Είναι από τις ήττες που δεν χωνεύονται εύκολα, από αυτές που μένουν και σε στοιχειώνουν και μπορούν να σου καταστρέψουν μία ολόκληρη χρονιά. Ο Πανιώνιος κατάφερε-γιατί για κατόρθωμα πρόκειται-να ηττηθεί από τον Άρη των 10 παικτών που δεν είχε νίκη μέχρι χθες στο πρωτάθλημα.

Ο Νίκος Παντέλης είχε δηλώσει την προηγούμενη εβδομάδα ότι το ματς με τους Θεσσαλονικείς είναι από τα κρισιμότερα της σεζόν. Θα περίμενε κανείς ότι οι «κυανέρυθροι» θα εμφανίζονταν στον αγωνιστικό χώρο αποφασισμένοι, παθιασμένοι, να μασάνε σίδερα κόντρα σε ένα κατώτερο αντίπαλο.

Αντί αυτού είδαμε μία ομάδα ανίκανη για άλλο ένα εντός παιχνίδι (είχαν προηγηθεί αυτά με Πανθρακικό και Ολυμπιακό) να μην μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής, να μην δημιουργήσει φάσεις. Και κάπου εδώ έρχεται η ευθύνη του προπονητή.

Δουλειά του προπονητή είναι να παρουσιάζει μία ομάδα που βάσει της δουλειάς που γίνεται στις προπονήσεις θα βελτιώνεται μέρα με την ημέρα. Αντίθετα, στον Πανιώνιο βλέπουμε μία ομάδα που δεν έχει αγωνιστικούς προσανατολισμούς με επιμονή σε παίκτες που αυτή την στιγμή απλά δεν βλέπονται. Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτός ο Πανιώνιος δεν σου δίνει την αίσθηση ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν.

Το ευτύχημα για τους Νεοσμυρνιώτες είναι ότι συμμετέχουν σε ένα κακό πρωτάθλημα με πολλές κακές ομάδες που βράζουν στο ίδιο καζάνι και η ήττα αυτή δεν έκρινε κάτι. Το θέμα όμως είναι ότι η εικόνα του Πανιωνίου μόνο αισιοδοξία δεν βγάζει και αυτή την στιγμή η ομάδα χρειάζεται ένα γερό ηλεκτροσόκ-με ότι αυτό συνεπάγεται-για να μπορέσει να ξυπνήσει από το λήθαργο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση όπως λέει και το σύνθημα των Πανθήρων, αυτός θα είναι του χρόνου που θα αγωνίζεται με την Δόξα Δράμας και την Προοδευτική.