Ξεκάθαρο project, ηγέτης, συσπείρωση και υπομονή!

Οι στιγμές που ζει ο Παναθηναϊκός είναι οριακές και συνάμα ιστορικές. Ο σύλλογος μετά την απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου να τραβήξει το... καρεκλάκι από την ΠΑΕ και να μην βάλει ούτε ευρώ για τις φετινές υποχρεώσεις που ο ίδιος δήμιουργησε και υποσχέθηκε στον Ουζουνίδη να τις καλύψει, οδεύει με μεγάλη ταχύτητα προς την οικονομική καταστροφή. Οι συζητήσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με τον «mr.ΣΚΑΪ» που θα έδιναν την απόλυτα ιδανική λύση για το μέλλον του οργανισμού δεν είχαν ευτυχή κατάληξη και ο σύλλογος πορεύεται στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, έχοντας ως μοναδικό δεδομένο τα εκατομμύρια των φιλάθλων του που αγωνιούν και για πρώτη φορά είναι έτοιμοι στην πλειοψηφία τους να βοηθήσουν όπως μπορούν για να μην καταλήξει το αγαπημένο τους «τριφύλλι» στα... τοπικά!

Τούτες τις στιγμές που μιλάμε δεν υπάρχει ούτε κάποιος ζάμπλουτος Άραβας, ούτε κάποιος τρελός Παναθηναϊκός ομογενής από το... Αμέρικα, ούτε καμία άλλη λύση του «πορτοφολά» που θα έρθει και θα αλλάξει μέσα σε ένα πρωί τις ισορροπίες.

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα πρέπει να αντιληφθεί την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που είναι σκληρή, οδυνηρή για όλους αλλά όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτή τόσο περισσότερες πιθανότητες θα έχει ο σύλλογος να ορθοποδήσει, γλιτώνοντας από την καταστροφή!

Μακάρι αύριο το πρωί να εμφανιζόταν ένας τύπος, να «έχωνε» μια σαραντάρα, να «καθάριζε» την ΠΑΕ, να έκανε μεταγραφάρες τον Γενάρη και να έφτιαχνε και ένα γήπεδο στο Γουδί. Μακάρι αλλά αυτό το σενάριο υπάρχει μόνο στα όνειρά μας. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζει στα όνειρά του, να ζει σε μια εικονική πραγματικότητα.

Η αλήθεια του Παναθηναϊκού, όμως, είναι ξεκάθαρη. Είτε το κλαμπ συσπειρώνεται σε όλα τα επίπεδα ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, είτε θα φτάσει στο σημείο να κινδυνεύσει πολύ σοβαρά με υποβιβασμό σε χαμηλότερες κατηγορίες. Το θέλετε αυτό; Όχι. Το θέλει κανείς οπαδός του ιστορικότερου και ενδοξότερου συλλόγου της χώρας; Όχι.

Υπάρχει δρόμος; Υπάρχει. Ποιος είναι αυτός;

Ο Παναθηναϊκός οργανισμός τούτη την στιγμή έχει ανάγκη από έναν ηγέτη. Από κάποιον που θα βγει μπροστά, το όνομά του θα συσπειρώσει τον κόσμο και θα αποτελέσει τον άνθρωπο που θα μαζέψει δίπλα του ολόκληρο τον σύλλογο! Καλώς ή καλώς στο «πράσινο στρατόπεδο» τέτοια πρόσωπα είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αυτός ο ηγέτης δεν χρειάζεται να είναι κάποιος επιχειρηματίας(δεν υπάρχει και κανείς διαθέσιμος τούτη την ώρα), μπορεί να είναι κάποιος παλαίμαχος του συλλόγου που θα προκαλεί σεβασμό, δέος και θα είναι άξιος εμπιστοσύνης για να διαχειριστεί την κατάσταση. Όπως για παράδειγμα ο Καραγκούνης ή ο Σαραβάκος. Μετά ακολουθεί, δυστυχώς, το... χάος.

Το επόμενο συστατικό είναι ένα ξεκάθαρο εταιρικό και ποδοσφαιρικό project, το οποίο θα συνδυάσει την απόλυτη ειλικρίνεια και διαφάνεια προς τον κόσμο. Πρώτος και ξεκάθαρος στόχος οφείλει να είναι η αποπλήρωμη του χρέους μέσα στην επόμενη τριετία. Η οικονομική εξυγίανση της ΠΑΕ, ώστε να μπορέσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να... ανασάνει από τα «βαρίδια» του παρελθόντος η εταιρία και να γίνει το μαγαζί πιο «όμορφο» για κάθε υποψήφιο επενδυτή. Και στην συνέχεια η δημιουργία μίας όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικής ομάδας που θα στηρίζεται στα «προϊόντα» των ακαδημιών, σε γηγενείς ποδοσφαιριστές και σε λίγους και καλούς ξένους. Όπως ακριβώς είχε γίνει το μοναδικό καλοκαίρι που ο Αλαφούζος έδωσε τα... κλειδιά σε σοβαρούς ανθρώπους του ποδοσφαίρου, όπως ακριβώς το έκανε ο Νίκος Νταμπίζας. Με ΑΛΗΘΕΙΕΣ και ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ προς τον κόσμο, με ΠΙΣΤΗ στο πλάνο και όχι με «ράβε-ξήλωνε».

Όσο δύσκολο και αν είναι...

Η αλήθεια προς τον κόσμο είναι το Α και το Ω για να μπορέσει μια τέτοια κατάσταση να ευδοκιμήσει. Ναι κανείς δεν γουστάρει να κάνει υπομονή, όλος ο κόσμος έχει κουραστεί εδώ και μια εικοσαετία, όλοι γουστάρουμε πρωταθλήματα, τίτλους, πορείες στην Ευρώπη, αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Κάπου εδώ έρχεται ίσως το πιο σημαντικό συστατικό για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να την... γλιτώσει και να μπορέσει να επανέλθει στην κανονικότητα άμεσα. Ενότητα. Συσπείρωση. Όλος ο Παναθηναϊκός μία «γροθιά». Όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Όσοι μπορούν είτε διαθέτουν 50 είτε 500.000 ευρώ τον χρόνο, να σταθούν στο πλευρό του συλλόγου, να κάνουν την υπέρβαση και όταν το δύσβατο μονοπάτι φτάσει στο τέλος του, η ικανοποίηση θα είναι ακόμη μεγαλύτερη για τα καλύτερα που θα έρθουν.

Σε αντίθετη περίπτωση; Ο Παναθηναϊκός(αν παραμείνουν τα υπάρχοντα δεδομένα) θα φουλάρει για υποβιβασμό και πτώχευση, ο Παναθηναϊκός θα αναγκαστεί να παίξει 6 χρόνια σε μικρότερες κατηγορίες, ο Παναθηναϊκός θα βυθιστεί στην ανυπαρξία. Το παρελθόν, το ποιος έφταιξε το 2010 ή το 2012 αυτή την ώρα δεν έχει καμία σημασία. Αυτό που μετρά είναι το τώρα. Η σωτηρία του «τριφυλλιού».
Μακάρι όλοι, ο καθένας από την δική του σκοπιά, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων...