Δεν είναι… υποχρέωση. Δεν παίζει την «ύπαρξη» του στην διοργάνωση, όπως έκαναν χθες το βράδυ μεγέθη σαν τη Μίλαν, την Πόρτο, τη Ντόρτμουντ. Ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει μέσα από τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές να… ξεκαθαρίσει το μέλλον του στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Του φτάνει η νίκη στο Φάληρο τελευταία αγωνιστική με την Άντερλεχτ για να μην εμπλακεί σε κανέναν «υπολογισμό». Είτε δικό του, είτε των άλλων.

Και εν πολλοίς αυτό το χρωστά στην ως τώρα εκτός έδρας σοδειά του. Τη νίκη στις Βρυξέλλες, και τον βαθμό της ισοπαλίας στη Λισαβόνα. Αυτό που έπρεπε λοιπόν το έχει κάνει και με το παραπάνω μακριά από το «Καραϊσκάκης» για να βρεθεί στους «16» της κορυφαίας διοργάνωσης. Εκμεταλλεύτηκε την καλή κλήρωση, πήρε ρίσκα, είχε τύχη, πήρε και αποτελέσματα που τον έχουν βάλει στην ευθεία για την επόμενη φάση.

Τι ζητά λοιπόν ο νταμπλούχος στο Παρίσι, απέναντι στον… γαλαξία του Λοράν Μπλαν; Την απάντηση σε μια μεγάλη πρόκληση. Τη μεγαλύτερη φετινή. Σε ελεύθερη απόδοση; Αν μπορεί να σταθεί απέναντι σε ένα κορυφαίο μέγεθος, μια από τις καλύτερες ομάδες των καιρών μας. Ένα σύνολο που έχει να ηττηθεί εννέα μήνες, σε οποιαδήποτε διοργάνωση. Που έχει μια ήττα την τελευταία διετία, σε δώδεκα ματς Τσάμπιονς Λιγκ (πέρσι από την Πόρτο).

Αν μπορεί να την κοντράρει ξανά, όπως έκανε στην πρεμιέρα για ένα ημίχρονο. Και μάλιστα αυτή τη φορά, να το κάνει μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Με δέλεαρ; Το αυτονόητο. Γιατί και ο βαθμός της ισοπαλίας ουσιαστικά είναι πρόκριση από τώρα. Για πρώτη φορά από την 5η αγωνιστική. Φυσικά δεν είναι εύκολο. Πρόκειται για ένα αντάμωμα με ξεκάθαρο φαβορί, και ξεκάθαρο αουτσάιντερ. Φυσικά και είναι από εκείνα τα 90άλεπτα που αν δεν προσέξεις μπορείς να την πατήσεις άσχημα.

Και ο Μίτσελ όμως, και οι ποδοσφαιριστές του, το πιστεύουν. Και το επικοινωνούν μέρες τώρα. Πιστεύουν ότι μπορούν να το κάνουν. Να πάρουν αποτέλεσμα. «Είναι το πιο δύσκολο γιατί είναι το επόμενο. Όμως είναι το πιο σημαντικό γιατί μπορούμε να προκριθούμε με νίκη» είπε χθες ο Ισπανός τεχνικός. Και πάνω-κάτω τα ίδια είπαν και ο Μανωλάς, και ο Μασάντο, και ο Φουστέρ τις τελευταίες ημέρες. Λόγια; Όχι. Εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους. Και ανάδειξη στην επιφάνεια, της ψυχολογίας ενός συνόλου που φέτος ότι στόχο έχει βάλει, τον έχει καταφέρει.

Της ομάδας του Μήτρογλου, του Σάμαρη, του Σιόβα, του Μανωλά, του Χολέμπας, του Ρομπέρτο. Μισής… εντεκάδας που κάνει ως τώρα την σεζόν της καριέρας της. Οι πέντε εξ αυτών παρέα με τον Μανιάτη, έπαιξαν τον ρόλο τους προ ημερών και στην πρόκριση της Εθνικής ομάδας στο Μουντιάλ. Επιτυχία 100% λοιπόν. Δεν ξέρουν άραγε τι εστί Καβάνι, Ιμπραήμοβιτς και σια; Δεν θυμούνται πως από το πουθενά βρέθηκαν τον Σεπτέμβρη έπειτα από ένα ημίχρονο με 10-1 τελικές και δύο δοκάρια, να φεύγουν από το χορτάρι με το βαρύ και ασήκωτο 1-4; Ξέρουν. Αλλά θέλουν να απαντήσουν στην πρόκληση. Να προσπαθήσουν ξανά. Και για να είμαστε δίκαιοι; Αν ο Ολυμπιακός τα καταφέρει και στο Παρίσι, σε αυτό το αθλητικό και πνευματικό κρας τεστ, τότε μπορεί πια να ονειρεύεται και κάτι παραπάνω από τους «16».