Ευχαριστώ για το δωρεάν μάθημα νοοτροπίας!
Η σημερινή μπαίνει στο ημερολόγιό μου ως κάτι πολύ παραπάνω από μια ακόμη μέρα στη δουλειά. Πέρασα ένα πρωινό απολαμβάνοντας την συναναστροφή με τον Οτο Ρεχάγκελ και τον Φερνάντο Σάντος, και – κυρίως αυτό – πήρα το δώρο της πρώτης μεταξύ τους δημόσιας συζήτησης σχετικά με το ποδόσφαιρο και την Εθνική Ελλάδας. Για περίπου δύο ώρες είχα μπροστά μου τους δύο πιο επιτυχημένους προπονητές στην Ιστορία της Εθνικής Ομάδας, που τυγχάνει να είναι οι δύο εκ των τεσσάρων τελευταίων Πρωταθλητών Ευρώπης, να απαντούν με την ειλικρίνεια, την ευθύτητα, το πνεύμα, την εμπειρία, και τον φιλελληνισμό τους σε κάθε ερώτηση που τους τέθηκε. Ηταν ακόμη μια γενναιόδωρη κίνηση και από τους δύο προς όσους από εμάς είχαν την διάθεση και την ανησυχία να τους ακούσουν: ένα δωρεάν μάθημα νοοτροπίας, συμβουλές ηγεσίας, λόγια που σε βοηθούν να αποστασιοποιηθείς και να δεις μέσα από τα μάτια τους τον Ελληνα· όχι μόνο τον ποδοσφαιριστή.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τη στάση του ελληνικού ποδοσφαίρου, για τη στάση του εθνικού ποδοσφαίρου που δεν βρήκε ποτέ νόημα να προσκαλέσει τους δύο πιο επιτυχημένους προπονητές του, οι οποίοι είναι φιλέλληνες, για να τους ακούσει, να τους συμβουλευτεί. Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το εθνικό ποδόσφαιρο που έχει τιμήσει μόλις μια φορά, στο πόδι, στην Λάρισα (το 2011) τον Ρεχάγκελ για την προσφορά του και δεν έχει τιμήσει ποτέ τον Φερνάντο Σάντος για τις επιτυχημένες πορείες στο Euro 2012 και το Μουντιάλ 2014. Θα μπορούσα επίσης να γράψω για όλους αυτούς που λειτουργούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και δεν βρήκαν νόημα να δώσουν το παρών στην εναλλακτική σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για να πάρουν το δωρεάν μάθημα που παρέδωσαν οι δύο κορυφαίοι εθνικοί προπονητές στην ελληνική ιστορία. Και κοντά σε όλα αυτά πιθανόν να “γκρίνιαζα” και προκαταβολικά μπροστά στο ενδεχόμενο να μην είναι sold out αύριο η Ριζούπολη στην αναβίωση του τελικού της Πορτογαλίας. Αυτό το σημείωμα όμως δεν υπηρετεί αυτό τον σκοπό. Δεν γράφω για να βγάλω τον καημό μου, παρά μόνο για να μοιραστώ μαζί σας όσα έχω συνειδητοποιήσει στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων κατά την εξέλιξη των εκδηλώσεων για την συμπλήρωση 15ετίας από το Euro 2004. Κυρίως για να μοιραστώ τη χαρά μου για την κοινωνική προσφορά που μόλις έκανε το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος προς τους σημερινούς νεαρούς Ελληνες, δηλαδή τους νέους κάτω των 25 ετών, οι οποίοι είτε δεν έζησαν είτε δεν μπορούσαν να φιλοσοφήσουν και να συνειδητοποιήσουν όσα ζούσαν το 2004 επειδή ήταν μικρά παιδιά. Χάρη στον τρόπο, στο ύφος, στον σεβασμό και τον πολιτισμό που εξέπεμψαν όλα τα μηνύματα των τιμητικών εκδηλώσεων για τους Legends 2004, αυτή η Ομάδα έλαμψε στα μάτια των νέων. Και ενθάρρυνε, όπως διαπιστώνω, πολλά νέα παιδιά για να μελετήσουν, να μάθουν την ιστορία, που τυχαίνει να είναι η καλύτερη ελληνική ποδοσφαιρική ιστορία. Αν τη μάθουν σωστά, αυτή η ιστορία έχει πολλά διδάγματα για τα νέα παιδιά. Μπορεί να τα βοηθήσει αδιανόητα στη νοοτροπία.
Στα σχεδόν 81 του, ο Οτο Ρεχάγκελ δεν έχει τίποτα να κερδίσει από εμάς, καμία ιδιοτέλεια, απολύτως κανένα συμφέρον. Στα περίπου 65 του ο νυν Πρωταθλητής Ευρώπης και κάτοχος του Nations League Φερνάντο Σάντος ξέρει ότι στο εξής θα επισκέπτεται την Ελλάδα μόνο για τουρισμό και ιδιωτικούς λόγους και πάντως σίγουρα όχι για επαγγελματικούς, συνεπώς γνωρίζουμε εξ ορισμού ότι στον λόγο του δεν υπάρχει ίχνος ιδιοτέλειας. Δύο επιτυχημένοι μάνατζερ με μακρόχρονη εμπειρία στάθηκαν μπροστά μας, σαν συνεννοημένοι, για να μας πουν αυτό που στο δικό τους μυαλό δείχνει αυτονόητο: ότι μπορούμε να ξαναγίνουμε πρωταγωνιστές μόνο αν ομονοήσουμε, αν αφήσουμε στην άκρη το “εγώ” και αντιληφθούμε ότι αυτό μπορεί να τραφεί από την πρόοδο του “εμείς”, αν εργαστούμε μεθοδικά και με συνέπεια πάνω σε ένα σχέδιο που έχει εκπονηθεί από κάποιον που κατέχει την εμπειρία και την γνώση. Ηταν σαν να μας εξηγούν τι έχει πάει στραβά στη διάρκεια της τελευταίας 5ετίας με την Εθνική. Στην πραγματικότητα όμως ήταν σαν να μας εξηγούν με ευγένεια, σαν κάποιοι που νοιάζονται, τι πάει στραβά στην πραγματική ζωή μας, όχι μόνο την ποδοσφαιρική· τι πάει στραβά με την χώρα μας. Με πολλή ευγένεια και πολλή αγάπη, μας αράδιασαν όλα τα κουσούρια μας σε μια συζήτηση δύο ωρών. Μας έδειξαν τον καθρέφτη για να κοιταχτούμε.
Θα είμαι πάντοτε ευγνώμων για αυτό που έζησα σήμερα κοντά στους προπονητές που θαύμασα περισσότερο στο ελληνικό ποδόσφαιρο μέχρι τώρα. Στεναχωριέμαι πολύ που η τύχη έχει πάψει πλέον να μας φέρνει τέτοιες προσωπικότητες στα μέρη μας. Είπαμε όμως, αυτό εδώ δεν είναι ένα σημείωμα με “γκρίνια”. Είμαστε πολύ τυχεροί που τους ζήσαμε και μας αγαπούν. Κι είναι σπουδαίο που το ξέρουν και το νιώθουν, τόσο όταν βρίσκονται μακριά όσο και κάθε φορά που ξανάρχονται κοντά. Εσύ που θέλεις να τους δεις από κοντά, μαζί, έχεις μια μεγάλη ευκαιρία, το βράδυ της Πέμπτης στη Ριζούπολη. Να είσαι εκεί.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
