Είναι δεδομένα οι κορυφαίοι σε αυτή την αφετηρία της σεζόν. Δύο «παλιοί» που φέτος έχουν αποφασίσει να συστηθούν… καινούργιοι στο Ερυθρόλευκο κοινό. Ο σεληνιασμένος Κώστας Μήτρογλου και ο «ωριμότερος από ποτέ» Νταβίδ Φουστέρ. Το… ένα-δύο του χθεσινού ντέρμπι δηλαδή. Ή πιο σωστά; Οι πρωταγωνιστές ΚΑΙ του χθεσινού ντέρμπι για τον Ολυμπιακό. Σε μια διαδικασία που τείνει να τους γίνει…συνήθεια, ου μην και λατρεία για τους φίλους των Ερυθρόλευκων.

Στη Λεωφόρο τους έφτασε μια φάση (90΄) που έμελλε να κρίνει ένα ολόκληρο ματς. Μια φορά βρήκε ο ένας τον άλλο. Και με συνοπτικές τρεις βαθμοί προστέθηκαν στο… σακούλι. Παρατηρώντας «στενότερα» όμως τη συνεργασία τους, δε μπορεί παρά να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν… έτυχε. Πέτυχε. Δεν είναι συγκυριακό, αλλά μια πραγματικότητα που εξελίσσεται ραγδαία στην πρώτη γραμμή των πρωταθλητών Ελλάδας. Ένα βασικό «επιθετικό» χαρακτηριστικό του Ολυμπιακού.

Επτά από τις εννέα φετινές του ασίστ, ο Νταβίδ Φουστέρ τις έχει στο πρωτάθλημα (6) και στο Τσάμπιονς Λιγκ (1). Από αυτές τις επτά τελικές πάσες λοιπόν, οι έξι έγιναν γκολ από τον Κώστα Μήτρογλου (που και χθες μετά το ραντεβού με τα αντίπαλα δίχτυα έσπευσε να… γυαλίσει το παπούτσι του συμπαίκτη του σε έναν ακόμη «κλασικό» πανηγυρισμό του)!

Και είναι και όλες εκείνες οι φάσεις που δεν «βρήκαν δίχτυα». Στο Ντα Λουζ για παράδειγμα ο Έλληνας σέντερ φορ έχασε δύο σπουδαίες ευκαιρίες στο πρώτο μέρος. Και τις δύο βρέθηκε «φάτσα» με τον Αρτούρ. Και τις δύο από εμπνεύσεις του Φουστέρ. Του πολύτιμου και ομαδικού Ισπανού που δεν υπήρξε ποτέ ο… μεγάλος πασέρ (και τις τρεις σεζόν που πέρασαν στο λιμάνι είχε όλες μαζί 5 ασίστ στο βιογραφικό του) αλλά που φέτος έχει δημιουργήσει μια αληθινή ποδοσφαιρική «χημεία» με τον συμπαίκτη του.

Χθες η φάση είναι του Μήτρογλου. Εκείνος πήρε τη μπάλα, εκείνος… δημιούργησε. Ο Φουστέρ ήταν μόνο το «στήριγμα». Πήρε και έδωσε στον σωστό χρόνο. Όσο έπρεπε για να «οπλίσει» ο συμπαίκτης του. Στις περισσότερες από τις ευκαιρίες που δημιουργούν οι δύο τους όμως, οι «όροι» και οι ρόλοι είναι διαφορετικοί. Ο Ισπανός είναι που στέκεται ψηλά και «κλέβει», είτε αγωνίζεται στις πτέρυγες, είτε στον άξονα. Και ο Μητρογκόλ (των 16 φετινών γκολ) είναι εκείνος που βρίσκεται σταθερά σε επίκαιρη «θέση» για να εξελιχθεί το transition. Το στήριγμα «κοντά». Ο ποδοσφαιριστής που τελειώνει τη φάση. Ακαριαία.

Σε σχέση με όλους όσοι αγωνίζονται φέτος στην ομάδα και στέκονται… πίσω ή γύρω από τον Μήτρογλου στα ματς της Σούπερ Λιγκ, ο Φουστέρ (8) είναι εκείνος που έχει τις λιγότερες τελικές προσπάθειες. Λιγότερες από τον Σαβιόλα (23), τον Κάμπελ (13), τον Τσόρι (10), τον Βάις (9). Έχει λιγότερες ακόμη και από τον Μανιάτη (14)! Και ο Φουστέρ είναι γκολτζής. Και το έχει αποδείξει τα προηγούμενα χρόνια. Είναι όμως και ο πιο ομαδικός ποδοσφαιριστής που υπάρχει στο ρόστερ των πρωταθλητών. Εκείνος που παίζει για την ομάδα περισσότερο από κάθε άλλον. Και φέτος που ο Ολυμπιακός έχει έναν κλασικό φορ που κατευθύνεται προς την περιοχή και δεν βγαίνει έξω από αυτή για να ανοίξει διαδρόμους (όπως έκανε πολύ συχνά τις προηγούμενες σεζόν ο Τζιμπούρ) έχει προσαρμόσει ολόκληρο το παιχνίδι του πάνω σε αυτό το «χαρακτηριστικό». Στο πως θα…ταϊσει τον φουνταριστό!