Το μυστικό στη…μέση

Συζητιέται από πολύ κόσμο η πραγματικά εντυπωσιακή εμφάνιση του Ολυμπιακού κόντρα στη Μίλαν.

Ένα τόσο «γεμάτο» παιχνίδι από πλευράς Ολυμπιακού, που έφερε τρία γκολ κι άλλες πέντε ευκαιρίες, εκ των οποίων οι δύο από αυτές που λέμε καθαρές για γκολ. Απέναντι σε ένα αντίπαλο που απείλησε πέντε φορές, αλλά μόλις μία-δύο όντως κινδύνευσε ο Ρομπέρτο. Βασικά στο δοκάρι των Ιταλών, με τον γκολκίπερ του Ολυμπιακού να διώχνει προς τα πάνω την μπάλα με την άκρη των δακτύλων του, σε μία εκτίναξη ακροβατική!

Ποιο ήταν το μυστικό αυτής της έξοχης εικόνας που έβγαλε η ομάδα στο μόλις τρίτο φιλικό της παιχνίδι; Νομίζω η συνύπαρξη για πρώτη φορά μαζί του Τσόρι και του Κασάμι! Βλέπετε, στα δύο προηγούμενα φιλικά, στο μεν με τους Ρώσους της Κράσνοντας έλειπε ο Ελβετός, στο δε με την Ντινάμο Κιέβου έλειπε ο Αργεντινός…

Τώρα που έπαιξαν μαζί για περίπου μία ώρα ο Τσόρι κι ο Κασάμι, είδαμε ένα διαφορετικό Ολυμπιακό, μία ομάδα που μπορούσε ακόμη και να επιβάλλει το ρυθμό της, αλλά και να φύγει επικίνδυνα μπροστά πάρα πολλές φορές. Διότι, πέραν των οκτώ ευκαιριών που δημιούργησαν οι ερυθρόλευκοι, βγήκαν αρκετές φορές μπροστά με προϋποθέσεις δημιουργίας φάσεων, όμως για ένα κλικ δεν τις μετέτρεψαν σε ευκαιρίες.

Ο Κασάμι είναι πράγματι ένας πολύ πληθωρικός μέσος, αφού και μάχεται και κυκλοφορεί σωστά την μπάλα και μπορεί να την μεταβιβάσει πολύ καλά, τόσο κοντινά, όσο και με 30άρες και 40άρες πάσες, όπως αυτή (προς τον Μαζουακού) από την οποία ξεκίνησε το γκολ του Διαμαντάκου-κι αν περιορίσει και κάποια εξεζητημένα που επιχειρεί να κάνει, κερδισμένος θα βγει κι αυτός κι η ομάδα.

Ο δε Τσόρι με την κλάση του και την αυτοπεποίθησή του έχει πάρει την μπαγκέτα του Ιμπαγάσα και έχει γίνει ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Πρέπει να μέτρησα τουλάχιστον έξι κινήσεις του ενδεικτικές μεγάλης ποιότητας, με αποκορύφωμα το πρώτο γκολ, το οποίο ξεκίνησε ο ίδιος, με την πάσα του προς τον Ντοσεβί, αλλά και το τελείωσε ο ίδιος με το άψογο σουτ, από τη σέντρα του Ντοσεβί.

Στο ποδόσφαιρο πολλά πράγματα αλλάζουν, αλλά παραμένει πάντοτε κυρίαρχο το στοιχείο της ποιότητας. Κι όταν έχεις δύο μέσους τόσο καλούς μπαλαδόρους, λογικό είναι να φτιάχνεις καλές επιθέσεις και να παίζεις ένα ποδόσφαιρο που αρέσει-κι αυτοί οι δύο δεν είναι μόνο μπαλαδόροι, αλλά έχουν και κότσια.

Όμως, είναι αλήθεια ότι κι ο Σάμαρης έκανε καλή δουλειά σαν αμυντικός μέσος, βοηθώντας τα στόπερ, αλλά κι ο Μανιάτης με τον Μπουχαλάκη στο β΄ημίχρονο έβαλαν τη δική τους σφραγίδα παίζοντας αρκετά κοντά ο ένας στον άλλο στο τέλος του ματς, με τον διεθνή άσο να έχει αρχικά ρόλο κόφτη (όπως στο Μουντιάλ όταν βγήκε ο Κατσουράνης), με τον Κασάμι πιο μπροστά του. Ο Μανιάτης ήταν καλός κι έβγαλε ενέργεια, αλλά αυτό το πράγμα που έκανε σε ένα πεντάλεπτο, να πουλήσει τρεις φορές την μπάλα, απαγορεύεται δια ροπάλου στον αμυντικό μέσο. Στο Τσάμπιονς Λιγκ έχεις πάθει μεγάλη νίλα…

Ο μοναδικός από τους έξι συνολικά χαφ που χρησιμοποιήθηκαν από το Μίτσελ χωρίς καλή απόδοση ήταν ο Σαβιόλα. Ο Αργεντίνος έδειξε σα να μην κόλλησε σε αυτή την ομάδα όταν μπήκε σαν αλλαγή, όμως μην ξεχνάμε ότι είναι παίκτης, ο οποίος αν δεν παίξει έστω από το ημίχρονο, δύσκολα πιάνει ρυθμό.

Για την ποιότητα της μεσαίας γραμμής του Ολυμπιακού είναι ενδεικτικό ότι δεν έπαιξε ούτε λεπτό ο Εντινγκά, απολύτως βασικός την περασμένη σεζόν, στο δεύτερο μισό της…