Αυτόν ξέρουν πολύ καλά και αυτόν εμπιστεύονται τα μεγάλα ονόματα. Κακά τα ψέμματα, το όνομα του Μίτσελ είναι πασίγνωστο. Φτάνει στα... πέρατα του κόσμου. Ένας παλιός άσος της Ρεάλ Μαδρίτης με πολύ μεγάλες περγαμηνές ως παίκτης, που είναι γνωστός παντού. Και ένας άνθρωπος που έπαιξε σημαντικό ρόλο ώστε να έρθει ο Ιμπραίμ Αφελάι στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού, όπως και άλλα μεγάλα αστέρια.

Μπορεί οι Πειραιώτες -που έχουν το μεγάλο δέλεαρ του Τσάμπιονς Λιγκ για κάθε παίκτη- να έχουν αναπτύξει ένα μεγάλο δίκτυο με ισχυρούς ατζέντηδες (όπως ο Μίνο Ραϊόλα), καθώς και με σκάουτερ και ανθρώπους που ασχολούνται πολύ και μεθοδικά με τα μεταγραφικά και να έχουν ανέβει αισθητά επίπεδο σε ουκ ολίγους τομείς (σ.σ. από διοικητικό μέχρι αγωνιστικό), όμως ο Μίτσελ συνεχίζει να είναι ένα άτομο-κλειδί για επαφές κυρίως με μεγάλα κλαμπ στην Ισπανία. Είναι εκείνος που μίλησε με τον Λούις Ενρίκε για τον Αφελάι.

Ο άνθρωπος που έχει στην... ατζέντα του τηλέφωνα τεράστιων προσωπικοτήτων, προπονητών, παικτών, μάνατζερ και άλλων ανθρώπων του ποδοσφαίρου από την Ισπανία και όχι μόνο. Είναι αυτός που ήταν και πέρυσι και φέτος σε ανοιχτή γραμμή με την αγορά της Ιβηρικής και μεγάλες ομάδες. Είναι ο τεχνικός που με το όνομά του και το προπονητικό παράστημα που απέκτησε με τον Ολυμπιακό σε επίπεδο Ευρώπης δεν ανοίγει απλά πόρτες μεγάλων συλλόγων, αλλά προσελκύει και σπουδαία ονόματα.

Έτσι «ψήθηκε» να έρθει στην Ελλάδα ο Ερίκ Αμπιντάλ. Με αυτόν τον τρόπο σιγουρεύτηκε να δώσει θετική απάντηση ο Ιμπραίμ Αφελάι ή ο Χαβιέρ Σαβιόλα πέρυσι. Ήτοι τρεις πρώην παίκτες της Μπαρτσελόνα μέσα σε δύο καλοκαίρια! Φυσικά και οι Πειραιώτες έχουν παίξει δραστικό ρόλο στην προπονητική... αναμόρφωση του Μίτσελ. Θα μπορούσε να γράψει πολύ εύκολα κανείς πως οι ερυθρόλευκοι τον... αναγέννησαν. Τον εμπιστεύθηκαν, τον στήριξαν, τον πίστεψαν, του έδωσαν την δυνατότητα να κοουτσάρει στο Τσάμπιονς Λιγκ και εν τέλει δικαιώθηκαν για όλα αυτά σε μεγάλο βαθμό.

Φυσικά και δεν θα μπορούσαν να... βγουν όλες οι επιλογές του Μίτσελ. Εκεί που έφερε τον Ρομπέρτο εξασφαλίζοντας τερματοφύλακα για τα επόμενα... 10 χρόνια για τον Ολυμπιακό εμπιστεύθηκε και τον Μιγκέλ Τόρες, που και τραυματισμούς είχε και δεν μπόρεσε να προσφέρει τα αναμενόμενα. Το ποδόσφαιρο όμως τα έχει και αυτά. Κάθε επιλογή έχει και το ρίσκο της, αρκεί να βρεθεί κάποιος να αναλάβει την ευθύνη. Και ο Μίτσελ δεν φοβήθηκε ποτέ να αναλάβει τις ευθύνες του για το κάθε τι.

Το έκανε ακόμα και την περίοδο που ήταν στα... σχοινιά και δεχόταν διαρκή πίεση και κριτική. Γύρισε το κλίμα, τα... άλλαξε όλα και προχώρησε. Προόδευσε προσωπικά και μαζί του ανέβηκε επίπεδο και status και ο Ολυμπιακός, που έτσι και αλλιώς τα τελευταία χρόνια είχε κάνει μεγάλα και σημαντικά βήματα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. To βασικό βέβαια είναι πως οι ερυθρόλευκοι... ψήλωσαν στην Ευρώπη και το Τσάμπιονς Λιγκ με την περσινή τους πορεία, στην οποία ο Μίτσελ είχε μεγάλη συνδρομή από τον πάγκο.

Ένας τεχνικός που δεν έφυγε με τις καλύτερες των εντυπώσεων από την χώρα του έφτιαξε για τα καλά (ξανά) το προπονητικό του όνομα στην Ελλάδα. Έξω από την πατρίδα του, η οποία έφτασε στο σημείο να τον... αποθεώνει κάθε τρεις και λίγο με αναφορές στον Τύπο, ειδικά μετά τη νίκη επί της Γιουνάιτεντ στο Τσάμπιονς Λιγκ και το γεγονός πως ο Ολυμπιακός έφτασε τόσο κοντά στο να αποκλείσει την αγγλική ομάδα.

Δεν είναι όμως μόνο το ότι ο Μίτσελ αποτελεί πόλο έλξης για μεγάλους παίκτες, ΜΜΕ και φιλάθλους. Είναι και η παράμετρος της προσαρμοστικότητάς του στην χώρα μας. Βαδίζοντας στον δικό του δρόμο έχει καταφέρει να ενσωματωθεί πλήρως στον τρόπο ζωής και στην λειτουργία ενός κλαμπ, όπως είναι ο Ολυμπιακός. Όλα αυτά λοιπόν δεν μπορούν και δεν πρέπει να περνούν απαρατήρητα από κανέναν. Πρέπει να καταγράφονται.

Όσο για την σύγκριση Ερνέστο Βαλβέρδε και Μίτσελ ήταν και παραμένει... ατυχής. Μπορεί οι δύο άνδρες να έχουν ομοιότητες στον τρόπο παιχνιδιού και τον επιθετικό πλουραρισμό που ζητούν, όμως πρόκειται για δύο διαφορετικούς χαρακτήρες. Άτομα με άλλον τρόπο προσέγγισης ο καθένας, που άφησαν ξεκάθαρα την σφραγίδα τους στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό με την πολλή και καλή δουλειά τους και το συνολικό τους έργο. Επίσης η πιο ουσιαστική διαφορά είναι πως ο Μίτσελ ακόμα κρίνεται...