Η Ελλάδα γυρίζει σελίδα

Ακόμη και αν ήθελε, ακόμη και αν έτριβε ένα λυχνάρι για να πραγματοποιήσει μια ευχή του, ο Φέρναντο Σάντος δεν θα μπορούσε να κάνει στους Έλληνες του ποδοσφαίρου ένα καλύτερο, ένα σημαντικότερο αποχαιρετιστήριο δώρο από αυτό που έκανε απόψε το βράδυ στη Φορταλέζα. Ο Πορτογάλος άφησε την ιδεατή παρακαταθήκη, την ιδεατή κληρονομιά: μια Εθνική ομάδα που έπαιξε απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού ποδόσφαιρο της φύσης που όλοι οι Έλληνες θα θέλουμε να βλέπουμε, ποδόσφαιρο με δημιουργία, με επίθεση, και όχι μόνο με άμυνα. Κι αυτό το ποδόσφαιρο έφερε στην Ελλάδα την μεγαλύτερη διάκριση που είχε ποτέ στη ζωή της σε Παγκόσμιο Κύπελλο: την πρόκρισή της στους 16 του Μουντιάλ.

Τώρα η Ελλάδα ξέρει, διότι διαπίστωσε, σε συνέχεια αρκετών διαπιστώσεων στη διάρκεια της 4ετίας του Πορτογάλου, όπως πρόχειρα θυμάμαι στο Euro 2012 και στα μπαράζ με τη Ρουμανία, ότι μπορεί να έχει τύχη και αποτελέσματα και δημιουργώντας και όχι μόνο καταστρέφοντας. Και ξέρει επίσης ότι μπορεί να εμπιστεύεται και την επόμενή της γενιά, αυτή που απαρτίζουν οι Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Κονέ, Μανιάτης, Σάμαρης, Χριστοδουλόπουλος, Καρνέζης, Γλυκός και αρκετά ακόμη παιδιά που δεν ήταν στο Μουντιάλ του 2010. Αυτή είναι η κληρονομιά που μας αφήνει ο Σάντος.

Αυτή η εμφάνιση είναι μια από τις πιο ολοκληρωμένες της Εθνικής ομάδας στην ιστορία της. Μια εμφάνιση για να κερδίσει σεβασμό και αναγνώριση και όχι μόνο τα απαξιωτικά σχόλια αυτών που της προσάπτουν ότι ξέρει να βάζει μόνο το λεωφορείο μπροστά από την εστία. Σε αυτό το Μουντιάλ η Ελλάδα έβαλε λεωφορείο μόνο όταν αναγκάστηκε, στο ματς με την Ιαπωνία, όταν έμεινε με παίκτη λιγότερο στο τερέν. Ποτέ άλλοτε.

Αυτή η εμφάνιση είναι η βάση για την Εθνική ομάδα της επόμενης ημέρας. Κι είμαστε πολύ τυχεροί που ο Σαντος την έδειξε στον Κλαούντιο Ρανιέρι προτού αυτός αναλάβει, ώστε να την έχει σαν οδηγό. Ο Πορτογάλος έδειξε στον Ιταλό ότι οι Έλληνες ξέρουν και να παίζουν, να δημιουργούν, όχι μόνο να καταστρέφουν. Ότι έχουν ταχύτητα και στα πόδια και στην ανάπτυξη, ότι ξέρουν να παίξουν ποδόσφαιρο συνδυαστικό, ότι ξέρουν να σουτάρουν, και δεν ψάχνουν το γκολ μόνο από τη στημένη μπάλα.

Κρατήστε τούτη τη φορά τις σκέψεις και τις διαπιστώσεις σας, μαζί με τα συναισθήματα, σε ένα μπαούλο για να το ανοίγετε και να παίρνετε κουράγιο κάθε φορά που απαξιώνετε την Εθνική και την κάνετε Ελληνίδα στο μυαλό παρότι εκείνη προσπαθεί με νύχια και δόντια να συμπεριφέρεται σαν ξένη, ξένη με το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο είναι άθλημα διαφορετικής φύσης από αυτό που παίζουν οι άλλοι εκεί έξω. Και προς Θεού, το νου σας, αφήστε ελεύθερα τα νέα παιδιά, τα παιδιά σας να χαίρονται την Εθνική, να την θαυμάζουν, να την υποστηρίζουν, να την εμπιστεύονται στα δύσκολα και όχι μόνο στα εύκολα και να της δείχνουν τον σεβασμό που όλοι εμείς, οι μεγαλύτερες γενιές δεν της έχουμε δείξει.

Χάρη στην Εθνική τα νέα παιδιά μαθαίνουν στην διάρκεια της τελευταίας 10ετίας να κάνουν, έστω ποδοσφαιρικά, σκέψεις μεγάλες, να ονειρεύονται, να σκέφτονται ελεύθερα, να βάζουν μεγαλύτερους στόχους, να οραματίζονται υπερβάσεις που εμείς δεν είχαμε διανοηθεί, επειδή η Εθνική των παιδικών μας χρόνων δεν περνούσε ούτε απέξω από τις μεγάλες διοργανώσεις. Η δική τους Εθνική είναι πρώην πρωταθλήτρια Ευρώπης, μπήκε στην 8αδα του Euro 2012, στους 16 του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2014. Αφήστε τα να την χειροκροτούν. Μη τα μιζεριάσουμε. Ας τα αφήσουμε να μεγαλώσουν με μεγαλύτερη τόλμη από τη δική μας. Ας μη τα κάνουμε σαν τα μούτρα μας.