Το μεγαλείο σου ΑΕΚ τελειωμό δεν έχει!

Κάποτε θα μας καταλάβουν και δεν θα μας καταλάβουν ποτέ! Σε αυτές τις δέκα λέξεις κρύβεται ένα παλιό (εκείνοι που πρέπει γνωρίζουν) ρητό από τις τάξεις του οργανωμένου κομματιού των οπαδών της ΑΕΚ και πρόκειται για μία πρόταση που έχει μόνο αλήθειες…

Οποιος και να επιχειρήσει να μπει στο… τρυπάκι να προσπαθήσει να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει με τους φίλους και οπαδούς της Ενωσης προφανώς και απλά θα… χάσει την μπάλα. Είναι μάλλον θέμα dna, μόνο επιστημονικά μπορεί να εξηγηθεί αυτό το γεγονός που πλέον τείνει να… βαφτιστεί φαινόμενο!

Αναφέρομαι στην παθολογική καψούρα και στο απίθανο δέσιμο μεταξύ του κόσμου της ΑΕΚ με την ίδια την ομάδα. Συνηθίζεται να λέγεται από όλους το εξής: Δύναμή σου οι οπαδοί σου. Δεν αναφέρομαι σε αυτό που ισχύει 100000% για όλα τα μεγάλα σωματεία εντός κι εκτός συνόρων…

Εστιάζω στη σχέση που έχει αναπτύξει ο Ενωσίτης με την ομάδα την οποία δεν δύναται άλλος να σκεφτεί να δημιουργήσει και ως εκ τούτου μελλοντικά να αναπτύξει.

Η ομάδα βρίσκεται στην Γ΄ εθνική κατηγορία. Αγωνιστικά από το 2008 κι έπειτα προσφέρει μόνο τεράστιες πίκρες και πόνο στους φίλους της κι εκείνοι μαζικά πάντα τη στηρίζουν και συγκλονίζουν το πανελλήνιο με την απίθανη συμπαράσταση στα δύσκολα. Φτάνουμε στο σημείο μηδέν και ο κόσμος όχι απλά δεν γυρνάει την πλάτη του αν και τον κορόιδεψαν επί σειρά ετών, τον απογοήτευσαν και τον ανάγκασαν να γευτεί την πίκρα του υποβιβασμού στην ερασιτεχνική κατηγορία, αλλά σπάει το ένα ρεκόρ πίσω απ’ το άλλο!

Είναι δεδομένο πια και όποιος το αμφισβητεί είναι από γραφικός έως αστείος: Το μεγαλείο σου ΑΕΚ τελειωμό δεν έχει. Και φυσικά επιβεβαιώθηκε ανεξαρτήτως προσέλευσης κόσμου από δω και πέρα πως ο Ενωσίτης έμαθε, μεγάλωσε και πλέον ζει και προχωράει εννοώντας κάθε λέξη όταν λέει: ΑΕΚ στα εύκολα, ΑΕΚάρα στα δύσκολα…

Συγχωρέστε με που δεν ξεκίνησα το κείμενό μου με τα αγωνιστικά ζητήματα και τον απόηχο του ματς με την Θύελλα Ραφήνας, αλλά όταν σε ματς Γ΄ εθνικής υπάρχει η μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου απ’ ότι σε όλα τα παιχνίδια της Σούπερ Λίγκας αντιλαμβάνεστε πως οφείλουμε μία τεράστια υπόκλιση στον ΑΕΚτσή.

Υπόκλιση στον πατέρα που πήρε τα μικρά παιδιά του όπως τα έβλεπα ντυμένα κιτρινόμαυρα και με χαμόγελο και χαρά αλλά και προσμονή κατευθύνονταν στο γήπεδο, στους απλούς και ηλικιωμένους φίλους της που δυστυχώς έζησαν και αυτό το δράμα από την αγάπη τους και στους οργανωμένους φυσικά, στην ORIGINAL (δεν είναι μόνο να αναφέρονται τα άσχημα για τους οργανωμένους όλων των ομάδων) που όμοιά της δεν υπάρχει σε ό,τι αφορά στη δημιουργία ατμόσφαιρας με τραγούδι, χορό και πάθος…

Αυτός ο κόσμος, αυτό το μεγαλείο, αυτοί που επιβεβαιώνουν το: η δική μας ΑΕΚ δεν χάνει ποτέ, σίγουρα αξίζουν περισσότερα γκολ. Αλλά εδώ συμφωνώ απόλυτα με τον Τραϊανό Δέλλα. Το γεγονός ότι η ομάδα παράγει υπερβολικά πολλές φάσεις (23 τελικές απ’ αυτές οι 15 τουλάχιστον για γκολ) μόνο αισιοδοξία μπορεί να βγάζει και βεβαιότητα. Βεβαιότητα ότι θα έρθουν και τα εύκολα γκολ, θα λυθούν και οι παίκτες και η ομάδα θα χαρίζει απίθανα απόλυτα ποδοσφαιρικά Κυριακάτικα μεσημέρια.

Τι όμορφο να είσαι Κυριακή μεσημέρι γήπεδο, πόσο μας έχει λείψει σε όλους εμάς που έτσι μεγαλώσαμε και με τα τρανζίστορ να παίζουν τους υπόλοιπους αγώνες, ή τα μεγάφωνα να αναφέρουν στη διάρκεια του ματς κάποια διαφήμιση και στο τέλος της να ακούγεται: Και ΟΦΗ – Αρης 1-0 με ένα μακρόσυρτο επιφώνημα έκπληξης να συντροφεύει το μαντάτο…

Στα αγωνιστικά θα σημειώσω μόνο ότι δυστυχώς αποδεικνύεται ότι μερικοί παίκτες δεν το ‘χουν… Σημείωνα από το Πήλιο και το βασικό στάδιο προετοιμασίας ότι δεν δίνουν όσα θα περίμενε η ομάδα οι Ρόβας, Μπρέσεβιτς, Ανάκογλου, Τσουμάγκας, όλα τα στόπερ που είχε (και έχει) στο ρόστερ της. Και δυστυχώς έτσι ακριβώς είναι έως τώρα. Ειδικά οι Ρόβας κα Μπρέσεβιτς έως τώρα προκαλούν απογοήτευση! Και όχι απλά επειδή –για παράδειγμα– ο Μπρέσεβιτς δεν βρίσκει δίχτυα, όσο κυρίως επειδή γενικά δεν (την) βρίσκει.

Επαναλαμβάνω βέβαια πως η ομάδα (πασιφανές αυτό πλέον) είναι μίας χρήσης, ωστόσο, το κακό μαντάτο επαναλαμβάνω δεν προέρχεται από όσα βλέπουμε από τους άπειρους πιτσιρικάδες (διότι δεν τους βλέπουμε και δικαιολογημένα), αλλά από τους έμπειρους (εξαιρείται ο απίθανος αγωνιστικά και όχι μόνο Γεωργέας).

Αντίθετα ο Πλατέλλας κάθε αγωνιστική που περνάει κερδίζει την εκτίμηση και την αναγνώριση από τον κόσμο. Κυρίως για το πάθος που βγάζει στον αγωνιστικό χώρο, για το θράσος που έχει και για την ποιότητα που με σωστή δουλειά (να μάθει να παίζει ψάχνοντας το χώρο περισσότερο απ’ ότι την μπάλα στα πόδια) θα μπορέσει να την απογειώσει μαζί με την καριέρα του. Πολύ καλά δείγματα για δεύτερο σερί ματς από τον πάγκο έδειξε και ο Γροντής, ενώ σε ότι αφορά τον Κορδέρο (που αν μάθει να τελειώνει και τις φάσεις θα κάνουμε απίθανα πράγματα) και την απόδοσή του είναι προφανώς περιττό να θυμίζω ότι αποτελεί ότι καλύτερο υπάρχει στο ρόστερ.

Υγ: Επιασε το μάτι μου μια δυο φορές τον Δημήτρη Μελισσανίδη στο μπουθ που βρισκόταν μαζί με τον εκτελεστικό διευθυντή της ΑΕΚ και κάποιες αντιδράσεις του με έκαναν να… γουστάρω με τρέλα. Διότι είναι σούπερ να βγάζει (ήπια και όμορφα, ποιοτικά) το οπαδιλίκι του και την καψούρα του το εκάστοτε αφεντικό της ομάδας. Να βλέπεις και να καταλαβαίνεις απ’ τις εκφράσεις του και τις αντιδράσεις του ότι συνάδουν με του κόσμου στην ίδια ακριβώς φάση. Ελειψαν οι ΑΕΚτσήδες από την ομάδα από το 2008 και έπειτα…

Υγ2: Το πανό στο πέταλο της ORIGINAL ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. Ένα μόνο, με μαύρα πανιά γύρω του και να γράφει το μυθικό: Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα… Επιβεβαιώνει τη λύσσα όλων για την επιστροφή και το γεγονός ότι κανείς δεν πρόκειται σ’ αυτά τα δυο χρόνια να ξεχάσει. Γιατί δεν θα κουραστώ να το γράφω, οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ!

Υγ3: Καλά πάει η Σούπερ Λίγκα. Μόλις 6 αγωνιστικές και το ενδιαφέρον τεράστιο για τον κόσμο που δεν πατάει γήπεδο και έχει γυρίσει την πλάτη του σε όσους το διοικούν και εξακολουθούν να πετούν χαρταετό και να το διασύρουν με τις επιλογές τους. Ο Αρης είναι μαζί με τον Λεβαδειακό ότι πιο αποκρουστικό υπάρχει σε εικόνα και αν εξαιρέσεις τον Ολυμπιακό με τον ΠΑΟΚ που είναι σχετικά υποφερτά καλές ομάδες οι υπόλοιπες κινούνται στη μετριότητα (sic). Για τον Αρη είμαι πεπεισμένος ότι θα ανέβει αγωνιστικά και βαθμολογικά, αν όχι τώρα, ε τον δεύτερο γύρο σίγουρα. Μπορεί να είναι και διαθέσιμος ο Σούλης Παπαδόπουλος και να λύσει το πρόβλημα του άγχους του υποβιβασμού με συνοπτικές διαδικασίες. Οσο για τους δανεικούς ποδοσφαιριστές ανά συλλόγους (ξέρετε όλοι από ποιον σε ποιες και σε πόσες) είναι τουλάχιστον μέτριοι και οι περισσότεροι κάκιστοι έως άχρηστοι…

Υγ4: Στην Αγγλία πραγματοποιήθηκε προ ημερών ένα σούπερ ντέρμπι απ' τα παλιά. Η Νότιγχαμ αντιμετώπισε την Ντέρμπι και επικράτησε 1-0 προκαλώντας παροξυσμό στους οπαδούς της που ζουν και αναπνέουν με την ελπίδα ότι θα ζήσουν ξανά μεγάλες στιγμές, ανάλογες με εκείνες που είχα βιώσει με τον Μπράιαν Κλαφ στο τιμόνι τους, τον γνήσιο Special One και για μένα τον Only One...