Η ευκαιρία της Ίντερ

Μετά από σχεδόν 5 μήνες διαπραγματεύσεων η Ίντερ άλλαξε χέρια. Οι Τοχίρ, Ροεσλάνι και Σριβ απέκτησαν το 70% των μετοχών των νερατζούρι, με τον Μοράτι να κατέχει ακόμα το 30%.

Η αλλαγή σύμφωνα με τον πρώην – πλέον – μεγαλομέτοχο της Ίντερ ήταν επιβεβλημένη. Οι νέοι μέτοχοι θα φέρουν τεχνογνωσία στο οικονομικό κομμάτι, που θα επιτρέψει την «ανάπτυξη», όπως λέει και ο Μοράτι. «Είστε λυπημένος;», τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος. «Δεν είμαι απαραίτητα χαρούμενος», ήταν η απάντησή του.

Μία ασυμβίβαστη σχέση λατρείας έφτασε στο τέλος της. Τουλάχιστον, έτσι όπως την γνωρίζαμε. Ο «πατέρας» Μοράτι, όμως, αποφάσισε με τις τελευταίες του «πινελιές» να αφήσει την καλύτερη κληρονομιά που θα μπορούσε στους επόμενους. «Νομίζω ότι αφήνω την Ίντερ σε καλά χέρια», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην Gazzetta dello Sport στις αρχές Αυγούστου.

«Ξέρετε, η Ίντερ είναι σαν μία κόρη. Ένα όμορφο κορίτσι, που πρέπει να της κάνεις πανάκριβα δώρα. Πρέπει να κάνεις τα πάντα, για να είναι ευτυχισμένη. Απλά έτσι πρέπει. Έρχεται, όμως, κάποια στιγμή, που θα πρέπει να την στείλεις στο Πανεπιστήμιο. Εκπαίδευση και πειθαρχία είναι απαραίτητα για την εξέλιξή της. Μόνο έτσι θα μπορέσει να μάθει να πορεύεται μόνη της», είχε πει στην ίδια συνέντευξη, καθώς η συμφωνία με τους Ινδονήσιους είχε ουσιαστικά επιτευχθεί.

Μία αγάπη ασυμβίβαστη, σχεδόν παθολογική. Μέχρι και ανεξήγητη στους πιο ψύχραιμους και «ψυχρούς». Ο Μοράτι κακόμαθε την Ίντερ. Της έκανε όλα τα χατίρια. Όπως κάθε γονιός απογοητεύτηκε, μετάνιωσε, έκλαψε από χαρά, έκλαψε από λύπη, ένιωσε υπερηφάνια, ένιωσε αμφισβήτηση και έφτασε η στιγμή να αφήσει την κληρονομιά του. Τι καλύτερη μεταφορά από την παραπάνω, όταν και είχε συμπληρώσει 18 ολόκληρα χρόνια στο τιμόνι της Ίντερ.

«Το ιταλικό ποδόσφαιρο κέρδισε αγωνιστικά εκτός συνόρων, όμως οικονομικά έχασε εντός έδρας. Σήμερα, δεν μπορούμε να βρούμε να βρούμε την κατάλληλη ισορροπία. Το να χτίσουμε μία σταθερή αγορά εκτός Ιταλίας είναι μακρά και χρονοβόρα διαδικασία», δήλωσε, προσπαθώντας να εξηγήσει περισσότερο στον εαυτό και να τον πείσει για την απόφαση να πουλήσει τις μετοχές.

«Το πρόβλημα δεν είναι το χρέος. Θα μπορούσα να συνεχίσω και μόνος μου. Το θέμα είναι ο τζίρος και τα έσοδα. Αυτά είναι που δίνουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την μελλοντική επιτυχία. Η Ίντερ έχει κατεβάσει δραματικά το κόστος και τους μισθούς, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτα, αν μειώνονται και τα έσοδα. Δεν είναι ερώτημα επιβίωσης, αλλά ανάπτυξης. Και για να γίνει το δεύτερο χρειάζονται τομές», ολοκλήρωσε. Φυσικά, αναφερόταν στα τελευταία χρόνια, όταν οι επενδύσεις μειώθηκαν, όμως ποτέ δεν σταμάτησαν.

Οι λάθος επιλογές σε όλα αυτά τα χρόνια ήταν πολλές. Άλλωστε, και ο ίδιος το αναγνωρίζει. «Ήταν η χαμένη μας ευκαιρία» τόνισε για το τρεμπλ του 2010, για να δείξει ότι αυτός πάνω από όλους έχει συναίσθηση που στράβωσε το πράγμα.

Το deal έκλεισε στα 250 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 200 προορίζονται για την εξόφληση όλων των υποχρεώσεων της Ίντερ. Το πλάνο θέλει μέχρι το 2016 αυτές να έχουν εξοφληθεί πλήρως, ώστε αν υπάρξει ανάγκη ρευστού οι πηγές να είναι προσβάσιμες και με πολύ καλούς όρους.

Αυτό σημαίνει ότι τότε θα είναι εφικτές και μεγάλες επενδύσεις σε παίκτες. Όσο και να λέμε για οικονομική στενότητα και FFP, το να ξοδεύει η Ίντερ 10 και 20 εκατ. ευρώ για έναν παίκτη είναι πάντα στις δυνατότητες των νερατζούρι. Κανένας δεν γνωρίζει αν στον μεταγραφικό τομέα οι νερατζούρι θα γνωρίσουν τις δόξες του παρελθόντος, όμως θα χρειαστεί υπομονή.

«Η Ίντερ θα διοικείται με έναν σύγχρονο και... παγκοσμιοποιημένο τρόπο. Αν χρειαστεί, θα μείνω να συμβάλλω, όμως θα σας παρακαλούσα να μην μυθοποιήσετε τον ρόλο μου. Επίσης, λέω στους οπαδούς ότι ένας πρόεδρος-σύμβολο μπορεί από ένα σημείο και μετά να εξελιχθεί σε τροχοπέδη», σχολίασε ο Μοράτι.

Ο ίδιος ο Τοχίρ άφησε να εννοηθεί ότι τον θέλει δίπλα του στην διοίκηση, καθώς γνωρίζει την καθημερινότητα της Ίντερ, απολαμβάνει τον σεβασμό και διατηρεί την επαφή με τους οπαδούς. Ο ίδιος ο Μοράτι τόνισε ότι αν του γίνει πρόταση, θα την σκεφτεί και παρέπεμψε πάντες στην πρώτη συνεδρίαση του νέου ΔΣ, που θα πραγματοποιηθεί στις 28 Οκτωβρίου. Ούτως ή άλλως, με το 30% των μετοχών στα χέρια του, είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τα πάντα.

Το πλάνο του Τοχίρ είναι να έχει τον πλήρη έλεγχο των νερατζούρι το 2015. Αναμένεται, μάλιστα, να δώσει και θέση αντιπροέδρου στον Μοράτι... τζούνιορ, Αντζελομάριο. Ο Ινδονήσιος έχει ξεχωρίσει το οικονομικό μοντέλο της Μπάγερν (όπως και τόσοι άλλοι άλλωστε).

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα συνολικά έσοδα της Ίντερ φέτος θα φτάσουν με το ζόρι στα 170 εκατ. ευρώ, ενώ για παράδειγμα της Ντόρτμουντ θα ξεπεράσουν τα 300 και των Ρεάλ, Μπάγερν, Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τα 400. Με την συμμετοχή στο Champions League αυτόματα θα ανέβουν κατά 50-60 εκατ. ευρώ, όμως και πάλι δεν φτάνουν. Το μοντέλο «παγκοσμιοποίησης» του brand name που ακολουθείται στην Ρόμα, αναμένεται να είναι ο πρώτος οδηγός.

Οι φήμες για το αγωνιστικό κομμάτι δίνουν και παίρνουν, όμως τίποτα δεν είναι ακόμα οριστικό. Το σίγουρο είναι ότι οι νέοι ιδιοκτήτες θέλουν μία νεανική ομάδα και παίκτες να βγαίνουν από τις ακαδημίες. Αυτό σημαίνει ότι αρκετά συμβόλαια όπως εκείνα των Ζανέτι, Μιλίτο, Καμπιάσο, Σάμουελ και Κίβου δεν πρόκειται να ανανεωθούν, όμως όσοι το αποφασίσουν τους περιμένουν πόστα στους νερατζούρι.

Σύμφωνα με τον Τζιανλούκα Ντι Μάρτσιο, ειδικό σε θέματα μεταγραφών, πρώτοι στόχοι για τον Ιανουάριο είναι οι Ινσούα και Ανσάλντι των Ατλέτικο και Ζενίτ αντίστοιχα για το αριστερό άκρο της άμυνας (ο Περέιρα είναι προς πώληση) και ο Ναϊνγκολάν της Κάλιαρι για τη μεσαία γραμμή. Ο Φερνάντο της Πόρτο είναι πάντα στην λίστα, όμως από την στιγμή που μένει ελεύθερος το καλοκαίρι, αν γίνει η τελική κίνηση, θα γίνει τότε.

Η θέση του Μπράνκα είναι επισφαλής για το καλοκαίρι και αναμένεται να δούμε τι θα γίνει με τον Ματσάρι. Μετά από μία σειρά λάθος επιλογών σε πρόσωπα και μεταγραφές, ο Μοράτι μέσα σε λίγους μήνες κατάφερε να αφήσει την μεγαλύτερη κληρονομιά του.

Με παίκτες όπως οι Κόβατσιτς, Ζουάν Ζέσους, Ταϊντέρ, Ικάρντι και Μπελφοντίλ συν τους υπόλοιπους που βρίσκονται είτε με την μορφή δανεισμού είτε με την μορφή συνιδιοκτησίας σε άλλες ομάδες (Λιβάγια, Ντάνκαν, Λόνγκο, Λασάλτ, Μπενάσι, Μπάρντι), η περιβόητη ανανέωση άρχισε με τον καλύτερο τρόπο και φυσικά πρέπει να συνεχιστεί.

Ο Ματσάρι θα έχει τον χρόνο να αποδείξει και στους νέους ιδιοκτήτες ότι είναι η εγγύηση για το μέλλον, έστω και αν τα σενάρια θέλουν τους Μοντέλα και Ντε Μπουρ να βρίσκονται πολύ ψηλά στη λίστα του Τοχίρ (οι λόγοι που αναφέρουν οι Ιταλοί η αλήθεια είναι δεν με καλύπτουν). Γι’ αυτό ο Μοράτι θα πρέπει μόνος του να πιέσει για να μείνει στο προσκήνιο.

«Μπορούμε να πούμε ότι υπήρχαν τουλάχιστον δύο Μοράτι. Ο καλός, αισιόδοξος, καταδεκτικός, γεναιόδωρος και από την άλλη ο ψυχρός, κυνικός, απογοητευμένος Μοράτι στα όρια της απανθρωπιάς. Συνήθως έβγαζε τον δεύτερο εαυτό του σε κάποιους παίκτες και στους προπονητές του, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Μίλησα μαζί του εκατοντάδες φορές και πάλι δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιος από τους δύο ήταν», έγραψε ο Ιβάν Τζατσαρόνι.

Αυτή τη φορά θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να γίνει παράγοντας σταθερότητας στο αγωνιστικό κομμάτι. Η Ίντερ έχει μία μεγάλη ευκαιρία μπροστά της και δεν πρέπει να την χάσει...

ΥΓ1: Δεν γνωρίζω αν η παρουσία του Μοράτι στη χθεσινή (16/10) προπόνηση αποτελεί δείγμα των προθέσεών του.

ΥΓ2: Πριν λίγες ημέρες ο Λεονάρντο είδε την ποινή που του είχε επιβληθεί από την Γαλλική Ομοσπονδία να «σβήνεται». Οι φήμες τον θέλουν να βρίσκεται και πάλι στη λίστα της Ίντερ για τη θέση του τεχνικού διευθυντή το καλοκαίρι. Οι Γάλλοι θα καταθέσουν έφεση, όμως ούτως ή άλλως δε νομίζω ότι αυτή τη στιγμή είναι το κατάλληλο πρόσωπο για τη θέση.

Follow me @entanovasilis