Μπαλάρα με Βίκτωρα, Ντίνα και Λούτσο…

Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Εργοτέλη ήταν από αυτά, που παρακαλάς να μην τελειώσουν. Που σφυρίζει ο διαιτητής την λήξη και λες «γιατί ρε γαμώτο δεν έχει κανένα 20λεπτάκι ακόμα». Η νίκη με 2-1 μετράει ασφαλώς για τον Παναθηναϊκό, αφού του δίνει προβάδισμα πρόκρισης απέναντι στον Εργοτέλη, αλλά πιο πολύ κατά την γνώμη μου μετράει το σπουδαίο ποδόσφαιρο που απέδωσε ο Παναθηναϊκός στα τελευταία 25 λεπτά του πρώτου ημιχρόνου, αλλά και στο τελευταίο 15λεπτο του αγώνα.

Η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής έπαιξε μπαλάρα για 40 λεπτά και χόρτασε τον απαιτητικό κόσμο του, που έφυγε με το χαμόγελο και με την πίστη ότι αυτή η ομάδα έχει πολλά να δώσει αρκεί να της δοθεί μία μικρή πίστωση χρόνου. Και όλα αυτά με οκτώ αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα κόντρα στον ΟΦΗ.

Χωρίς τους δύο καλύτερους παίκτες του προηγούμενου αγώνα τον Αντζαγκούν και τον Μπέργκ, αλλά με άλλους πρωταγωνιστές. Σε αυτό το παιχνίδι η παρουσία του Κλωναρίδη , του Ντίνα και του Φιγκερόα στα τελευταία 20 λεπτά έκανε την διαφορά. Ο Παναθηναϊκός πέτυχε δύο γκολ, αλλά έχασε και άλλες πέντε κλασικές ευκαιρίες, προιόν οργανωμένων επιθέσεων , δουλεμένων στην προπόνηση.

Ο Κλωναρίδης εναλασσόταν με τον Ντίνα σε θέση αριστερού ακραίου και επιθετικού κορυφής και οι δυο τους έκαναν παπάδες. Διέλυσαν την άμυνα του Εργοτέλη στο πρώτο μέρος και τελικά το γκολ μπήκε μετά από κάποιες ευκαιρίες με ασίστ του Ντίνα και πλασέ του Κλωναρίδη. Προηγουμένως ο Ντίνας είχε συνδυαστεί υπέροχα με μία επαφή και με τον Πράνιτς.

Στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου οι παίκτες του Παναθηναϊκού… ξέχασαν να βγουν στο γήπεδο με αποτέλεσμα ο Εργοτέλης να αρχίσει να πιέζει και έφθασε σε ένα ακόμα…φθηνό γκολ από αυτά που έχει δεχθεί η ομάδα φέτος. Ο Μέντες έκανε λάθος , έγινε η κάθετη πάσα στην καρδιά της άμυνας σουτ του Διαμαντάκου και η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα του Κοτσόλη, που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Το 1-1 και η είσοδος του Φιγκερόα στον αγωνιστικό χώρο στο 70 επανέφερε στον Παναθηναϊκό στην απόδοση του πρώτου ημιχρόνου.

Ο Αργεντίνος σε μεγάλα κέφια πρόσφερε γκολ στους συμπαίκτες του , που τα έχασαν. Στην πρώτη περίπτωση με ωραία ενέργεια πέρασε αντίπαλο , η μπάλα πέρασε από τα πόδια Ζέκα, Λαγού κατέληξε στον Ντίνα , που μόνος του απέναντι στον τερματοφύλακα του Εργοτέλη δεν κατάφερε να σκοράρει. Πάλι ο Ντίνας λίγο αργότερα από ασίστ του Φιγκερόα έπιασε ωραίο πλασέ , αλλά νικήθηκε από τον Καβουσάκη. Τελικά το γκολ ήρθε δίκαια στο τέλος για τον Παναθηναϊκό από κεφαλιά του Σίλντεφελντ μετά από σέντρα του Σπυρόπουλου και άστοχη έξοδο του Καβουσάκη, που μέχρι τότε έπιανε τα …άπιαστα. Συμπέρασμα;

Ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι με τον Εργοτέλη έδειξε πολύ βελτιωμένος και νομίζω σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η παρουσία του Κλωναρίδη , η εξαιρετική εμφάνιση του Ντίνα, αφού και οι δύο τους έκαναν πολλές κινήσεις χωρίς την μπάλα, κινήσεις στον χώρο. Επίσης είδα έναν αφηνιασμένο Φιγκερόα, που ήταν εξαιρετικός στα 20 λεπτά που έπαιξε και ο Αναστασίου σύντομα θα έχει τον πονοκέφαλο Μπέργκ, η Φιγκερόα στην επίθεση εκτός και αν τους χωρέσει και τους δύο!

Σημειώνω δε και την βελτίωση του Ζέκα σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια, όπως και το απλό παιχνίδι-αλλά δημιουργικό- σε κάποιες στιγμές του Πράνιτς. Αδύναμος κρίκος; Η νέα κακή εμφάνιση του Μέντες, που έκανε πολλά λάθη στο κέντρο και ήταν ευάλωτος ανασταλτικά. Τα στημένα , όπου δύο φορές βρέθηκαν μόνοι τους παίκτες του Εργοτέλη που αστόχησαν.

Το νεκρό διάστημα από το 46 έως το 60, όπου ο Παναθηναϊκός δεν έπαιζε, αλλά …κοίταζε! Μετά το αποψινό παιχνίδι , όμως, νοιώθω ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού για πρώτη φορά την Κυριακή θα πάει με πολύ θετική διάθεση στο γήπεδο , διότι «χόρτασε» με αυτό που είδε και πάντα σε σύγκριση με αυτό που έβλεπε μέχρι τώρα.