Το clasico μεγαλώνει γερά παιδιά

Ανήκω στις γενιές που μεγάλωσαν με «εκπαιδευτική τηλεόραση», σε μια εποχή που το «κουτί» είχε όλα κι όλα δύο κανάλια, κρατικά, κι ήταν ελάχιστα τα θεάματα που σου άνοιγαν το κεφάλι. Αν είσαι πιτσιρίκος, είμαι βέβαιος ότι αυτό που γράφω σου ανατινάσει τον εγκέφαλο. Κι όμως, υπήρξε τέτοια εποχή, και μάλιστα κράτησε πολύ.
Ως παιδί αυτών των γενιών, μεγάλωσα χωρίς τηλεοπτικό ποδόσφαιρο της προκοπής. Χωρίς σοβαρό ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Οι παραστάσεις της γενιάς μου εξαντλούνταν στο χουλιγκάνικο και άτεχνο ποδόσφαιρο που ερχόταν πού και πού από την Αγγλία, όποτε η κρατική τηλεόραση έβρισκε νόημα και τρόπο να μας δείξει ένα παιχνίδι. Ε, με τέτοιες επιρροές νομίζω ότι εσύ ο μικρότερος, διότι σε εσένα αισθάνομαι ότι απολογούμαι με αυτό το σημείωμα, καταλαβαίνεις και συνειδητοποιείς πώς και γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο που σου παραδίδουμε είναι ένα χουλιγκάνικο και κακότεχνο ποδόσφαιρο.
Τέτοιες σκέψεις έπιασα το κεφάλι μου να κάνει πάλι το βράδυ της Κυριακής, την ώρα που έβλεπα το clasico και πλημμύριζε από ποδόσφαιρο το μυαλό και η ψυχή μου. Σκεφτόμουν πόσο τυχεροί είναι οι σημερινοί παίδες και έφηβοι, που έχουν τέτοια και τέτοιου βάθους πρόσβαση στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Που μπορούν να βλέπουν ζωντανά και με τέτοια ποιότητα μετάδοσης ματσάρες σαν το χθεσινό clasico. Που μεγαλώνουν με αυτές τις παραστάσεις. Που γνωρίζουν σε αυτή την ευαίσθητη ηλικία το αυθεντικό ποδόσφαιρο από όσο πιο κοντά τους το επιτρέπει η φυσική απόσταση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ισπανία ή την Αγγλία. Που έχουν την ευλογία να κρίνουν και να συγκρίνουν ανάμεσα σε αυτό το ποδόσφαιρο, του clasico και αυτό που βλέπουν να παίζεται στην Ελλάδα.
Αυτές οι γενιές, αυτές που μεγαλώνουν και ενηλικιώνονται σιγά σιγά στη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας αποτελούν την πραγματική ελπίδα της Ελλάδας να δει το ποδόσφαιρό της να αλλάζει και να εξελίσσεται σε αληθινό, πολιτισμένο, υγιές, αυθεντικό, κανονικό ποδόσφαιρο. Διότι όλα αυτά τα παιδιά αφενός ζηλεύουν το ποδόσφαιρο που βλέπουν να παίζεται εκεί έξω και αφετέρου καταλαβαίνουν ότι γίνεται, ότι μπορεί να γίνει αν υπάρχει η θέληση και το όραμα. Και δεν μπορεί, όταν το πάρουν στα χέρια τους το ελληνικό ποδόσφαιρο θα το κάνουν καλύτερο. Θα το κάνουν να μοιάζει με αυτό που βλέπουν και ζηλεύουν όταν βλέπουν ξένο πρωτάθλημα ή Champions League.
Εβαλα σήμερα την «είδες το clasico;» ερώτηση στους φίλους μου στο twitter και το Facebook. Στους 115 που βρήκαν νόημα να μου απαντήσουν, οι 91 είδαν live το χθεσινό clasico. Δύο δεκαετίες πίσω, όταν εγώ μεγάλωνα, δεν θα μπορούσαν ούτε οι 5 στους 100 να το δουν το clasico, όχι μόνο live αλλά γενικώς. Μου δίνει μεγάλη χαρά αυτό που σήμερα συμβαίνει, με την επιρροή που ασκούν η Premier League, η La Liga και η Bunsdesliga, όπως φυσικά και το Champions League στον μέσο Ελληνα πιτσιρικά ποδοσφαιρόφιλο. Διότι στα μάτια μου αυτή είναι η πιο γερή βάση για να στηρίξω πάνω της την ελπίδα μου για την επιστροφή του κανονικού ποδοσφαίρου, αυτού που παιζόταν εδώ στα χρόνια του πατέρα μου, στο ελληνικό έδαφος.