Ο Πράνιτς θα φτιάχνει, η άμυνα θα χαλάει

Το ερχόμενο Σάββατο ο Παναθηναϊκός κλείνει μια 5αδα αγώνων στην Superleague από την οποία περίμενε πολλά. Νίκες και βαθμούς που θα του έδιναν την ψυχική ώθηση για να μπει στον δρόμο που επιθυμούν να τον βάλουν αυτοί που έχουν αναλάβει την ευθύνη του σχεδιασμού μιας έκδοσης του Παναθηναϊκού προσαρμοσμένης στα οικονομικά και όχι μόνο δεδομένα της εποχής. Αν η εικόνα του στο ματς με τον ΟΦΗ δεν είναι πλήρως ανατρεπτική σε σχέση με αυτήν που έδειξε στην πρώτη 4αδα αγώνων, ο φετινός Παναθηναϊκός θα έχει μιμηθεί την περσινή εκκίνηση της ΑΕΚ. Δηλαδή θα κλείσει έναν κύκλο που του δείχνει στον καθρέφτη ότι αν δεν αναγνωρίσει τα προβλήματά του και δεν εξοικειωθεί τάχιστα με τις αδυναμίες του ώστε να αντιληφθεί τα προτερήματά του και να δομηθεί για να τα αξιοποιήσει, θα περάσει δύσκολα.

Στο team building εν αρχή ην η άμυνα. “Δείξε μου μια καλή άμυνα, να σου δείξω μια σοβαρή, αξιόπιστη ομάδα”, είναι το δόγμα της προπονητικής. Ο Παναθηναϊκός δεν έδωσε πολλή σημασία σε αυτή την αρχή, είτε επειδή δεν είχε χρήματα για να αγοράσει εμπειρία, είτε επειδή διαχειρίστηκε λάθος τις υποθέσεις με τους έμπειρους που ήταν στη διάθεσή του ή μπορούσε να τους έχει έναντι μικρού τιμήματος. Και κάπως έτσι φτάνει να δέχεται γκολ ερασιτεχνικά, επειδή πάσχει στην ανασταλτική του λειτουργία.

Είχε και καλά μαντάτα το ματς στα “Περιβόλια” για μια ομάδα που έχει καταλάβει τι της συμβαίνει και πόσο δύσκολα θα ζήσει μέχρι να βάλει τις επιθυμητές προδιαγραφές και αρχές στο παιχνίδι της. Επέστρεψε στο ματς ο Παναθηναϊκός, ισοφάρισε, κι ενώ ήταν κάκιστος. Σας φαίνεται λίγο, ειδικά στους “κακομαθημένους”, αλλά δεν είναι λίγο για μια ομάδα που έχει τόσο βαριά φανέλα και δεν έχει αρκετή προσωπικότητα στο τερέν για να τη σηκώσει. Δεν είναι λίγο να απαλλαγούν τα νέα παιδιά από την “όποτε το τρώμε, χάνουμε” συνείδηση που πήγαινε να διαμορφωθεί. Είναι η μόνη σκέψη που μπορεί να τους ξεθολώσει το μυαλό που οδηγεί το σώμα σε παράλυση και τους κάνει να δείχνουν “λίγοι” για τη φανέλα που φορούν.

Το πιο καλό νέο είναι τα μικρά διαστήματα του Πράνιτς στα οποία κανείς μπορούσε να αντιληφθεί ότι αν ο 31χρονος Κροάτης πατήσει καλά στα πόδια του ο Παναθηναϊκός θα έχει βρει έναν πλέι μέικερ με ποιότητα, προσωπικότητα και κότσια, δηλαδή με το πακέτο για να εξελιχθεί σε ηγέτη του παιχνιδιού και της ομάδας του. Αν κάποιος μπορούσε να του εγγυηθεί του Παναθηναϊκού ότι ο Πράνιτς, ο Μπεργκ, ο Μέντες και ο Σίλντεφελντ θα είναι “κανονικοί”, ο Αναστασίου θα μπορούσε να κοιμάται ήσυχος ότι το σύνολό του θα εξελιχθεί σε μια ομάδα που θα πορευτεί αξιοπρεπώς στη σεζόν και θα διεκδικήσει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Οσο όμως αυτό δεν συμβαίνει, ο Παναθηναϊκός θα ζει δύσκολα, πολύ.

Εδώ που βρίσκεται, Σεπτέμβρη μήνα, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να αλλάξει ποδοσφαιριστές. Τι πρέπει να κάνει; Να βρει λύση στην ανασταλτική του συμπεριφορά στον άξονα και στα προβλήματά του στο κέντρο της άμυνας και το τέρμα. Δίχως αυτές τις λύσεις, θα γκρεμίζει μόνος του όσα θα πηγαίνει να χτίσει δημιουργικά και εκτελεστικά. Και θα συνεχίσει να κακοπερνάει.