ΟΥΕΦΑ: «Νίπτω τας χείρας μου»

Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά η ΟΥΕΦΑ με τον ορισμό του Ολλανδού διαιτητή Κάϊπερς νομίζω ότι επιδίωξε να περάσει το μήνυμα ότι «νίπτει τας χείρας της» για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Προτίμησε να ορίσει ένα διαιτητή που δεν έχει πολλά πολλά ούτε με τη Ρεάλ, ούτε με την Ατλέτικο. Την Ατλέτικο δεν την έχει παίξει ποτέ, ενώ τη Ρεάλ την έχει παίξει δύο μόνο παιχνίδια τόσα χρόνια, κι αυτά εκτός έδρας, ένα 1-1 με την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα κι ένα 1-4 από την Ντόρτμουντ στη Γερμανία. Δηλαδή, στο Μπερναμπέου δεν έχει παίξει ποτέ ο Κάϊπερς, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται…

Μία Ρεάλ που γενικά δεν την παίζουν τακτικά Ολλανδοί διαιτητές-ενώ και την Ατλέτικο την έχουν παίξει Ολλανδοί τα τελευταία χρόνια μόνο δύο φορές, με δύο διπλά, αλλά στο Ισραήλ και την Γλασκώβη.

Ήταν γενικά μία προσεκτική επιλογή από πλευράς της ΟΥΕΦΑ ο Κάϊπερς, που αν είναι στο παιχνίδι…συγκεντρωμένος, δηλαδή δεν βλέπει με άλλο μάτι τη μία ομάδα και με άλλο την άλλη (όπως έκανε στο Γιουνάίτεντ-Ολυμπιακός 3-0...), μπορεί να βγάλει πολύ καλά ένα ματς, όσο δύσκολο κι αν είναι.

Ίσως λίγο Ρεάλ να παίξει παραπάνω, αλλά δεν νομίζω ότι θα κάνει χοντράδες. Πέρσι η ΟΥΕΦΑ στο γερμανικό εμφύλιο Μπάγερν-Ντόρτμουντ είχε ορίσει Ιταλό, τον Ρίτσολι.

Το θέμα με τον φετινό τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ είναι ότι άλλαξε λίγο το σκηνικό ρε παιδί μου! Ρεάλ και Ατλέτικο είχαν χρόνια να φτάσουν τόσο ψηλά! Αν κι από πέρσι είχε αρχίσει λίγο να διαφοροποιείται το σκηνικό, με την παρουσία της Ντόρτμουντ στον τελικό. Διότι από το 2007 (και το Λίβερπουλ-Μίλαν) έως και πέρσι, δηλαδή επί μία ολόκληρη εξαετία είχαν περιοριστεί πολύ οι σύλλογοι που έφταναν στον τελικό: Από τρεις φορές η Γιουνάϊτεντ κι η Μπάγερν, από δύο φορές η Τσέλσι κι η Μπαρτσελόνα. Δηλαδή, οι δύο αγγλικές, η Μπάγερν κι η Μπάρτσα. Με μία ιταλική σφήνα, της Ίντερ, το 2010.

Τώρα, διευρύνεται λίγο αυτό το πολύ κλειστό κύκλωμα, με την παρουσία από πέρσι της Ντόρτμουντ κι από φέτος της Ατλέτικο, σε συνδυασμό με την «επιστροφή» της Ρεάλ από το 2002 (και τη νίκη επί της Λέβερκουζεν).

Για τους φίλους του στοιχήματος, να επισημάνω κάτι: Στους εφτά τελευταίους τελικούς, καμία ομάδα που προηγήθηκε, δεν έχασε, τουλάχιστον σε κανονική διάρκεια αγώνα η, και παράταση. Δηλαδή, είναι πάρα πολύ δύσκολο να «γυρίσει» ένας τελικός Τσάμπιονς Λιγκ. Μόνο στα πέναλτι έχει πάρει τρόπαιο ομάδα που είχε βρεθεί πίσω στο σκορ όλη αυτή την εφταετία. Τελευταίο κλαμπ που την είχε πατήσει ήταν η Άρσεναλ, το 2006, που κέρδιζε 1-0 και τελικά έχασε 1-2 από την Μπάρτσα.

Και κάτι άλλο: οι «εμφύλιοι» είναι πάντα δραματικοί. Κρίνονται στα πέναλτι (Γιούβε-Μίλαν 0-0 το 90λεπτο και 2-3 το 2003 και Γιουνάϊτεντ-Τσέλσι 1-1 το 90λεπτο και 6-5 το 2008) η, στο τελευταίο λεπτό (Μπάγερν-Ντόρτμουντ 2-1 πέρσι)…

Γενικά αρκετοί τελικοί κρίνονται με γκολ στα τελευταία λεπτά, στο φινάλε. Κι ο περσινός και το 2012 (Μπάγερν-Τσέλσι 1-1 με γκολ στο 83 και στο 88) και το 2007 (Μίλαν-Λίβερπουλ 2-1 με γκολ στο 82 και στο 89) και το 2006 (Μπάρτσα-Άρσεναλ 2-1 στο 81).