Χωρίς επίθεση δεν πας πουθενά…
Το χθεσινό ματς με το Βέλγιο ήταν από τους αγώνες που όταν τελειώνουν, θέλεις κάπου να ξεσπάσεις! Θέλεις να φωνάξεις, να τα βάλεις με την ατυχία σου, να επικαλεστείς την τύχη του αντιπάλου για να δικαιολογήσεις την ήττα.
Το χθεσινό κέρδος της Ελλάδας – αν υπάρχουν κέρδη σε ήττα – ήταν ότι κατάφερε να παίξει στα ίσια μία σούπερ ομάδα και τελικά να χάσει στις λεπτομέρειες.
Η Εθνική μας αντιμετώπισε επί ίσοις όροις τον mister 85 εκατομμύρια Λουκάκου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον συμπαίκτη του Φελαϊνί, τον Αζάρ και τον Κουρτουά της πρωταθλήτριας Αγγλίας Τσέλσι, τον Βερμάελεν της Μπαρτσελόνα, τον Βερτόνγκεν, το Ντεμπελέ και τον Αλντερβέιρελντ της Τότεναμ, τον Ντε Μπρόινε της Μάντσεστερ Σίτι, τον Μέρτενς της Νάπολι και τον Καράσκο της Ατλέτικο Μαδρίτης.
Μία ομάδα δηλαδή που θα μπορούσε να είναι κάτι μεταξύ μικτής Premier League και κορυφαίας επιλογής στο Football Manager! Ωστόσο η δυναμικότητα της αντιπάλου δεν μπορεί να κρύψει ούτε να δικαιολογήσει λάθη και αδυναμίες που οδήγησαν στην ήττα.
Καταρχήν η συγκεκριμένη Εθνική ομάδα, δεν δικαιολογείται να δέχεται δύο γκολ. Το δυνατό της σημείο είναι το αμυντικό παιχνίδι, έχει δύο από τους καλύτερους αμυντικούς στον κόσμο ως κεντρικό δίδυμο και όλο τον τρόπο παιχνιδιού της τον βασίζει στο «θωράκισμα» των μετόπισθεν.
Από τη στιγμή λοιπόν που δέχεται δύο γκολ, αν και στο δεύτερο του Λουκάκου δεν θεωρώ ότι υπάρχει ευθύνη αντιθέτως με το πρώτο που ο Βερτόνγκεν βρήκε ελεύθερο χώρο, δεν μπορεί να ελπίζει σε θετικό αποτέλεσμα.
Εχω ξαναπεί ότι η Εθνική ομάδα του Σκίμπε, θυμίζει αρκετά τις ομάδες του Ρεχάγκελ και του Σάντος, χωρίς βέβαια να τις φτάνει. Αν θυμηθείτε όμως τα αποτελέσματα τους, θα δείτε ότι από τη στιγμή που δέχονταν δύο γκολ, η ήττα ήταν σχεδόν δεδομένη, κάτι που φυσικά έγινε και τώρα.
Και θεωρώ δεδομένη την ήττα με δύο γκολ για την ομάδα του Σκίμπε, καθώς έχει τεράστιο πρόβλημα στην επίθεση. Όπως αποδείχθηκε και με την Εσθονία και χθες, μετά τον Μήτρογλου, το χάος!
Ούτε ο Δώνης είναι φορ, ούτε ο Βέλλιος έχει την κλάση του, ούτε υπάρχει άλλος να καλύψει το κενό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί η Εθνική να ισοφαρίσει τα γκολ που δέχεται. Ετσι λοιπόν, χωρίς αποτελεσματικό επιθετικό και με την άμυνα να δέχεται δύο γκολ, η ήττα είναι προδιαγραμμένη. Κι αν βλέπεις ότι ο Σκίμπε βάζει τον Μπακασέτα ως αλλαγή και περιμένει να γυρίσει το παιχνίδι επιθετικά, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι καταδικασμένος.
Είναι γεγονός ότι ποτέ δεν ήμασταν μπαλαδόροι ως έθνος, ούτε τα τελευταία 15 χρόνια είχαμε σπουδαίους επιθετικούς. Ωστόσο η έλλειψη ικανών ή αν θέλετε αποτελεσματικών φορ, είναι πλέον τόσο κραυγαλέα που δεν μπορείς να την καλύψεις! Ολο το θέμα λοιπόν, αν θεωρήσουμε ότι οι τρεις χαμένοι βαθμοί με το Βέλγιο ήταν στο πρόγραμμα, είναι ο αγώνας της Πέμπτης με την Εσθονία! Εκεί χάθηκαν όλα και όχι χθες με το Βέλγιο…
Από εκεί και πέρα, δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις τις προσπάθειες ορισμένων παικτών που παρότι δεν έχουν τόσο ισχυρό κίνητρο, παίζοντας με την Εθνική τα δίνουν όλα.
Δεν ξέρω τελικά, αν ο Τζαβέλλας είναι ή δεν είναι καλός ποδοσφαιριστής, πάντως με την Εθνική ομάδα, είναι ένα πραγματικό σκυλί του πολέμου. Τρέχει, παλεύει, προσπαθεί, δείχνει ότι πονάει με το παραπάνω το εθνόσημο. Όπως και ο Ζέκα, που πολλοί βιάστηκαν να μιλήσουν αρνητικά για την ελληνοποίηση του, αλλά στην Εθνική ομάδα είναι πιο Ελληνας από τους Ελληνες!
Στο θέμα του Μουντιάλ τώρα, όλα δείχνουν ότι η επόμενη κορυφαία διοργάνωση θα γίνει χωρίς την Ελλάδα, πετυχαίνοντας αρνητικό νταμπλ μετά το χαμένο Euro 2016. Tουλάχιστον δεν θα αποκλειστούμε τώρα με κατεβασμένα τα χέρια όπως τότε με τα Νησιά Φερόε…
Και πολύ περισσότερο, θα θυμόμαστε με ακόμα πιο έντονα συναισθήματα, τις Εθνικές ομάδες των Ρεχάγκελ και Σάντος από το 2004 και μετά, που έδιναν το «παρών» σε κάθε σπουδαίο ποδοσφαιρικό ραντεβού και αρκετοί, αντί να συνειδητοποιούν τον άθλο, γκρίνιαζαν επειδή η Ελλάδα δεν έπαιζε μπαλάρα…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
