Κάτι από το «ηλεκτρική καρέκλα» θυμίζει, κακά τα ψέμματα, ο πάγκος του Αστέρα Τρίπολης, καθώς από τον Γενάρη του 2016 και μέχρι σήμερα, έχουν βρεθεί σε αυτόν έξι διαφορετικοί τεχνικοί. Συμπεριλαμβανομένου και του Σάββα Παντελίδη, ο οποίος από χθες έχει τα ηνία. Η πρώτη αποχώρηση του Στάικου Βεργέτη φαίνεται πως έκλεισε έναν κύκλο για τους Αρκάδες, καθώς έκτοτε αλλάζουν προπονητή κατά μέσο όρο κάθε 3,5 μήνες.

Ετσι η αποστολή του 52χρονου κόουτς μόνο ως εύκολη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Ή μήπως είναι; Προσπαθώντας κάποιος να σκιαγραφήσει το προφίλ του Παντελίδη φτάνει στο συμπέρασμα ότι είναι ένας τύπος σφυρηλατημένος στα δύσκολα. Κάτι που αναμένεται να συναντήσει ενόψει της παρουσίας του στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας. Οι απαιτήσεις είναι πολλές και ο έμπειρος κόουτς δείχνει μαθημένος στα... ζόρια.

Οπως άλλωστε απέδειξε με το περσινό του πέρασμα από τον Ηρακλή. Οταν πήγε στην Θεσσαλονίκη έμοιαζε για «τρελός« και στο φινάλε της χρονιάς έφυγε με το κεφάλι ψηλά και κερδίζοντας την αποδοχή όλων. Ο μύθος λέει πώς πίστευε στο «θαύμα» της παραμονής από την πρώτη στιγμή, γεμίζοντας με... καχυποψία ακόμη και τους ανθρώπους του στενού του περιβάλλοντος. Για όποιον θυμάται ανέλαβε τον Γηραιό ευρισκόμενος τότε με το 1,5 πόδι στην Football League. Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια το «δύσκολα» δεν αφορά τις συνθήκες αλλά τις απαιτήσεις, όμως το συμπέρασμα ουσιαστικά δεν αλλάζει.

Ας πάμε όμως στα «φρέσκα κουλούρια». Τι να περιμένουν οι φίλοι των Αρκάδων από τον νέο τους τεχνικό ηγέτη, με βάσει βέβαια τα όσα έχει δείξει εκείνος στη μέχρι τώρα καριέρα του; Δημιουργεί ομάδες συνόλου και ποντάρει πολλά στον παράγοντα ψυχολογία. Η ομιλία του στα αποδυτήρια του Ηρακλή πριν από το περσινό ματς-«τελικό» με τον Λεβαδειακό, έχει μείνει στην ιστορία...

Ο Αστέρας μετά την προσθήκη του Τόνσο έχει μεν ένα «δεκάρι», όμως με την αποχώρηση του Μάσα (για αμφότερα τα ζητήματα απομένει η ανακοίνωση) «χάνει» έναν παίκτη στα άκρα. Ετσι ο πρώτος μπορεί να μετατοπιστεί στα εξτρέμ, αφού είναι σε θέση να αγωνιστεί εκεί. Ο Παντελίδης αρέσκεται στο να παίζει χωρίς κλασικό κεντρικό χαφ αλλά με αρκετά «οκτάρια» στον άξονα, τα οποία δείχνουν να βρίσκονται σε αφθονία στο ρόστερ του της νέας του ομάδας. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε πέρσι είδαμε πολλές φορές τον Λεοζίνιο να περνά στην γραμμή και κάτι ανάλογο είναι πιθανό να συμβεί και με το νέο απόκτημα των Αρκάδων.

Γενικότερα δείχνει ένας προπονητής που όταν αναλαμβάνει θεωρητικά δύσκολες αποστολές, καταφέρνει να τις φέρει σε επιτυχία. Πριν από χρόνια π.χ. ποίος θεωρούσε τον Πανθρακικό εκ των φαβορί για άνοδο; Βέβαια αυτό από τον απλό φίλαθλο μπορεί να... παρεξηγηθεί, αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Εκείνος την δουλειά του. Οπου βρέθηκε το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ενσωματωθεί αμέσως στα αποδυτήριά του. Θέλετε να το πείτε... καρότο και μαστίγιο; Ισως και να είναι έτσι. Αμέσως ξεκινά την άμεση επικοινωνία με τους παίκτες του, από τους οποίους θέλει να του λένε ακόμη και το εξωαγωνιστικό πρόβλημα που τους απασχολεί και αν μπορεί θα βοηθήσει στην επίλυσή του. Ούτε απόμακρος, ούτε όμως και να χάνεται η πειθαρχία. Κάπου στη μέση.

Κατά καιρούς άλλωστε δεν έχει διαστάσει να «καρατομήσει» παίκτες ακόμη και αν δεν είχε λύσεις. Ποτέ όμως με την πρώτη. Πάντα δίνει μία δεύτερη ευκαιρία. Γενικότερα ασχολείται με όλα. Οχι με την κακή έννοια, αλλά επειδή πέρασε πολλά, είναι σε θέση να διαχειριστεί ακόμη και την παραμικρό πρόβλημα που θα παρουσιαστεί. Το περσινό πέρασμά του από τον Ηρακλή όπου μόνο γιατρός δεν ήταν, του «έμαθε» πολλά.

Αυτός είναι σε μέσες άκρες ο νέος τεχνικός του Αστέρα. Τα υπόλοιπα στο γήπεδο...