Ιδέες ενός πολύ σύγχρονου και τολμηρού προπονητή

Ο Μπέσνικ Χάσι, τον οποίο οι Ελληνες τώρα αρχίζουμε να μαθαίνουμε, είχε ετοιμάσει ένα πολύ ενδιαφέρον, πολύ σύγχρονο σε ιδέες και πολύ συμβατό με το dna της νέας του ομάδας αγωνιστικό σχέδιο για το ματς με την Ριέκα. Ενας προπονητής που έτσι κι αλλιώς επιλέγει στρατηγικά να βάζει την ομάδα του με φουλ μηχανές στο πρώτο διάστημα των ημιχρόνων στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, έκρινε ότι αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει το βράδυ της Τετάρτης. Η συνείδηση ότι η δική του ομάδα, με μόλις δύο επίσημα ματς στα πόδια, στις 16 Αυγούστου δεν θα μπορούσε να έχει μπαταρία για να βγάλει ολόκληρο παιχνίδι σε υψηλό τέμπο ήταν αυτή που προσδιόρισε τον αρχικό του στόχο: να “τρομάξει” την άπειρη σε ευρωπαϊκές αναμετρήσεις Ριέκα στο πρώτο διάστημα του παιχνιδιού, όπως ακούσαμε από τον Λεονάρντο Κούτρη μετά τη λήξη του ματς στην CosmoteTV, και να επιδιώξει την επίτευξη ενός γκολ στο πρώτο ημίωρο προκειμένου να χτίσει πάνω σε αυτό τη διαχείριση των δυνάμεων που έχει αυτή την εποχή η ομάδα του.

Ο Χάσι ζήτησε επιθετική άμυνα από την ομάδα του, και κρατούσε σταθερά τουλάχιστον 6 παίκτες πάνω από τη σέντρα για να ασκήσουν έντονη πίεση στην κροατική άμυνα με στόχο αφενός να χαλάσει τις επιθέσεις της Ριέκα και αφετέρου να ψάξει το κλέψιμο της μπάλας ψηλά στο τερέν και να αντεπιτεθεί αμέσως απέναντι σε μια ανοργάνωτη άμυνα. Δύο μήνες αργότερα αυτή η επιλογή δεν θα είχε υψηλό ρίσκο. Αυτόν τον καιρό όμως είχε, αφενός επειδή οι ποδοσφαιριστές του κουράστηκαν γρήγορα από αυτό το “πάνω – κάτω” με συνέπεια ο Ολυμπιακός να μείνει από δυνάμεις νωρίς στο β' ημίχρονο, και αφετέρου επειδή οι κεντρικοί μέσοι του, που δεν έχουν συνεργαστεί σε πολλές ώρες αγώνα και δεν έχουν διαβάσει καλά το παιχνίδι της ομάδας, ούτε έχουν βρει μεταξύ τους αυτοματισμούς, άφηναν χώρους στην Ριέκα για να παίξει το παιχνίδι που ξέρει καλύτερα, αυτό των αντεπιθέσεων και, κατά συνέπεια, άφηναν εκτεθειμένους τους κεντρικούς αμυντικούς.

Ο Χάσι τα είδε και τα διόρθωσε σε real time όλα τα παραπάνω, όπως πολύ χαρακτηριστικά φαίνεται στο δίλεπτο από το 28' μέχρι το 30', όταν ο Ολυμπιακός αρχικώς άσκησε πολύ πιεστική επιθετική άμυνα και εν συνεχεία, όταν οι Κροάτες αμυντικοί κατάφεραν να σπάσουν το πρέσινγκ, γύρισε στο μεσαίο τρίτο του τερέν για να ασκήσει μεσαία πίεση, με τις γραμμές του σε απόσταση περίπου 28 μέτρων, προκειμένου να μη δώσει χώρους στη Ριέκα για να αναπτυχθεί.

Σε αυτό το δίλεπτο ήταν σαν να βλέπεις από τον Ολυμπιακό την εφαρμογή της βασικής ιδέας που εφαρμόζει στο τερέν η Ατλέτικο Μαδρίτης του Ντιέγκο Σιμεόνε. Μια ιδέα που απαιτεί πάρα πολύ υψηλό επίπεδο φυσικής κατάστασης για να εφαρμοστεί επιτυχημένα. Και αυτή η ιδέα του Χάσι φανέρωνε την καθαρή επιλογή που έκανε για το αγωνιστικό του σχέδιο: να στριμώξω τη Ριέκα και να επηρεάσω το παιχνίδι της ομάδας μου προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες για γκολ, να προηγηθούμε όσο έχουμε δυνάμεις και μετά να κάνουμε διαχείριση των δυνάμεών μας και να σχεδιάσουμε ένα διάστημα αντίστοιχης πίεσης στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού.

Του Χάσι του πήγαν όλα στραβά: οι εκτελεστές του αστόχησαν στις ευκαιρίες που δημιούργησε ο Ολυμπιακός, και η Ριέκα πέτυχε γκολ απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, δηλαδή περίπου δέκα λεπτά μετά τη λύση του προβλήματος της ανασταλτικής λειτουργίας του Ολυμπιακού που επέτρεπε στους Κροάτες να βγάζουν αντεπιθέσεις. Ενας πιο συμβατικός και συντηρητικός προπονητής στη θέση του, όταν θα έβλεπε αυτό που παρουσίασε ο Ολυμπιακός στο πρώτο περίπου 20'λεπτο του β'΄ημιχρόνου, δηλαδή τα μεγάλα προβλήματα στο χτίσιμο των επιθέσεων λόγω κόπωσης, τα οποία επέτρεπαν στη Ριέκα να κλέβει τη μπάλα και να βγαίνει στην κόντρα επίθεση, θα διέταζε υποχώρηση και πιο συντηρητικό παιχνίδι. Θα ζητούσε από την άμυνά του να παίξει με γεμίσματα και θα ακουμπούσε μόνο στην ατομική ποιότητα με την ελπίδα αυτή να κάνει τη διαφορά. Ο Χάσι δεν έκανε αυτό. Πρώτα κατάφερε να λύσει, με τον Ζιλέ, το πρόβλημα της ανάπτυξης, βάζοντάς τον να παίρνει βάθος και να γυρίζει στους στόπερ για να πάρει τη μπάλα και να τη μεταφέρει στο μεσαίο ή το επιθετικό τρίτο του τερέν. Εκρινε ότι ο Ζιλέ είχε περισσότερο κουράγιο συγκριτικά με τον Οφοε και τον έβαλε να “κάψει” όλη τη μπαταρία του για να λύσει αυτό το πρόβλημα. Κι ύστερα, από το 65', άρχισε να επηρεάζει το παιχνίδι με τις αλλαγές, οι οποίες έδωσαν ενέργεια, ιδέες και πρωτοβουλίες στην μεσοεπιθετική γραμμή, έφεραν το γκολ της ισοφάρισης και δημιούργησαν καταστάσεις παιχνιδιού σαν αυτή που “προκάλεσε” την αποβολή του Ζούτα. Ο Ολυμπιακός λειτούργησε με καθαρό, για τέτοια εποχή, κεφάλι στο τελευταίο δεκάλεπτο, έφτιαξε ευκαιρίες, ζήτησε το γκολ και δικαιώθηκε στο 3'ο λεπτό των καθυστερήσεων.

Αυτό που έγινε κατανοητό το βράδυ της Τετάρτης ήταν ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει στον πάγκο του έναν συμβατικό, συντηρητικό προπονητή. Εγινε ολοφάνερο αυτό τόσο με τις αρχικές επιλογές του όσο και με το game plan που ετοίμασε, το οποίο είχε πολύ ρίσκο για την εποχή. Με τα “αν” δεν γίνεται ποδόσφαιρο παρά μόνο κουβέντα, αλλά αν ο Χάσι είχε στη διάθεσή του τον Εμενίκε και τον Σιώπη, ο Ολυμπιακός θα είχε δυσκολευτεί λιγότερο να ισιώσει το ματς, ακόμη και αν του είχε στραβώσει, και δεν θα είχε προδοθεί από τις δυνάμεις του τόσο νωρίς, δηλαδή δεν θα είχε εμφανίσει αυτό το κλακάζ του πρώτου 20'λεπτου στο β' ημίχρονο. Επειδή όμως αυτές τις επιλογές ο Χάσι τις έκανε γνωρίζοντας ότι δεν έχει αυτούς τους δύο στη διάθεσή του, όσα έκανε δημιουργούν την εντύπωση ενός πολύ τολμηρού προπονητή, που κάνει αυτό που του λέει το κεφάλι του δίχως να λογαριάζει τις επιπτώσεις. Το βράδυ της Τετάρτης οι περισσότεροι στη θέση του θα είχαν κάνει μια “πολιτικά ορθή” ενδεκάδα, βασισμένη στην εκτίμηση για την κριτική που θα τους ασκηθεί σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος. Στο έναν εκ των δύο κρισιμότερων αγώνων της σεζόν, ο Χάσι επέλεξε να ζήσει με τις ιδέες του και να νικήσει ή να “πεθάνει” με αυτές.

Οσο είχε δυνάμεις, ο Ολυμπιακός έδειξε πολύ περισσότερο απρόβλεπτος συγκριτικά με πέρσι. Και στην πλειονότητά τους οι νέοι παίκτες έδωσαν ένα δείγμα ποιοτικής αναβάθμισης του ρόστερ του Ολυμπιακού συγκριτικά με την περσινή έκδοση. Είναι πάρα πολύ νωρίς για πιο ουσιαστικά και πιο ασφαλή συμπεράσματα. Αν πάντως ολοκληρώσει τη δουλειά στην Κροατία και προκριθεί στους ομίλους του Champions League, και αγοράσει έτσι τον χρόνο για να εξελίξει τη δουλειά του, ο Χάσι δίνει την εντύπωση ότι θα παρουσιάσει μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα έκδοση του Ολυμπιακού, στον οποίο φαίνεται να βάζει προδιαγραφές παιχνιδιού που είναι συμβατές με τη φύση μιας ομάδας που θέλει να κυριαρχεί και να επιτίθεται.