Έχουμε δρόμο να διαβούμε

Χωρίς να έχω καταλάβει τον λόγο και το πώς έγινε αυτό, έχω φτάσει στο σημείο να παίρνω μία εβδομάδα άδεια και όχι έναν μήνα που δικαιούμαι. Αυτό θα αλλάξει σίγουρα μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, απλά θα πρέπει να οργανωθώ.

Σε αυτή την εβδομάδα πολλά και διάφορα συνέβησαν, όμως τα σημαντικά έρχονται. Μελανό σημείο της εβδομάδας που πέρασε, η υπόθεση Γκαρσία. Το ποιος έχει δίκαιο και άδικο, ελάχιστα με απασχολεί γιατί το τι έχει ο καθένας στο μυαλό του είναι άσχετο με το πώς πρέπει να συμπεριφερθεί στον σύλλογο.

Το ότι ο Σαββίδης δεν έκανε συμβόλαιο στον Γκαρσία ακόμη, είναι ένα κλασικό δείγμα του πως λειτουργεί ο ΠΑΟΚ. Το ότι αντέδρασε η πλευρά του βοηθού προπονητή διαρρέοντας δυσφορία για τον Βρύζα, είναι κάτι που ο ΠΑΟΚ έχει μάθει να το ανέχεται.

Φαντάζομαι τι θα είχε συμβεί αν υπήρχε διαρροή από μάνατζερ σύμφωνα με την οποία ο Χ τύπος δεν θέλει να βλέπει τον Μαρινάκη. Ο Χ τύπος, όποιος και αν ήταν αυτός, θα είχε εξαφανιστεί από τον ποδοσφαιρικό χάρτη. Στον ΠΑΟΚ όμως είναι ελαστικοί, μπορεί ο καθένας να λέει και να διαδίδει ότι θέλει και να μην έχει κανένα απολύτως κόστος.

Σημασία έχει βέβαια πως για ακόμη μία φορά, ο ΠΑΟΚ έγινε ρόμπα. Όχι ο Γκαρσία, ούτε ο Βρύζας, ούτε ο Σαββίδης. Ο ΠΑΟΚ…

Η ομάδα πέταξε χωρίς βοηθό προπονητή για φιλικό κάτι που δεν θυμάμαι να είχε καταγραφεί πουθενά στο παρελθόν. Και συνεχίζουμε…

Ο ΠΑΟΚ στο Σάο Πάολο αν εξαιρέσεις το αστείο γκολ που δέχτηκε στην αρχή, ήταν μία ομάδα που αν μη τι άλλο είχε διάθεση. Μπορεί να μην είχε ποιότητα και προσωπικότητα, όμως ήταν μία ομάδα που πάλευε.

Το να παλεύεις βέβαια δεν αρκεί και τα κενά κυρίως στο κέντρο της άμυνας ήταν ξεκάθαρα. Τα φιλικά βέβαια δεν είναι για να τα παίρνεις πολύ στα σοβαρά, όμως όσο μας δίνεται η δυνατότητα για κάτι τέτοιο, είναι σαφές πως άμεσα πρέπει να αποκτηθεί στόπερ υψηλού επιπέδου και ίσως ένας χαφ, ένα καθαρό 8άρι που κάνει γκολ και έχει ασίστ. Που ανεβαίνει ψηλά δηλαδή.

Από τους καινούργιος, ο Μακ και ο Γκολάσα είναι οι πιο έτοιμοι και αυτοί που δείχνουν περισσότερα πράγματα. Έχουν ταχύτητα, ενθουσιασμό, ψάχνουν έναν ρόλο στην ομάδα και θα τον βρούνε. Ο Ρατ είναι θέμα χρόνου να ανέβει κι άλλο και ο Φακούντο είναι ανέτοιμος. Και σίγουρα δεν είναι πλάγιος.

Ελπίζω πως ο Μάρτενς δεν θα είναι το περυσινό φάντασμα και έχω ενδείξεις πως όντως αρχίζει να εγκλιματίζεται.

Ο Τζακ Αγγελίδης βρίσκεται ήδη στην Θεσσαλονίκη και έχει πολύ δουλειά μπροστά του σε όλα τα επίπεδα. Το τι θα πράξει και το πώς θα κινηθεί το γνωρίζει μόνο ο ίδιος.

Αυτό που γνωρίζω εγώ είναι πως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να γίνουμε μία ομάδα ανταγωνιστική…

ΥΓ Διάβασα το μπλογκ του Χρύσανθου και μαράζωσε η ψυχή μου… ούτε εγώ δεν το αντέχω αυτό που βιώνουν.