Μανιάτης, Ινιέστα και…τσίτα!

Όταν καμιά φορά ο Μανιάτης δεν τραβάει μέσα σε ένα παιχνίδι και ιδίως όταν επιμένει σε κάποιες δύσκολες πάσες που δεν του βγαίνουν, εκνευριζόμαστε και λέμε «το παίζει Ινιέστα»! Χθες όμως ο Μανιάτης πραγματικά είχε ένα τόσο καλό και «γεμάτο» παιχνίδι, που ειδικά στις μπαλιές του θύμισε Ινιέστα!

Οκέϊ, άλλο το επίπεδο όταν παίζουν στην Ισπανία ξέρω γω Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Σοσιεδάδ κι άλλο το επίπεδο όταν παίζουν στην Ελλάδα Ολυμπιακός-Αστέρας Τρίπολης. Όμως, αν κάποιος πρόσεξε χθες τον αρχηγό του Ολυμπιακού κι ειδικά τις πάσες του, θα είδε ένα Ινιέστα στα ερυθρόλευκα, αναλογικά πάντα με τα δεδομένα.

Αν δεν κάνω λάθος, είχε πέντε-έξι μπαλιές ο Μανιάτης, που η μία ήταν καλύτερη από την άλλη. Ασίστ στο γκολ του Μπονγκ, πάσα στο Βάϊς στη φάση του πέναλτι, πάσα πάρε-βάλε μετά πάλι στο Βάϊς, έξοχα ανοίγματα δεξιά κι αριστερά. Πάσες που αν τις έβγαζε π.χ. ο Ιμπαγάσα θα λέγαμε, «τι μαγικές μπαλιές είναι αυτές». Τώρα που τις βγάζει ένας Έλληνας παίκτης, πρώην δεξιός μπακ, μέχρι που τις ξεχνάμε εύκολα μέσα στο ματς.

Γενικότερα, όμως, ο διεθνής μέσος είχε μία πολύ ποιοτική παρουσία σε αυτό το ματς-κι αναφέρομαι κύρια στο α΄ημίχρονο, που σηκώνει κριτική, καθότι με 11 κι ο Αστέρας. Πίεσε καλά και ψηλά, ήταν χρήσιμος κι ανασταλτικά, έκανε όλο κι όλο ένα λάθος και αν τον έβρισκαν σε μία-δύο φάσεις οι συμπαίκτες του, ενώ έβγαινε σαν κρυφός από πίσω, θα ήταν πιστεύω και σκόρερ.

Τώρα, εντάξει, ο κάθε παίκτης έχει καλές και μέτριες και κακές βραδιές. Αλλά η εικόνα αυτή του Μανιάτη νομίζω ότι οφείλεται και στον ανταγωνισμό που υπάρχει στη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού, με την παρουσία και του Σάμαρη και του Μασάντο και του Εντινγκά και πλέον και του Πελέ.

Ξέρει ο κάθε Μανιάτης ότι για να κρατήσει τη θέση του στην ενδεκάδα πρέπει να είναι δυνατός, φρέσκος και καλός. Πρέπει τέλος πάντων να είναι στην τσίτα. Διαφορετικά πολύ απλά θα την χάσει…