Η χθεσινή ημέρα ανήκει σε πολλούς. Τα γκολ του Σέποβιτς, τα σόλο του Ιμπαγάσα, η επιστροφή του Αβραάμ, ο Ολαϊτάν, ο Βέργος, ο επιπλέον χρόνος συμμετοχής για Ντινγκά και Γιαταμπαρέ έβαλαν το λιθαράκι τους προκειμένου η κουβέντα να ξεκολλήσει από την Παρί και τον Παναιτωλικό και να πάει… παρακάτω. Όχι τόσο μακριά, καθώς τα ματς είναι διαδοχικά, αλλά όσο χρειάζονταν προκειμένου ο Ολυμπιακός να κοιτάξει μπροστά.

Και είναι αλήθεια ότι οι Ερυθρόλευκοι μέσα στις επόμενες ημέρες έχουν πραγματικά μια σημαντική αποστολή που περιστρέφεται κυρίως γύρω από την αναμέτρησης της Τετάρτης, με την Άντερλεχτ στις Βρυξέλλες. Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό το 90άλεπτο επί Βελγικού εδάφους το έχουμε συζητήσει την επομένη κιόλας της ήττας από την Παρί (www.gazzetta.gr). Το πώς ο Ολυμπιακός θα διαχειριστεί την διαδρομή ως αυτό το ματς (καθώς προηγείται η εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Πανιώνιο), είναι το θέμα από σήμερα για τον Μίτσελ και τους ποδοσφαιριστές του.

Στο μεταξύ ο Ισπανός τεχνικός βλέπει τις επιλογές του να αυξάνονται, ειδικά σε ότι αφορά στις εγχώριες διοργανώσεις. Σχεδόν ένας μήνας πέρασε από το φινάλε των μεταγραφών. Και ο Ολυμπιακός χθες απέναντι στον Φωκικό έδωσε το έβδομο επίσημο φετινό του παιχνίδι. Πλέον χρόνο συμμετοχής, έχουν πάρει σχεδόν όλοι. Και διεκδικούν όλοι. Από τον Ιμπαγάσα που ακόμη και σε ένα… ημίχρονο κυπέλλου βρήκε τον τρόπο να υπενθυμίσει ότι αποτελεί μια δικιά του ξεχωριστή κατηγορία έστω και αν σε έναν μήνα κλείνει τα 37, ως τον μικρότερο σε ηλικία Ολαϊτάν (20χρ.) που πραγματικά μοιάζει πρόκληση ο τρόπος με τον οποίο οι Ερυθρόλευκοι θα επιχειρήσουν να εξελίξουν το ταλέντο του

Από τα νέα πρόσωπα δεν έχει αγωνιστεί μόνο ο Μιγκέλ Τόρες για τον οποίο οι Ερυθρόλευκοι -από τη στιγμή που δεν τον δήλωσαν στην λίστα του Τσάμπιονς Λιγκ- έχουν την ευχέρεια να περιμένουν. Και από τους παλιούς, ο μόνος που δεν έχει πατήσει στο χορτάρι είναι ο Ρόι Κάρολ που προφανώς υπολογίζεται από το τεχνικό τιμ σαν ο «τρίτος τερματοφύλακας» της ομάδας.

Από την 26άδα, έχουν μπει λοιπόν στις… ράγες οι 24. Και ο αριθμός του ρόστερ είναι ανάλογος της επιθυμίας του κόουτς, που από το καλοκαίρι ζητούσε 22-23 παίκτες (συν τους τερματοφύλακες). Άρα εντός «σχεδίου». Τώρα λοιπόν που γυρίζουν και οι Μπονγκ, Σαλίνο αλλά και ο Φουστέρ (αναμένεται να είναι έτοιμος για την Τετάρτη), το θέμα δεν θα είναι μόνο οι επιλογές στην 11άδα, αλλά –όσο και αν μοιάζει υπερβολικό στην πρώτη ανάγνωση- ακόμη και μια θέση στην 18άδα. Η σεζόν βέβαια είναι μεγάλη. Η ισορροπία όμως που θα πρέπει να προκύψει έχει πολύ ενδιαφέρον. Ειδικά από τον Γενάρη και έπειτα όταν τα ευρωπαϊκά ματς δεν είναι εξασφαλισμένα.

Ο Μίτσελ επιχειρεί να δημιουργήσει έναν πρώτο κορμό. Ο Ρομπέρτο, ο Μπονγκ, ο Σιόβας, ο Σαλίνο, ο Σάμαρης, ο Βάις, ο Φουστέρ, ο Μήτρογλου έχουν τον πρώτο λόγο από την στιγμή που είναι διαθέσιμοι. Μέσα από εκείνους ψάχνει μια πρώτη δόση «ομοιογένειας» καθώς η σεζόν ήδη τρέχει και το αποτέλεσμα είναι το ζητούμενο.

Σε αυτά τα ονόματα όμως δεν υπάρχει ο Μανωλάς, ο Μανιάτης, ο Σαβιόλα, ο Κάμπελ, ο Τσόρι, ο Χολέμπας, οι Γιαταμπαρέ και Ντινγκά που ήρθαν για να αλλάξουν την εικόνα στη μεσαία γραμμή, ο άτυχος Μασάντο που τραυματίστηκε σε μια περίοδο που έδειχνε να κερδίζει την εμπιστοσύνη του 50άχρονου τεχνικού, ο Μετζανί που επέλεξε την Ελλάδα από τη Μονακό για να έχει ρόλο πρωταγωνιστικό, ο Αβραάμ που φτάνοντας σε επίπεδο ανταγωνιστικό είναι φυσικά παίκτης 11άδας. Και δεν υπάρχουν ο Ιμπαγάσα, ο Ολαϊτάν, ο Σέποβιτς. Όταν λοιπόν είναι όλοι υγιείς, ειλικρινά ο Μίτσελ θα μπορεί να έχει έναν σωρό «συνδυασμούς» και «επιλογές» για σχήματα και διατάξεις. Και αυτό είναι πραγματικά καλό για εκείνον. Άντε όμως να διαλέξει… 18άδα!