Οι μεγαλύτερες διοργανώσεις στη Vistabet. Παίξε νόμιμα με προσφορά ημέρας στο Σέλτικ – Ρόζενμποργκ (21+).

Η πρωτάρα στην Ευρώπη και… τσιγγάνα, με οκτώ αλλαγές γηπέδων την τελευταία τριετία, Ολιμπίκ Ντόνετσκ υποδέχεται το απόγευμα (19:30) της Πέμπτης τον ΠΑΟΚ κι ο πρώτος ευρωπαϊκός αγώνας θα γίνει στο ιστορικό «Ντινάμο Στάντιουμ», που από το 2002 μετονομάστηκε, προς τιμή της «αλεπούς των πάγκων», σε «Βαλερί Λομπανόφσκι».

Το γήπεδο χωρητικότητας 16.873 θεατών αποτελεί κομμάτι του τεράστιου πάρκου του Κιέβου και κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων της «EuroMaidan» στο Κίεβο βρέθηκε να αποτελεί σημείο συγκέντρωσης των διαδηλωτών και το μέρος, όπου αστυνομία και στρατός ήρθαν σε ευθεία σύγκρουση με το συγκεντρωμένο πλήθος.

Στις 20 Ιανουαρίου του 2014, η πρόσοψη της κεντρικής εισόδου του γηπέδου ήταν ακριβώς το επίκεντρο της αντιπαράθεσης. Οι χώροι του σταδίου, τα εκδοτήρια εισιτηρίων και τα γραφεία αποτέλεσαν για μέρες το ορμητήριο των διαδηλωτών. Το πορτρέτο του Βαλερί Λομπανόφσκι στην κεντρική είσοδο κάηκε και το μνημείο του μετακινήθηκε για να «αποκρούει» τις επιθέσεις της αστυνομίας χωρίς πάντως να καταστραφεί.

Οι συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία συνεχίστηκαν για πάνω από οκτώ ώρες, με πολλά «όπλα» (νερό πίεσης, δακρυγόνα και σφαίρες από καουτσούκ) και αρκετούς τραυματίες.

Η «επόμενη ημέρα» του σταδίου ήταν δύσκολη. Με το τέλος των διαδηλώσεων θα έπρεπε να αποκατασταθούν οι ζημιές, χωρίς να υπάρχουν τα χρήματα, με τον διευθυντή του γηπέδου, Γιούρι Πικτοβνικόβ, να θυμάται πως η εθελοντική εργασία ακόμη «και από ανθρώπους που λίγες μέρες πριν συμμετείχαν στις συγκρούσεις», έδωσε λύση στο πρόβλημα.

Ο «ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

Το 1971, στον περιβάλλοντα χώρο του «Ντινάμο Στάντιουμ», ανεγέρθηκε ένα μνημείο αφιερωμένο στους οκτώ παίκτες της ομάδας, που συμμετείχαν στο περίφημο «Death Match», το οποίο πραγματοποιήθηκε το 1942 σύμφωνα με κάποιους σ’ αυτό το γήπεδο και με κάποιους άλλους στο γήπεδο της Ζενίτ.

Επί της ουσίας, πάντως, η ιστορία και ο φόρος τιμής της Ντινάμο προς τους οκτώ ποδοσφαιριστές της δεν άλλαζε…

Από τη μια πλευρά ήταν η ομάδα των ντόπιων, η «FC Start», που την αποτελούσαν 8 παίκτες της Ντιναμό και 3 της Λοκομοτίβ. Ο Γερμανός διοικητής του Κιέβου τους προσκάλεσε να αντιμετωπίσουν μια γερμανική ομάδα επίλεκτων και στο πρώτο ματς οι αχτύπητοι Ουκρανοί φιλοδώρησε τη Flakelf, με 5 γκολ (5-1). Τελικά, ορίστηκε και δεύτερος αγώνας στις 9 Αυγούστου 1942, που έμεινε στην ιστορία σαν ο «Αγώνας του Θανάτου». Οι Ουκρανοί ξανακέρδισαν 5-3 και μέχρι το τέλος του πολέμου οκτώ από τους ένδεκα ποδοσφαιριστές έχασαν τη ζωή τους.

Ο «Αγώνας του Θανάτου», ήρθε στο φως της δημοσιότητας και διαδόθηκε ευρέως 16 χρόνια μετά τη διεξαγωγή του, από ένα άρθρο Ουκρανού δημοσιογράφου σε εφημερίδα του Κιέβου. Κανείς δεν ξέρει που ακριβώς σταματάει η μυθοπλασία και αρχίζει η πραγματικότητα.

Τριάντα εννιά χρόνια μετά η αυταπάρνηση των 11 αυτών ποδοσφαιριστών, έδωσε τροφή για να γίνει μια από τις γνωστότερες ταινίες του κινηματογράφου, με κάποιες αλλαγές φυσικά στο σενάριο. Στην ταινία του 1981, "Η Μεγάλη απόδραση των 11",

Για τον Σκωτσέζο δημοσιογράφο και συγγραφέα Άντι Ντούγκαν άλλωστε, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: «Αν ποτέ ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου, τότε ήταν αυτό εδώ», αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου του: «Ντιναμό: θρίαμβος και τραγωδία στο κατεχόμενο από τους Ναζί Κίεβο».