Καλώς σε βρήκα Ρίο

«Τι;;;; Πας Βραζιλία;;;;; Τυχερέεε! Θα με πάρεις μαζί σου;»… αυτή ήταν περίπου η απάντηση -με ύφος που θύμιζε την διαφήμιση με την εξερεύνηση στον Αμαζόνιο- των περισσότερων που με άκουγαν το τελευταίο δίμηνο να τους λέω ότι προσπαθώ να ρυθμίσω κάθε λεπτομέρεια και να φτιάξω πρόγραμμα για ένα μεγάλο και δύσκολο ταξίδι.

Γιατί στην πραγματικότητα, ένα απλό ταξίδι αναψυχής για διακοπές στη Βραζιλία, με ένα ταξίδι στο όποιο θα αλλάξεις πέντε πόλεις μέσα σε -τουλάχιστον- 22 μέρες και θα διανύσεις τεράστιες αποστάσεις για να φθάσεις στο εκάστοτε προορισμό σου, συναντώντας δεκάδες απρόοπτα ενδιάμεσα, έχουν σημαντικές διαφορές!

Για παράδειγμα, οι κύκλοι πάνω από το Ριο, τον πρώτο προορισμό του ταξιδιού και η απρόσμενη καθυστέρηση μετά από εντεκάμιση ώρες πτήσης για τουλάχιστον σαράντα λεπτά, λόγω κίνησης στο Γκαλεάο, το αεροδρόμιο της πόλης, προκαλεί ντόμινο καθυστέρησης, σε παραλαβή αποσκευών, αυτοκινήτου κλπ. Έτσι αναγκάζεσαι να πας στο κέντρο του Ριο ντε Τζανέιρο και το ξενοδοχείο σου, όχι στις 6 το πρωί, αλλά σε ώρα αιχμής, κατά τις 8, όταν ΟΛΟΙ, μα ΟΛΟΙ είναι στο δρόμο. Η κίνηση στο ποτάμι, χαμηλά στην εθνική Αθηνών-Θεσσαλονίκης, για όσους ξέρουν, μοιάζει ευχάριστη μπροστά στην ουρά 20 χιλιομέτρων, από την έξοδο του αεροδρομίου ως το κέντρο της πόλης. Βήμα σημειωτόν, δύο ώρες τελικός χρόνος και… χιλιάδες μηχανάκια να περνάνε σαν σίφουνες ανάμεσα από τα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα κορνάροντας συνέχεια, γιατί όλοι αλλάζουν λωρίδα απροειδοποίητα.

Το σκηνικό, συμπληρώνουν δεκάδες πλανόδιοι μικροπωλητές που εκμεταλλευόμενοι το τεράστιο «πάρκινγκ » αυτοκινήτων, ξεφυτρώνουν από παντού, πουλώντας μπισκότα και άλλα σνακ, γιατί όσο να ναι, μετά από ώρες στο αμάξι, κάποιοι χρειάζονται να φάνε και κάτι! Αν στο κοκτέιλ προσθέσεις και τα έργα στους δρόμους που δεν έχουν ακόμα τελειώσει και συνεχίζονται μέρα-νύχτα, αλλά και τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που γίνονται λόγω Μουντιάλ και βγάζουν… off το gps του αυτοκινήτου σου, το μίγμα γίνεται εκρηκτικό.

Η κίνηση πάντως έχει και τα καλά της καθώς μπορείς να παρατηρήσεις καλύτερα την πόλη. Και, για παράδειγμα, να δεις ξαφνικά, το Σαμπαδρόμιο, που το Φεβρουάριο στην παρέλαση του καρναβαλιού, σφύζει από ζωή.

Ή μια εικόνα που σίγουρα την έχεις δει, αν παρακολουθείς σινεμά: την περίφημη φαβέλα Ροσίνια, η εναέρια άποψη της οποίας ανοίγει τον «Απίθανο Χουλκ».

Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι σημαίες με το «καλώς ήλθατε» σε πολλές γλώσσες, αλλά και οι ταμπέλες για το Μαρακανά, την Κόπα Καμπάνα και την Ιπανέμα, σου φτιάχνουν κάπως το κέφι. Το ιστορικό γήπεδο που θα φιλοξενήσει τον τελικό της 13ης Ιουλίου πάντως για λόγους ασφαλείας είναι ερμητικά κλειστό.

Στην πεζογέφυρα που φθάνει ως εκεί, τρεις Αργεντίνοι, ο Χούλιαν, ο Εμμάνουελ και ο Τομάς, έχουν βρει έναν πρωτότυπο τρόπο για να βγάλουν μέρος των εξόδων τους: έχουν μια ρέπλικα του κυπέλλου του Μουντιάλ και φωτογραφίζουν τους τουρίστες με φόντο το Μαρακανά, παίρνοντας ως αντάλλαγμα 1-2 ευρώ, δηλαδή 3-6 ρεάλ, που είναι και το τοπικό νόμισμα. «Η Αργεντινή θα το σηκώσει και μάλιστα εδώ μέσα», λέει με ενθουσιασμό ο Χουλιάν, χωρίς μάλλον να σκέφτεται ότι τα… έσοδα από τις φωτογραφίσεις, ίσα ίσα που φθάνουν για… καφέ και τοστ αν η παρέα του Μέσι φθάσει ως το τέλος!

Με μια βόλτα στο εμπορικό κέντρο, κοντά στο γήπεδο, γράφτηκε και το τέλος της πρώτης ημέρας στο Ρίο, καθώς η αγορά βραζιλιάνικου αριθμού τηλεφώνου είναι απαραίτητη για ένα τέτοιο μεγάλο ταξίδι. Δίπλα ακριβώς και το επίσημο κατάστημα της εταιρίας με τις πιο…. διάσημες βραζιλιάνικες σαγιονάρες στον πλανήτη. Σε ρυθμούς Μουντιάλ φυσικά, με τα χρώματα των ομάδων, φυσικά και της Ελλάδας. Όσο για τις τιμές… στο 1/3 από όσο πωλούνται στην Ελλάδα από ότι ρώτησα κι έμαθα…

Επιστρέφοντας για το ξενοδοχείο, λίγο μετά το μεσάνυχτα, σε ένα μεγάλο πάρκο, δεκάδες παιδιά έπαιζαν ακόμα ποδόσφαιρο υπό το φως των προβολέων και εκατοντάδες μικροί και μεγάλοι παρακολουθούσαν. Ναι, το αγαπάνε πολύ, αν και ξέρουν ότι η διοργάνωση θα στοιχήσει ο.. κούκος αηδόνι σε έναν ήδη πάμπτωχο λαό, που όμως ζει σε μια πολύ πλούσια χώρα. Φωτογραφία δεν έχει, μην ψάχνετε άδικα! Μετά από 36 ώρες άυπνος και στο πόδι ήταν αδύνατο....