Κλοπ: Ο μεγαλύτερος μαχητής…

Στην σύγχρονη εποχή της δημοσιογραφίας η άμεση αναζήτηση ενός παλιού κειμένου δεν χρειάζεται παρά 20 δεύτερα (το πολύ…). Που είναι οι εποχές που στο «Βήμα» ο Βασίλης Σκουντής κάθονταν μπροστά από μία δίφυλλη ντουλάπα και αναζητούσε φωτοτυπίες από ένα άρθρο το οποίο είχε δημοσιεύσει πριν τέσσερα χρόνια σε κάποια άλλη εφημερίδα που δούλευε (ακόμη και σήμερα το ίδιο κάνει ο Σκουντής…).

Σήμερα μπαίνεις στην μηχανή αναζήτησης του gazzetta και βρίσκεις τι είχες γράψει πριν από σχεδόν ένα χρόνο (Πέμπτη 25 Απριλίου 2013) και το έχεις μπροστά στα μάτια σου σε μερικά δευτερόλεπτα. Το βρήκα λοιπόν αυτό που είχα γράψει για τον Κλοπ και είναι μία από τις ελάχιστες φορές που αισθάνθηκα, διαβάζοντάς το, ότι ένα παλιό κείμενό μου σήμερα είναι ακόμη πιο επίκαιρο.

Και είναι πιο επίκαιρο γιατί εμένα την Τρίτη το βράδυ δεν με… πήρε μαζί του ο θριαμβευτής Μουρίνιο που απέκλεισε με την Τσέλσι του την Παρί, αλλά ο μεγάλος χαμένος Γιούργκεν Κλοπ που λίγο έλειψε να αποκλείσει την Ρεάλ έχοντας χάσει το πρώτο ματς με 3-0!

Με πήρε μαζί της αυτή η αποδεκατισμένη Ντόρτμουντ, η οποία έπαιξε χωρίς 6-7 βασικούς ποδοσφαιριστές της και έφτασε μια ανάσα, μερικά εκατοστά, από μία επική ανατροπή. Και εν τέλει παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να προκριθεί κατάφερε να πείσει ξανά την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινή γνώμη ότι παραμένει μία μεγάλη ομάδα, ένα top club σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και όλα αυτά νομίζω χάρη στον σπουδαίο Γιούργκεν Κλοπ.

Ο ίδιος περιέγραψε με καμάρι τη στιγμή που μετά το τέλος του ματς έκανε high five με τον τραυματία Σούμποτιτς ο οποίος του είπε: “Είμαι περήφανος που ανήκω σε αυτή την ομάδα” και συμπλήρωσε: “Το ίδιο περήφανος είμαι κι' εγώ. Νομίζω ότι το βίντεο του συγκεκριμένου ματς πρέπει να δοθεί σε όποια ομάδα έχει χάσει το πρώτο ματς με 3-0 και προσπαθεί να ανατρέψει την κατάσταση”.

Κάποτε ένας σπουδαίος προπονητής μου είπε ότι «οι μεγάλοι προπονητές φαίνονται στις ήττες» και στον αποκλεισμό της Ντόρτμουντ από την Ρεάλ διαπίστωσα ότι ο Γιούργκεν Κλοπ είναι σπουδαιότερος προπονητής απ' όσο τον είχα εκτιμήσει πέρυσι τέτοιο καιρό όταν η Ντόρτμουντ απέκλειε την Ρεάλ στα ημιτελικά κι’ εγώ έγραφα όλα όσα “ψάρεψα” στο διαδύκτιο για αυτόν τον απίθανο τύπο – προπονητή.

Και για αυτόν τον λόγο πιστεύω ότι αυτό εδώ το κείμενο “Ο μεγαλύτερος αντίπαλος της Μέρκελ” σήμερα είναι πιο επίκαιρο σε σχέση με έναν χρόνο πριν όταν το έγραψα...