Την καλύτερη μπάλα, με Τσόρι!

Εάν κάποιος παρατηρήσει λίγο τους αγώνες του Ολυμπιακού μέχρι τώρα, νομίζω ότι εύκολα θα παρατηρήσει πως τα καλύτερά του παιχνίδια, δεν εννοώ υποχρεωτικά από αποτελέσματα, αλλά από πλευράς εικόνας της ομάδας, τα έχει κάνει όταν στην ενδεκάδα του είναι ένας ποδοσφαιριστής, από αυτούς που δεν θεωρούνται αναντικατάστατοι. Κι αναφέρομαι στον Τσόρι Ντομίνγκες.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι κανένας μεγάλος φαν του Τσόρι. Ωστόσο, έτερον εκάτερον. Αυτό που βλέπω είναι ότι την καλύτερη μπάλα από τον φετινό Ολυμπιακό την έχουμε δει όταν αυτός ο Αργεντίνος με το λίγο περίεργο σουλούπι είναι μέσα στην ενδεκάδα. Κι επειδή έχει συμβεί αρκετές φορές, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η διαπίστωση είναι απλά κάτι συγκυριακό.

Να σας θυμίσω το α΄ ημίχρονο του αγώνα με την Παρί Σεν Ζερμέν στο Καραϊσκάκη, το α΄ ημίχρονο του αγώνα με την Μπενφίκα στη Λισσαβόνα, το β΄ ημίχρονο του αγώνα με τον Ατρόμητο στο Καραϊσκάκη και το β΄ ημίχρονο του αγώνα με τον Πλατανιά στα Χανιά.

Νομίζω πως όλοι συμφωνούμε ότι αυτά τα διαστήματα είναι τα καλύτερα του φετινού Ολυμπιακού. Και να προσέξουμε ότι αφορούν παιχνίδια τόσο εντός, όσο κι εκτός έδρας, τόσο στο Τσάμπιονς Λιγκ, όσο και στο πρωτάθλημα! Δηλαδή, πιο αντιπροσωπευτικά δεν γίνεται. Κι επαναλαμβάνω μιλάω για απόδοση κι όχι για αποτέλεσμα, υπό την έννοια ότι κάποιες φορές τα αποτελέσματα διαμορφώνονται κι από τον παράγοντα τύχη, που πάντα παίζει ρόλο στο ποδόσφαιρο.

Κι οφείλω, παράλληλα, να σημειώσω ότι ο Τσόρι ήταν από καλός, έως πολύ καλός, στα συγκεκριμένα παιχνίδια, όμως δεν μπορείς να πεις κι ότι, όπως λέμε, έβγαλε μάτια. Διότι έχει το μειονέκτημα ότι πουλάει κάποιες φορές την μπάλα-κι όταν αυτό γίνεται στη μεσαία γραμμή, μπορεί όχι απλά να σου χαλάει επιθέσεις, αλλά και να σου δημιουργεί προβλήματα αμυντικά. Ωστόσο, ο Αργεντίνος φιλτράρει ωραία το παιχνίδι, έχει έξοχη τεχνική, καλές στημένες φάσεις, ανοίγει σωστά την μπάλα στα πλάγια και μπορεί και να απειλήσει για γκολ με τα καλά του πόδια.

Βέβαια, δεν είμαι σίγουρος αν η ορθή διαπίστωση είναι ότι τα καλύτερα παιχνίδια του ο Ολυμπιακός τα κάνει με τον Τσόρι η, ότι τα καλύτερα παιχνίδια του ο Ολυμπιακός τα κάνει παίζοντας με δεκάρι, ρόλο τον οποίο έχει αυτή την στιγμή ο Τσόρι, κι ας μην είναι ο κλασικός πλέϊ μέϊκερ, αλά Ιμπαγάσα. Ίσως είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα κι αυτό, καθώς εκτός των άλλων δεύτερος πλέϊ μέϊκερ αυτή την στιγμή δεν υπάρχει πλην του Ιμπαγάσα, στον οποίο, όμως, δυστυχώς δεν μπορεί κάποιος να ποντάρει παρά σε κάποια μεμονωμένα παιχνίδια.

Δεν ξέρω μήπως θα ήταν μία εναλλακτική λύση για τον Τσόρι, που φαντάζει δύσκολο να βγάλει σε καλό ρυθμό μαζεμένα παιχνίδια, ο Φουστέρ, παίζοντας στον άξονα, πίσω από τον σέντερ φορ, όπως τον πρώτο του χρόνο στον Ολυμπιακό…Αλλά για να είμαι δίκαιος, ο Φουστέρ έχει πολλά άλλα καλά (έως πολύ καλά), όμως την ικανότητα του Τσόρι με την μπάλα στα πόδια-με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ομορφιά του παιχνιδιού και το ρολάρισμα της ομάδας-σαφώς και δεν την έχει.

Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τα δύσκολα για τον Μίτσελ, που πρέπει να βρει πως θα διαχειριστεί-χωρέσει και τον Τσόρι και τον Σαβιόλα και τον Κάμπελ και τον Φουστέρ κι όλους αυτούς τους καλούς παίκτες που έχει από τη μέση και μπροστά.