Η μετάλλαξη της Ρεάλ

Την ημέρα που στην Ελλάδα γιορτάζαμε την επέτειο του ΟΧΙ, στην Ισπανία η μουρμούρα για τον Κάρλο Αντσελότι φούντωνε και οι απορίες γέμιζαν το κεφάλι των Μαδριλένων κάτι σαν το δικό μας «θα προλάβει άραγε την παρέλαση;» Εκείνο το βράδυ λοιπόν η Ατλέτικο περνούσε νικηφόρα από το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και τρεις αγωνιστικές αργότερα ερχόταν η ήττα και και στο άλλο Clasico στο «Καμπ Νόου». Σε αυτά προσθέστε τις αγχωτικές-οριακές νίκες στο γκολ με Μπέτις (2-1), Γρανάδα (0-1), Ελτσε (1-2), Λεβάντε (2-3), αλλά και τη γκέλα (2-2) με τη Βιγιαρεάλ και θα κατανοήσετε πλήρως το πια ήταν η περιρρέουσα ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα στην ισπανική πρωτεύουσα.

Η Ρεάλ δεν βρισκόταν σε καλή κατάσταση, δεν έπαιζε όμορφο παιχνίδι, και είχε έρθει εκείνο το κάκιστο κοουτσάρισμα κόντρα στη Μπαρτσελόνα που απογείωσε τη γκρίνια για τον Καρλέτο, ο οποίος έμοιαζε να τα έχει χαμένα, βλέποντας την απόσταση από την κορυφή να μεγαλώνει επικίνδυνα. Στο ντέρμπι ο Ιταλός κόουτς είχε κάνει το έγκλημα να βάλει αμυντικό χαφ τον Σέρχιο Ράμος (σ.σ.: το χειρότερο παιχνίδι του με τη Ρεάλ) δίπλα στον Κεντίρα και τον Κριστιάνο Ρονάλντο στην κορυφή, με τον Μπέιλ αριστερά και τον Ντι Μαρία δεξιά.

Πολλοί στην Ισπανία βιάστηκαν να γράψουν ότι ο Αντσελότι μπορεί να είναι ένας καταπληκτικός διπλωμάτης-ψυχολόγος όσον αφορά το πως διαχειρίζεται τα μεγάλα αστέρια που έχει στο ρόστερ του, αλλά δεν μπορεί να αποδώσει αντίστοιχα σε επίπεδο τακτικής. Τότε όμως ήταν που έκανε την πλήρη μεταστροφή και οδήγησε άπαντες στο να καταπιούν τις... πένες τους. Η πρώτη απάντηση των Μερένγκες ήταν το 7-3 επί της Σεβίλλης, για να συνεχίσει να μοιράζει ένα σωρό «πεντάρες» και τεσσάρες». Με αφετηρία λοιπόν εκείνη την ήττα στη Βαρκελώνη, η άνοδος της Ρεάλ ήταν σταδιακά ολοένα και πιο εμφανής, κάτι που έγινε οριστικά ξεκάθαρο με την αλλαγή του χρόνου.

Από τη στιγμή που μπήκε το 2014 έως και το δαιμονισμένο πέρασμα της από τη «Φέλτινς Αρένα» το βράδυ της Τετάρτης, έχει φτάσει την παραγωγή της στο εκπληκτικό νούμερο των 40 γκολ σε 15 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις αν και το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι πως αντίστοιχα έχει δεχτεί μόλις τέσσερα τέρματα! Και να φανταστεί κανείς πως τα πάντα άλλαξαν όταν τραυματίστηκε ο Σάμι Κεντίρα και ταυτόχρονα επέστρεψε ο Τσάμπι Αλόνσο. Τότε ήταν που ο Καρλέτο έκανε το μαγικό trick του και έφερε τα πάνω κάτω, μετατρέποντας το 4-2-3-1 της εποχής Μουρίνιο στο αγαπημένο του 4-3-3, κάτι που μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει, μην θέλοντας να χαλάσει τη σειρά που είχε η ομάδα επί μία τριετία.

Το κλειδί σε τούτη τη μετατροπή ήταν αυτό που συνέβη στη μεσαία γραμμή. Απόντος του Κεντίρα, ο Τσάμπι Αλόνσο βρέθηκε ένα κλικ πιο πίσω στα καθήκοντα του. Πλέον θα είχε μπροστά του τον Λούκα Μόντριτς, ο οποίος με τη σειρά του θα είχε λίγο πιο μπροστά του τον κλασικό winger Ανχελ Ντι Μαρία, σε μία κίνηση που άφησε όλους τους ποδοσφαιρικούς αναλυτές με το στόμα ανοικτό. Ο Αλόνσο δεν θα χρειαζόταν να έχει το άγχος της δημιουργίας όσο πριν. Πιο ξεκούραστα και παίζοντας έξυπνα με το μυαλό και την εμπειρία του δεν θα έπρεπε να τρέχει παντού. Απλά κάλυπτε τον χώρο, διαβάζοντας τις φάσεις, ενώ ήταν πιο κοντά στους δύο σέντερ μπακ, ώστε να πάρει την πρώτη μπάλα και να οργανώσει το παιχνίδι ακόμα πιο σωστά.

Φυσικά δεν θα μπορούσε να το κάνει ήρεμος εάν δεν βρισκόταν σε τόσο εκπληκτική κατάσταση ο Μόντριτς. Ο Κροάτης διανύει την κορυφαία σεζόν της καριέρας του, διαψεύδοντας όσους θεωρούσαν πέρσι πως ήταν μία κακή μεταγραφή και ότι δεν είχε την ποιότητα να σταθεί σε τόσο μεγάλο σύλλογο. Ο Μόντριτς έχει παραλάβει από τον Αλόνσο τη μπαγκέτα του μαέστρου και μοιράζει-ανοίγει υπέροχα το παιχνίδι. Επίσης έχει τη δυνατότητα της κάθετης, ενώ δεν διστάζει να προωθηθεί και να σουτάρει, όπως π.χ. πρόσφατα στο τρίτο γκολ στο 3-0 επί της Χετάφε. Ολα αυτά φυσικά χωρίς να αμελεί να βάζει τα πόδια του τη φωτιά, να μαρκάρει σαν τρελός και να κάνει τάκλιν. Η επιτυχημένη αλυσίδα όπως είπαμε περιλαμβάνει και την πλήρη αποκάλυψη, τον Ντι Μαρία σε ρόλο επιθετικού χαφ.

Για την ακρίβεια αυτό που έχει στήσει ο Αντσελοτι, εάν το δει κανείς σχηματισμένο επί χόρτου, είναι σαν το 4-3-3 της Μπαρτσελόνα. Μόνο που σε πρακτικό επίπεδο δεν έχει καμία σχέση με το Tiki taka των Μπλαουγκράνα. Το ποδόσφαιρο της Ρεάλ είναι γρήγορο, ευθύ, κάθετο, χωρίς επιβραδύνσεις και χρονοτριβές. Ταμάμ δηλαδή για τον Ντι Μαρία που μπορεί να πάρει τη μπάλα στην αντεπίθεση και να φύγει σφαίρα από τη δική του περιοχή έως και την αντίπαλη. Και σε παιχνίδι κατοχής όμως ο Αργεντινός έχει τη δυνατότητα να κινηθεί στα πλάγια, να ντουμπλάρει τους εξτρέμ, να κάνει overlap ή να βγει στον άξονα ως κρυφός κυνηγός παίζοντας το 1-2 με τον Μπενζεμά και εννοείται να σουτάρει από τα 20 μέτρα.

Για τη γραμμή κρούσης όπου στη Μαδρίτη ήδη έχουν ανακαλύψει και ψευδώνυμο συντομίας, το BBC από το Benzema-Bale-Cristiano, τα λόγια είναι περιττά. Ο Ρονάλντο αποδεικνύει σε κάθε ματς ότι άξιζε 100% την «Χρυσή Μπάλα», ο Μπέιλ δείχνει ψήγματα (σ.σ.: αν λες τέτοια τα 14 γκολ/ 13 ασίστ σε 27 ματς και όχι όλα γεμάτα) των τεράστιων ικανοτήτων του και φαίνεται πως όταν θα πάψει να τραυματίζεται τόσο συχνά, θα κάνει τρελά πράγματα. Ο Μπενζεμά αν και αρέσει στους φίλους της Ρεάλ να τον κράζουν (σ.σ.: αυτό βλέπω στα σχόλια σας στο gazzetta) είναι στην πιο παραγωγική χρονιά της καριέρας του (22 γκολ/ 11 ασίστ), ενώ έχει ξεπεταχτεί και ο Χεσέ που κάνει τους Μαδριλένους να ονειρεύονται πως βρήκαν τον νέο Ραούλ που τόσο χρειάζονται για την ψυχοσύνθεση τους: πως έχουν μέσα σε όλα αυτά και ένα δικό τους παιδί.

«Τέλειο, φανταστικό και μάλλον δύσκολο να επαναληφθεί», ήταν η ατάκα του μεγάλου δημιουργού της παράστασης κόντρα στη Σάλκε. Ελα όμως που έχει ήδη επαναληφθεί. Συνέβη στην Πόλη με τη Γαλατά (και τότε 1-6). Και εάν τότε κάποιοι είπαν: «έλα μωρά η Γαλατά ήταν», ας δουν τι έκανε εκεί η Γιουβέντους και τώρα η Τσέλσι. «Κάθε μέρα που περνάει εμείς οι ποδοσφαιριστές αντιλαμβανόμαστε πλήρως τη φιλοσοφία που θέλει να περάσει ο κόουτς», ήταν μία εξήγηση για ό,τι συμβαίνει από τον Σέρχιο Ράμος που έχει απογειωθεί, αφήνοντας πίσω του τις γνωστές γκέλες του, αλλά και τις κάρτες, όπως και ο Πέπε που ξαφνικά έπαψε να ρίχνει στο... ψαχνό και απλά παίζει σούπερ άμυνα.

Ολα τα παραπάνω εξηγούν ως ένα βαθμό την απογείωση της Ρεάλ (μαζί με τους εξαιρετικούς Ντιέγο Λόπεθ και Κασίγιας και ιδίως τον δεύτερο με το ρεκόρ του) που πλέον ατενίζει μόνη της την κορυφή στην Ισπανία, απολαμβάνει το θαυμασμό όλων στο Τσάμπιονς Λιγκ και μας έχει βάλει όλους στο... τριπάκι να παρακαλάμε να μας κάνει τη χάρη η κληρωτίδα και να τις αφήσει να μετρηθούν στον τελικό με τη Μπάγερν. Τότε που εάν τα καταφέρει, θα έχει πάρει το διαβόητο 10ο με τον πιο αντρικό τρόπο και με φινετσάτο ιταλικό στιλ αλά... Carleto's Way που θα ζήλευε ακόμα και ο «Carlito» Αλ Πατσίνο!

Follow me: @jorgekaraman