Οι 28+2 του Μίτσελ

Ο Ολυμπιακός είναι η κατ΄ εξοχήν ελληνική μεγάλη ομάδα, στην οποία στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι ευκαιρίες δεν είναι πολλές για να καθιερωθεί ένας παίκτης. Όπερ σημαίνει ότι πολύ απλά, ο καθένας πρέπει να είναι έτοιμος όταν πάρει την ευκαιρία του από τον προπονητή.

Ο Θανάσης Παπάζογλου ήταν ο πρώτος άτυχος της προετοιμασίας του Ολυμπιακού στην Αμερική, καθώς προφανέστατα με εισήγηση του Μίτσελ δόθηκε δανεικός (στον Ατρόμητο). Προσωπικά θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμος στο ρόστερ για ματς στο Καραϊσκάκη, στα οποία η ομάδα θα υποχρεωθεί π.χ. στα β΄ημίχρονα να παίξει και με σέντρες, για να σπάσει κάποιες μαζικές άμυνες. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο υψηλόσωμος σέντερ φορ πήρε τις ευκαιρίες του-έπαιξε και στα πέντε φιλικά, στα τρία από ένα ημίχρονο και στα δύο τελευταία από ένα 25λεπτο. Κι εξίσου αλήθεια είναι ότι δεν τις άρπαξε τις ευκαιρίες. Κακός δεν ήταν, όμως δεν ήταν κι αρκετά καλός…

Να θυμίσω ότι από το περσινό ρόστερ είναι ήδη εκτός ο Μασάντο, ο Τάσος Παπάζογλου, ο Κάρολ, ο Ιμπαγάσα (που συνεχίζουν αλλού την καριέρα τους), ο Πελέ κι ο Σέποβιτς…

Ότι από την προετοιμασία στην Αυστρία «κόπηκαν» οι Ντε Βινσέντι και Τάτος (που ήδη έχουν παραχωρηθεί), αλλά κι οι Τζανακάκης, Λεάντρο, Καραγκούνης, Σιώπης…

Ότι μετά την Αυστρία βγήκαν εκτός πλάνων ο Βλαχοδήμος, ο Κατάϊ κι ο Λυκογιάννης (που πάντως όπως κι οι έξι της παραπάνω παραγράφου δεν ήταν στο περσινό ρόστερ)…

Κι ότι στο τουρνουά της Αμερικής δεν αγωνίστηκαν καθόλου οι Μπονγκ, Γιαταμπαρέ, κάτι που δείχνει ότι μπορεί κι αυτοί να δοθούν-όπως ίσως κι ο Χολέμπας.

Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε σε μία διαδικασία ανασυγκρότησης του ερυθρόλευκου ρόστερ, ώστε να γίνει ακόμη πιο ισχυρή η ομάδα, βάσει των υποδείξεων του προπονητή και ότι ίσως μέσα από αυτή τη διαδικασία να προκύψουν και κάποιες αδικίες, στα μάτια πολλών από εμάς. Όμως, πρέπει να καταλάβουμε ότι σημασία δεν έχει τι βλέπουμε εμείς η, άλλοι ακόμη πιο ειδικοί (π.χ. ο Γιαταμπαρέ είναι παίκτης που αρέσει σε αρκετούς προπονητές και θα βρει εύκολα ομάδα στο Σαμπιονά), αλλά τι βλέπει ο προπονητής της ομάδας. Κατά πόσο δηλαδή του ταιριάζουν κάποιοι παίκτες στο παιχνίδι που θέλει να παίξει. Αλλά και στο πόσο του «κολλάνε» κάποιοι χαρακτήρες στα αποδυτήρια που επιθυμεί να φτιάξει…

Και μην ξεχνάμε και κάτι επίσης βασικό: ο Ολυμπιακός έχει ένα τόσο πλούσιο δυναμικό, που αναπόφευκτα ο προπονητής θα υποχρεωθεί να «αφαιρεί» παίκτες, όταν αποφασίζει να βγάλει τη σεζόν με ρόστερ μάξιμουμ 24 παικτών. Ο Μίτσελ αυτή την στιγμή έχει μαζί του στις προπονήσεις 28 παίκτες, μαζί με τον Αφελάϊ, ο οποίος με τους Μποτία και Φορτούνη, ακόμη δεν έχουν παίξει καν! Και περιμένει κι ένα σέντερ φορ, συν τον Πουλίδο (η, τον αντιΠουλίδο)! Άρα, μιλάμε για 30 παίκτες. Για να πάει μέσα στη σεζόν με 30 παίκτες, πολύ απλά δεν γίνεται στο μυαλό του Ισπανού. Να γίνεται δηλαδή διπλό και να περισσεύουν οκτώ! Η, έστω πέντε, καθότι σχεδόν πάντοτε υπάρχουν τραυματισμοί.

Άρα, θα υπάρξουν κι άλλοι παίκτες που θα πρέπει να αποχωρήσουν. Κατά συνέπεια, τα (πολύ δυνατά) φιλικά με την Αθλέτικ Μπιλμπάο (όπου ο κόσμος αξίζει να πάει και για τον φιλανθρωπικό σκοπό του ματς) και τη Φενέρμπαχτσε, θα είναι για κάποιους απ΄αυτούς μία-δύο ακόμη από τις όχι πολλές πια ευκαιρίες τους. Όσοι δείξουν οι πιο έτοιμοι θα συνεχίσουν…

Παρεμπιπτόντως, να διευκρινίσω, για όσους δεν το κατάλαβαν, ότι στο προηγούμενο κομμάτι μου μνημόνευσα τις μεταγραφές του Ολυμπιακού από μεγάλους συλλόγους τα 15 τελευταία χρόνια. Όχι π.χ. τις παλιότερες των Ντέταρι, Προτάσοφ, Λιτόφτσενκο. Ούτε τις μεταγραφές από λιγότερο σημαντικούς συλλόγους, άσχετα αν εξελίχθηκαν σε σπουδαίες μεταγραφές (π.χ. Τουρέ και Μιραλάς).

Και φαντάζομαι πως με την πάροδο των ημερών, όλοι αντιλήφθηκαν τι εννοούσα σε ένα κομμάτι με τίτλο, «βρήκε σέντερ φορ ο Ολυμπιακός»…