Το διαμάντι του Ρότζερς

Το διαμάντι του Ρότζερς

Το διαμάντι του Ρότζερς

bet365

Ο Αλέξης Σπυρόπουλος γράφει για τον (έτοιμο προς αντιγραφήν από τον Μίτσελ) σχηματισμό-διαμάντι της Λίβερπουλ στο Ολντ Τράφορντ, αλλά και για το πραγματικό διαμάντι της υπόθεσης που είναι ο…νεαρός Τζέραρντ στην καινούργια καριέρα του.

Ακολουθώντας το σωστό παράδειγμα του Τζον Τέρι ν’ αποφορτίσει (μετά το Μουντιάλ) σώμα και νου απ’ την υποχρέωση στην Εθνική, ο Τζέραρντ άνετα παίζει άλλα τρία χρόνια στη νέα καριέρα του σαν quarterback. Το μέλλον του…νεαρού Στίβεν, στον καινούργιο ρόλο, προδιαγράφεται λαμπρό. Εξάρι, ισοϋψής με Πίρλο και Σάμπι Αλόνσο. Επίσης, μετά απ’ αυτή την τριετία, ύστερα μπορεί να βγάλει ακόμη μία, σαν δεξιός στόπερ. Μέχρι τα 40. Για πλάκα.

Αν ο Μπρένταν Ρότζερς υπάρχει μία περίπτωση να γίνει ένας σύγχρονος Μπιλ Σάνκλι, «αυτός που έκανε τους ανθρώπους χαρούμενους», η μακροημέρευση του Τζέραρντ είναι η πιο ασφαλής πλατφόρμα για τον προπονητή. Μία βάση εκτόξευσης. Ο Ρότζερς αρχίζει, κάθε άλλο παρά χαριστικά ή αδικαιολόγητα, να μπαίνει στο διεθνές mainstream. Ηδη, τον συζητούν για διάδοχο του Τάτα Μαρτίνο στη Μπαρτσελόνα!

Πλέον, δεν χρειάζεται να φύγει από το Λίβερπουλ για να προκόψει. Ο Αμερικάνος έταξε 60 εκατομμύρια, πακέτο για ψώνια, εάν επιστρέψουν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Επέστρεψαν! Και το ρόστερ δεν χρειάζεται τίποτα, άλλο από αμυντικούς. Εξήντα, και κατιτίς από καμιά έξυπνη πώληση (π.χ. ένας Τουρέ σε Αραβες ή Τούρκους ή Κινέζους ή Αμερικανούς που πληρώνουν καλά), αρκούν για ολόκληρη τετράδα βασικών αμυντικών. Ο,τι τους λείπει.

Τα υπόλοιπα ευρίσκονται, όλα, στη θέση τους. Τακτοποιημένα, για αρκετά χρόνια μπροστά. Ας μη είναι λαμπερή, η τετράδα των οπισθοφυλάκων. Ας είναι, μονάχα, ψαγμένη. Σαν της Τσέλσι. ‘Η της Εβερτον. Με Τσάμπιονς Λιγκ, δεν θα βρεθεί ποδοσφαιριστής να πει όχι στη Λίβερπουλ. Αυτό το πρόβλημα, πλέον, περνά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. ‘Η τη Μίλαν. Που, στις βραδιές Τσάμπιονς Λιγκ του χρόνου, μπορούν να οργανώνουν δικές τους φιλικές συναντήσεις.

Επανέρχομαι στον Τζέραρντ. Περισσότερο απ’ ο,τιδήποτε άλλο, μου έκανε εντύπωση ένα πράγμα. Εκτελεί το πρώτο πέναλτι, 0-1 μες στο Ολντ Τράφορντ, μια ολόκληρη ομάδα πέφτει επάνω του και πανηγυρίζουν, αλλ’ ακριβώς εκείνες τις στιγμές ο ίδιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του ούτε μισό χαμόγελο. Μία σύσπαση έστω, μία έκφραση συναισθήματος, στο πρόσωπο. Δεν θ’ άφηνε κανένα συναίσθημα, να του χαλάσει τη συγκέντρωση, τη βαθύτατη αφοσίωση, στην αποστολή του.

Η Λίβερπουλ ήταν ο αρχηγός της. Μία ομάδα, σε αποστολή. Νίκησε, απλώς με το να είναι στρωτή. Προσηλωμένη, στο πλάνο. Νίκησε, με το μυαλό στην πρώτη θέση. Όχι με (το τυπικό βρετανικό κόνσεπτ) την καρδιά πάνω απ’ το μυαλό. Το μυαλό για το ποδόσφαιρό της. Δεν ήταν κάτι εντυπωσιακό. Σε άλλα ματς εφέτος, έχουν φανεί απείρως πιο εντυπωσιακοί. Εδώ, ήταν μια βόλτα για την υγεία, Κυριακή με ήλιο στο Στάνλι Παρκ. Δύσκολα, γίνεται σενάριο ταινίας.

Ο σχηματισμός-διαμάντι αποδείχθηκε ένα…διαμάντι για τη συλλογή του Ρότζερς. Τέσσερις χαφ, στη βάση του ρόμβου ο Τζέραρντ, εσωτερικοί Χέντερσον και Αλεν, στην κορυφή ο Στέρλινγκ, περικύκλωσαν τους μέσους της Γιουνάιτεντ κι απέκοψαν την επικοινωνία μεταξύ των γραμμών της. Φαν Πέρσι/Ρούνι/Γιάνουζαϊ/Μάτα είναι, υποτίθεται, κάτσε-καλά οπλοστάσιο. Απενεργοποιήθηκαν. Ο μοναδικός που, ενώ ασφυκτιούσε, πάσχιζε να συνδέσει τα κομμάτια ήταν, άλλη μία φορά, ο Ρούνι.

Εβγαινε στο πλάι, πέρα απ’ τα όρια του ρόμβου, προσπάθησε να κινηθεί πίσω απ’ τον ρόμβο, να δημιουργήσει κυρίως, και να εκτελέσει αν του δινόταν η ευκαιρία. Μια ματαιοπονία. Αυτό, με τη Γιουνάιτεντ να ‘χει στο χορτάρι την ιδανική ενδεκάδα της. Όλα, στη θεωρία, ήταν ορθά. Κι όμως, η Λίβερπουλ κυριάρχησε και κατέκτησε το μέρος. Τους κατάπιε, όχι καθ’ υπέρβασιν. Επειδή συνέβη να κάνουν, οι παίκτες της, το ματς της ζωής τους. Τους κατάπιε, η Λίβερπουλ, με τη ρουτίνα της.

Ο Γκλέιζερ, για μια φορά παρών στο μαγαζί (του), αντιλήφθηκε ότι το καλοκαίρι έχει να ξοδέψει πολλά περισσότερα από…εξήντα. Και πάλι, είναι μερικά πράγματα που δεν αγοράζονται μονομιάς. Πώς ν’ αγοράσει κανείς, σε μια νύχτα μέσα, ένα σαν τον Τζέραρντ; Ένα εξάρι, μεγάλης ομάδας. Ένα εξάρι, όχι για να χύνεται σε τάκλινγκ και να κόβει. Εξάρι μεγάλης ομάδας, είναι αυτός που παίρνει τη μπάλα από στόπερ που «δεν το έχουν» κι αρχίζει το παιγνίδι. Προς πάσα κατεύθυνσιν.

Αναγωγή στη ρεβάνς, την Τετάρτη. Η Γιουνάιτεντ, θέλοντας και μη, θ’ αλλάξει παίκτες. Οποιαδήποτε αλλαγή, ταπεινά εκτιμώ, μπορεί να είναι μόνο για το (ακόμη) χειρότερο! Κι αν νομίσουν τον Ολυμπιακό για ευκολάκι, αν ενδεχομένως τους κάνουν οι περιρρέουσες δηλώσεις να το νομίσουν, νομοτελειακά απ’ το χειρότερο θα φτάσουν στο χείριστο. Το δε διαμάντι του Ρότζερς είναι εκεί, σε κοινή θέα, σαν να γνέφει στον Μίτσελ να το ξεπατικώσει.

Σε τέτοιες συγκυρίες, συνήθως αυτό που αμέσως έρχεται μετά την κηδεία είναι…μια επόμενη κηδεία.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Αλέξης Σπυρόπουλος
Αλέξης Σπυρόπουλος

Ο Αλέξης Σπυρόπουλος έζησε τη μισή ζωή του στην Καλλιθέα. Ζει την άλλη μισή στη Νέα Σμύρνη. Αιτία του περάσματος απ’ τη μία όχθη της Συγγρού στην απέναντι, ο γάμος. Η σύζυγός του, εκ γενετής Νεοσμυρνιά, τον αποκαλεί «οικονομικό μετανάστη».

Ξεκίνησε να δουλεύει, προτού κλείσει τα 19. Συνεχίζει να δουλεύει, στα 49. Αυτά τα 30 χρόνια, πραγματοποίησε όσα ονειρεύτηκε. Για τα επόμενα 30, ο φόβος του είναι ότι ονειρεύεται αυτό που δεν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει. Κάποτε ν’ αποσυρθεί στην ησυχία του, κανένα να μη ενοχλεί και κανείς να μη τον ενοχλεί.

Ένα σπιτικό (μία γυναίκα, τέσσερα παιδιά, ένας γάτος) και…μια τρόικα είναι, προς το παρόν, τα ρητά απαγορευτικά. Συνεχίζει, λοιπόν. Τουλάχιστον ως την ημέρα που το κοινό, αναγνώστες, ακροατές, τηλεθεατές, users ή όπως αλλιώς θα λέγονται στο μέλλον, θα τον ξωπετάξει από τον χώρο με τις κλωτσιές.