάρχει σημαντικό θέμα Το πολιτικό κόστος είναι μεγαλύτερο όταν αδιαφορούν από το όταν παρεμβαίνουν.

Δεν είναι βέβαια και ο πρώτος ανίκανος – επικίνδυνος Υφυπουργός Αθλητισμού ο συγκεκριμένος. Υπήρξαν και πολλοί ακόμη στο παρελθόν. Όμως πλέον το νερό έχει μπει στο αυλάκι και σύντομα ο κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του.

Παραιτήθηκε λέει το ρεπορτάζ ο ταμίας της ΕΠΟ κ. Δημητρίου, που ανέλαβε το καλοκαίρι για να ελεγχθούν τα οικονομικά της ΕΠΟ. Προσωπικοί λόγοι λέει η διαρροή της ΕΠΟ. Πάντα αυτοί οι προσωπικοί λόγοι εμφανίζονται σε τέτοια θέματα που καίνε. Το τι γίνεται στην ΕΠΟ πάντως δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να καταλάβεις. Μόνο και μόνο που από μία επιτροπή της πέρασε 67 πλαστές φορολογικές ενημερότητες σε οδηγεί σε χρήσιμα συμπεράσματα. Και πραγματικά γελάω με αυτούς που λένε πως δεν θα γίνει τίποτα στο τέλος, αφού πραγματικά προσπαθώ να σκεφτώ τι μπορεί να ειπωθεί σε ένα δικαστήριο που θα αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν να περάσουν από έλεγχο τόσα πλαστά έγγραφα. Η υπεράσπιση θα πει «οι άνθρωποι ήταν ντεφορμέ» ή «η κακιά η στιγμή». Μία στιγμή που κράτησε κάτι χρόνια αν δεν κάνω λάθος.

Μετά τα όργια του Υφυπουργού και της ΕΠΟ, πρέπει να ασχοληθώ με τον αγώνα που παίζουμε εδώ, στο εξωτικό Γκινγκάμπ, το οποίο λέγεται και Γκανγκάν με την τοπική προφορά.

Μου αρέσει που έχουμε ένα τουπέ ως έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι που λέμε πως ο ΠΑΟΚ που είναι πρωτοπόρος στην Ελλάδα παίζει με την ουραγό του Σαμπιονά και είναι το ακλόνητο φαβορί.

Προφανώς και το Σαμπιονά δεν περνά και τις καλύτερες στιγμές του, όμως οι Γάλλοι στο ποδόσφαιρο θα είναι πάντα μπροστά από εμάς, έχοντας δυνατές ακαδημίες, πολύ σωστή τακτική συμπεριφορά στα παιχνίδια τους και ένα οργανωμένο πρωτάθλημα που δεν αφήνει περιθώρια για μουρμούρα.

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι φαβορί αύριο και δεν είναι αουτσάιντερ. Είναι σε ένα καλό μομέντουμ σε ένα ισορροπημένο παιχνίδι που πρώτο σημείο και κυρίαρχο σε μεγάλο βαθμό είναι η ισοπαλία. Δεν χρειάζεται ο ΠΑΟΚ να βγάζει γλώσσα γιατί ναι μεν πάει εξαιρετικά αλλά ακόμη είναι νωρίς. Στο ποδόσφαιρο η διάρκεια είναι αυτή που μετράει. Τα υπόλοιπα όλα είναι για καφενειακές κουβέντες.

Το ότι έχει βρεθεί μία χημεία, το ότι η ομάδα βγάζει ένα εξαιρετικό επιθετικό πνεύμα στον αγωνιστικό χώρο, το ότι δεν υπάρχουν ντεφορμέ παίκτες στον βασικό κορμό, αυτά έχουν καταγραφεί και είναι δεδομένα. Όμως ο ΠΑΟΚ έχει δρόμο μπροστά του. Και η Ευρώπη είναι δύσκολο έργο.

Σίγουρα το γεγονός πως ο ΠΑΟΚ είναι η νούμερο ένα ομάδα στην Ευρώπη με αήττητο σερί εκτός έδρας σε φάση ομίλων κάτι λέει. Είμαστε στη κορυφή της λίστας έχοντας εννέα αγώνες αήττητοι. Είναι μία απόδειξη μετάλλου, είναι ένα στοιχείο που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανένας. Όμως στο ποδόσφαιρο όταν χτίζεις πράγματα, στατιστικά, στοιχεία, είσαι υποχρεωμένος σε κάθε φάση να τα υποστηρίζεις. Αλλιώς γκρεμίζονται.