Αλλος κόσμος...

Πριν από καμιά διετία πρόεδρος ελληνικού συλλόγου έγινε έξαλλος επειδή δεν ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας ένας ποδοσφαιριστής του, βασικός επί χρόνια. Εκανε τον υπολογισμό στο κεφάλι του και είδε ότι το περιβραχιόνιο είχε πάει στο μπράτσο παικτών που είχαν παίξει μόνο στον βασικό αντίπαλο σύλλογο. «Ξέρεις, πρόεδρε, αυτοί έχουν περισσότερες συμμετοχές και βάσει συμμετοχών βγαίνουν οι αρχηγοί», ήταν το επιχείρημα. Δεν επείσθη...

Οι γελοιότητες γύρω από την εθνική ομάδα ήταν, είναι και δυστυχώς θα είναι πάντα στο πρόγραμμα, όσο υπάρχει το πρόσφορο έδαφος για να πατήσουν οι απ’ έξω, αυτοί που εμείς θεωρούμε παρείσακτους, όμως οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς πρωταγωνιστές. Και αν δεν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστούν οι παρείσακτοι (οι αυτόκλητοι "πρωταγωνιστές"), τουλάχιστον ας φαίνεται ότι αντιμετωπίζονται. Κάτι σαν τη γυναίκα του Καίσαρα. Να φαίνεται ότι είναι τίμια.

Την Τετάρτη το βασικό θέμα του Μουντιάλ ήταν η ηχηρή πτώση της Ισπανίας από τον θρόνο της. Δύο ήττες, βαλίτσες και πίσω στη χώρα για πρόωρες διακοπές. Η ώρα μιας τέτοιας αποκαθήλωσης συνήθως είναι η πλέον "κατάλληλη" για να εμφανιστούν διχαστικές δηλώσεις, απαξιωτικές κριτικές και για να προσπαθήσουν οι σύλλογοι να κάνουν πολιτική. Για παράδειγμα, κάλλιστα θα μπορούσε χθες η Ατλέτικο Μαδρίτης να περάσει γενεές δεκατέσσερις τον Βιθέντε ντελ Μπόσκε, επειδή δεν εμπιστεύτηκε τους παίκτες της πρωταθλήτριας για ενδεκάδα. Ή η Μπαρτσελόνα να τον κατακεραυνώσει επειδή επέμεινε να έχει τον ντεφορμέ Ικερ Κασίγιας κάτω από τα δοκάρια. Ή η Ρεάλ Μαδρίτης να κατηγορήσει τον εκλέκτορα από τη Σαλαμάνκα επειδή κράτησε ως ραχοκοκαλιά τον κορμό της –παρηκμασμένης φέτος- Μπαρτσελόνα...

Το πιθανότερο είναι ότι όλες αυτές οι κριτικές θα γίνουν και θα φθάσουν μέχρι τον Ανχελ Μαρία Βιγιάρ, τον πρόεδρο της ομοσπονδίας. Ομως προς τα έξω θα βγαίνει το «πάντα ενωμένοι» ή «ευχαριστούμε αυτή την ομάδα για όσα μας έδωσε» ή «δουλειά τώρα για να ξαναγίνει μεγάλη η εθνική μας». Δεν θα μάθουμε τα ντεσού, τους διαδρόμους, τα αλισβερίσια. Και, αν τα μάθουμε, θα είναι πολύ αργότερα, από παίκτες ή μέλη της ομάδας που έχουν πια αποχωρήσει.

Ενώ στην Ελλάδα, τα ρουφιανιλίκια είναι τόσα που... διίστανται! Αλλος κόσμος...