Η δικιά μας αλήθεια

Μου αρέσει που στα σχόλια από κάτω με παρουσιάζετε ως τέρας, ενώ γνωρίζω πάρα πολύ καλά πως γράφω με ηρεμία και καθαρό μυαλό. Ως ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ, έχω την δυνατότητα να αντιλαμβάνομαι καλύτερα απ΄ όλους τους οπαδούς άλλων ομάδων το τι ακριβώς συμβαίνει στη ζώνη ευθύνης μου που είναι η Θεσσαλονίκη και έχω προειδοποιήσει πολλάκις στο παρελθόν.

Αυτό που δεν καταλαβαίνετε όλοι όσοι δεν είστε από δω, είναι πως ο Ολυμπιακός δεν έχει κανένα δικαίωμα να στερήσει από τον ΠΑΟΚτσή το όνειρο της πρώτης εποχής του συλλόγου που το χρήμα ρέει άφθονο. Και από τη μέρα που ανέλαβε ο Σαββίδης, ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζεται ως σκουπίδι. Σε πρώτη φάση, ο πόλεμος είναι χαμένος γιατί απλούστατα η ΕΠΟ έχει ξεφύγει, έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Το ξέρουν όλοι εδώ, μη νομίζετε. Όμως ο τρόπος που θα χάσω τον πόλεμο, είναι επιλογή δική μου και κανενός άλλου. Και από τη στιγμή που η επιλογή που αφέθηκε μέσα από το παρασκήνιο είναι η συγκεκριμένη, καλώς να ορίσει. Ο ΠΑΟΚ είμαι, δεν είμαι η Μονακό. Έτσι σκέφτεται ο ΠΑΟΚτσής.

Είναι τραγικό να χτυπιούνται οι παίκτες μεταξύ τους, είναι τραγικό να εμπλέκονται σε καυγάδες που ενδιάμεσα βρίσκονται οι σεκιούριτι των ομάδων. Όμως είναι αναπόφευκτο. Υπάρχει μία σειρά γεγονότων που οδήγησε σε αυτή την εικόνα. Οι υποκριτές όμως, δεν βάζουν τα γεγονότα σε μία σειρά. Τα παρουσιάζουν βολικά για τα αφεντικά τους και μετά θα κλαίγονται για τα όσα ακραία θα γίνουν με μαθηματική ακρίβεια. Πιο πάνω, χρησιμοποιώ τη λέξη πόλεμος. Πραγματικά αυτό συμβαίνει και βρίσκεται σε απόλυτη εξέλιξη. Απλά οι δυνάμεις κατοχής ελέγχουν ακόμη την κατάσταση και οι φωνές αντίδρασης είναι σπασμωδικές.

Ο ΠΑΟΚ πήρε μία νίκη σε μάχη, όμως είναι εκτεθειμένος απέναντι στον οχτρό αφού έχει ακόμη υποχρεώσεις, άρα υπάγεται στον έλεγχο της ΕΠΟ. Πιθανότατα θα πρέπει να βρει τρόπο να τα καταφέρει κόντρα σε αυτή. Όπως τα κατάφερε στη σειρά με τον Ολυμπιακό.

Γελάω με τον αντικειμενικό Τύπο της χώρας μας, αυτόν που αποθέωσε τον Ολυμπιακό μετά τη νίκη στη Ριζούπολη. Γελάω ακόμη με το τρύπημα που έφαγε τότε ο Παναθηναϊκός από τον δικό του Τύπο, όταν και διαλύθηκε εκείνος ο εξαιρετικός κορμός που είχε μέσα από μία οπαδική προσέγγιση που δεν έγινε όμως από οπαδούς. Ο Τύπος, είναι πραγματικό τροχοπέδη για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Με τελευταίο του πρόβλημα, το ότι δεν ξέρει ποδόσφαιρο.

Ξέρω γελάτε και εσείς μαζί μου, προφανώς γιατί δεν θέλετε να κατανοήσετε πως το πράγμα ξέφυγε και δεν υπάρχει επιστροφή. Θέλω να δω την αντίδραση του αντικειμενικού Τύπου της χώρας στις βομβιστικές επιθέσεις στο μαγαζί του Τζαβέλλα που ήταν μέσα η μητέρα του και στο αυτοκίνητο του βουλευτή Καβάλας κ. Καλαντζή που τόλμησε να πει σε έναν βουλευτή «ελάτε τώρα στη Τούμπα» ο οποίος λίγο πριν έλεγε πως όλη η Ελλάδα είναι Ολυμπιακός. Με περίσσια έπαρση μάλιστα, από αυτή την εκνευριστική. Υπάρχει σχετικό βίντεο που όσοι το δείτε, θα καταλάβετε τι εννοώ.

Τώρα άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και αυτό γιατί δεν υπάρχει Πολιτεία, δεν υπάρχει τίποτα. Συνελήφθη αυτός που έριξε τους γαύρους – τα ψάρια – στον πάγκο. Αλήθεια με ποια κατηγορία; Τι ακριβώς έκανε για να καταλάβω; Για το μόνο που μπορώ να τον κατηγορήσω είναι για ξεπερασμένη καζούρα. Εγώ θα άπλωνα μπουγάτσες για να αγγίξω το τάργκετ γκρουπ του Λεκανοπεδίου…

Κανένας βέβαια δεν ασχολήθηκε με το γεγονός πως ο Μίτσελ άλλαξε την ώρα έλευσης του Ολυμπιακού για τους δικούς του λόγους, όμως αυτό δεν είχε δικαίωμα να το κάνει αφού η ώρα αποτελεί απόφαση της σύσκεψης. Κανένας δεν ασχολήθηκε με το γεγονός πως η ΠΑΕ ΠΑΟΚ είχε ανακοινώσει νωρίτερα πως οι δρόμοι θα είναι κλειστοί 17.30 με 18.30 και το τερτίπι του Ισπανού έφερε συνωστισμό στα πέριξ του γηπέδου μέχρι τις 19.10 που είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία προσέγγισης του γηπέδου από τον Ολυμπιακό, ο οποίος δεν βίωσε καμία ακρότητα σε εκείνο το σημείο.

Κανένας δεν ασχολήθηκε με το γεγονός πως η αστυνομία δεν μπόρεσε – και καλά – να απωθήσει δέκα πιτσιρίκια που πετούσαν πέτρες και για να σπάσει τον τσαμπουκά αυτής της επανάστασης των Τζάμπο μπε – μπε, έκανε εκτεταμένη χρήση χημικών με αποτέλεσμα να λιποθυμάνε άνθρωποι μπροστά στα μάτια μας και τρομοκρατημένα παιδιά να σπαρταράνε από το κλάμα. Το γήπεδο της Τούμπας, βρίσκεται στον Δήμο Θεσσαλονίκης και η περιοχή είναι πυκνοκατοικημένη για όσους δε νιώθουν από Θεσσαλονίκη.

Κανένας δεν ασχολήθηκε με το γεγονός πως μετά απ όλα αυτά, ένας διαιτητής με αστείες προφάσεις, καθυστέρησε τον αγώνα 75 λεπτά. Η υπόθεση γαύροι στον πάγκο, δικαιολογεί μία καθυστέρηση δέκα λεπτών. Όσο χρειάζεται να μαζευτούν, να σκουπιστεί ο πάγκος, να ρίξουμε και λίγη κολόνια βρε αδερφέ.

Το παιχνίδι έγινε κανονικά, δεν είχε καμία διακοπή μέχρι το 80΄. Εκεί, χάθηκε ο έλεγχος, αλλά γιατί; Όταν μετά από όλα τα παραπάνω, βλέπεις έναν διαιτητή να προσπαθεί μέσα από τα σφυρίγματά του να επιβάλλει ή τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ ή το χάος, θα αντιδράσεις θέλεις δε θέλεις. Έτσι λειτουργεί η μάζα, έτσι λειτουργούν οι οπαδοί, έτσι λειτουργεί όποιος αισθάνεται να του βιάζουν κάτι που αγαπάει μπροστά στα μάτια του.

Τέσσερις κίτρινες σε διάστημα δύο λεπτών, πέντε φάουλ εκτός περιοχής, τα τρία τουλάχιστον ανύπαρκτα και όλα αυτά αμέσως μετά το γκολ. Τον Μάνταλο τον είχα για έξυπνο διαιτητή, όμως τα έχασε ο καημένος. Δεύτερη φορά τον έβαλαν να αποκλείσει τον ΠΑΟΚ, ζούσε το ντεζαβού της πρόκρισης στο κεκλεισμένων που τον έστειλε ένα χρόνο στα αλώνια της Φούτμπολ Λιγκ. Να τον λυπάσαι ήταν…

Εδώ έφτασε ο Μάνταλος στο σημείο να αρνηθεί την είσοδο του ιατρικού τιμ στον αγωνιστικό χώρο ενώ ο Νάτχο είναι δύο λεπτά στο έδαφος από σφαλιάρα – αγκωνιά που δέχτηκε από τον Σαβιόλα. Κατά λάθος, επίτηδες, δε με ενδιαφέρει το πώς τον χτύπησε ο Αργεντίνος. Με απασχολεί που ο διαιτητής διέταξε να παιχτεί το παιχνίδι και όταν μετά το δίλεπτο κατάλαβε πως ο Ισραηλινός δεν κάνει παραμύθι, έβαλε στο γήπεδο τον γιατρό.

Ο Μάνταλος, κάνει το εξής απίστευτο επίσης. Στο πρώτο ημίχρονο και ενώ στη φάση του Σαλίνο υπάρχει διακοπή τριών λεπτών, το λήγει με το που συμπληρώνει 45 το χρονόμετρο. Στο δεύτερο, δίνει εννέα λεπτά καθυστέρησης, μέσα σε αυτά υπάρχουν σίγουρα άλλα δύο, όμως κρατάει δεκαπέντε. Κάπου τα μαθηματικά μου μπάζουν.

Επίσης, είναι εμετική η αποβολή του Νάτχο, είναι προκλητική η κάρτα που δείχνει στον Κλάους σε μία φάση που έφευγε στον χώρο και κόπηκε ως οφσάιντ ενώ δεν ήταν. Μάλιστα μου μετέφεραν πως όταν ο Κλάους πήγε και του είπε πως του στέρησε τον τελικό, αυτός γέλασε ειρωνικά. Ένα θέμα, αυτό του Κλάους, που θα έπρεπε να το δω ανεπτυγμένο σήμερα στον Τύπο που θέλει να προβάλει το ποδόσφαιρο, προφανώς όμως μόνο όταν συμφέρει αυτό.

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα που σέβεται το ποδόσφαιρο, ο παίκτης που έκρινε μία σειρά χάνει τον τελικό με αυτόν τον τρόπο, θα ήταν πρώτο θέμα. Αλλά εμείς εδώ, έχουμε την υποχρέωση να καλύπτουμε τις επικοινωνιακές ανάγκες των ομάδων και όχι του κοινού και του τι ζητά πραγματικά αυτό.

Όσο για τον Ολυμπιακό, κατανοώ την ανάγκη του να στρέψει τη συζήτηση μακριά από το αγωνιστικό, το οποίο βάλτωσε μετά από εκείνη την πτώση του Ολαϊτάν, όμως είναι ντροπή για τους παίκτες του να επιδιώκουν την ένταση όταν βλέπουν πως το παιχνίδι στράβωσε.
Ναι, στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν και βραδιές που στραβώνουν. Όσο παράξενο και να τους φαίνεται.
Και όπως μου είπε ένα φιλαράκι μου… «τι κλαίγεστε. Κάντε ομάδα για να κερδίζεις και στη Τούμπα».

ΥΓ Αυτή η πρωινή διαρροή της ΕΠΟ για Βόλο, γυναικόπαιδα και διάφορα άλλα, ήταν πολύ αστεία. Δεν μπορεί λέει να εγγυηθεί την ασφάλεια του τελικού. Άμα περιμέναμε από αυτούς να εγγυηθούν , βοήθα Παναγιά μου.

ΥΓ Καλές γιορτές…