Χρόνιες Παναθηναϊκές Ασθένειες

Η χρονιά ενός φιλάθλου του Παναθηναϊκού κάνει μονότονους και αδιάκοπους κύκλους. Φανταστείτε το κάπως έτσι. Ξεκινάει κάθε χρονιά με ελπίδες. Τα ρόστερ γίνονται αντικείμενα συζήτησης στην άμμο, κάτω από την ομπρέλα. Οι φίλαθλοι ή οπαδοί, διαλέξτε και πάρτε, βάζουν από δυο παίκτες σε κάθε θέση, ορίζουν το σύστημα που θα παίξει η ομάδα. Μετά αρχίζει η αντιπαράθεση με τους απέναντι. Εμείς υπερτερούμε εκεί, εσείς εκεί, εσείς πληρώνετε μούφα υπεραξίες, εμείς χτίζουμε πιτσιρικάδες και κυνηγάμε λαβράκια και πάει λέγοντας.

Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U21, Γερμανία – Ισπανία, ώρα 21:45. Παίξε νόμιμα και με ασφάλεια στις συναλλαγές (21+)!

Αρχίζουν τα πρώτα φιλικά με ομάδες άλλοτε άγνωστες, άλλοτε το πάλαι ποτέ πρωταγωνίστριες, νυν αδιάφορες. Η εικόνα της ομάδας παραδόξως όμοια εδώ και τόσα χρόνια. Παιδικά λάθη στην άμυνα, ρεκόρ λάθος πασών, γιόμες από τα '70s, αργή ανάπτυξη και παράλληλο αντί για κάθετο ποδόσφαιρο. Πάντα τρώμε γκολ στην πλάτη της άμυνας. “Οι ποδοσφαιριστές σφιγμένοι από την βαριά προετοιμασία” γράφουν τα ρεπορτάζ, “η ομάδα θα ανεβάσει στροφές”, “ο προπονητής είναι απαιτητικός και δοκιμάζει συστήματα” “ η διοίκηση αναζητά λύσεις και ευκαιρίες στο τέλος των μεταγραφών” και ξέρετε τώρα , τα έχετε ακούσει όλα.

Νωρίς η ομάδα μπαίνει στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις λόγω προκριματικών κλπ κλπ Συνήθως απουσιάζουν βασικές μονάδες γιατί κουβαλούν τραυματισμούς από την περασμένη περίοδο ή γιατί οι νεοφερμένοι άργησαν και δεν έχουν κάνει σχεδόν καθόλου προετοιμασία. Ο κόσμος πάει στο γήπεδο, δεν το τιγκάρει κιόλας, αλλά τέλος πάντων υπάρχει ένα ενδιαφέρον. Οι αντίπαλοι φαίνονται πιο γρήγοροι. Πάντα μα πάντα “το δικό τους το πρωτάθλημα ξεκινάει πιο νωρίς και είναι πιο μπροστά σε αγωνιστικό ρυθμό”. Θα αποκλείσουμε με αντιαισθητικό τρόπο τα λιμά, θα αποκλειστούμε από τους σοβαρούς και πάντα μα πάντα θα έχουμε φάει γκολ στην πλάτη της άμυνας.

Μετά ξεκινάει το πρωτάθλημα. Οι ομάδες πηγαίνουν ψιλομαζί στην αρχή. Αν ο Ολυμπιακός έχει πάρει προβάδισμα έξι βαθμών τον Οκτώβρη, το πρωτάθλημα τελείωσε. Ο στόχος ο δικός μας ξεκινάει με το κλασικό. “Να εκμεταλλευτούμε το κλουβί της Λεωφόρου, να μη χάσουμε βαθμό μέσα στο σπίτι.” Με το που το λέμε, έρχεται ο Πλατανιάς ή η Ξάνθη, μας κάνει διπλό με κανένα διαστημικό γκολ κάποιου παίκτη, που ποτέ δεν έχουμε ξανακούσει κι αμέσως αφού μας καρφώνει, γίνεται μεταγραφικός στόχος του Ολυμπιακού. Σιγά σιγά οι στόχοι αναπροσαρμόζονται. Play off. “Τουλάχιστον να δώσουμε ευκαιρίες σε νέα παιδιά, να τα ετοιμάσουμε για του χρόνου” Τα νέα παιδιά έχουν μάνατζερ όμως, μόλις ξεμυτίσουν αρχίζουν να μιλάνε με άλλες ομάδες, τον Πανιώνιο, τον Αστέρα Τρίπολης, ακόμα και με τον Ολυμπιακό.

Ο μέσος Παναθηναϊκός φίλαθλος θυμάται ότι του αρέσει περισσότερο το μπάσκετ. “ Έχει πιο πολύ σασπένς το μπασκετάκι ρε, άσε που εκεί δεν έχει παράγκα” Η Λεωφόρος ψιλοαδειάζει, ο κόσμος πάει προς ΟΑΚΑ μεριά. “ Άντε ρε Πασκουάλ μυρωδιά βγάλε τον υπερεκτιμημένο τον Καλάθη και βάλε μέσα Παππά” Γίνεται καμιά κηδεία στην Ευρωλίγκα, “ο κωλοΜπερτομέου με την παράγκα του δε μας θέλουν, μας φοβούνται” ή απλά “πού 'σαι ρε Ζέλικο, γύρνα πίσω”

“ Ο Παναθηναϊκός θέλει έναν επενδυτή, έναν λεφτά, Αλαφούζο φύγε” Θέλει δηλαδή κατά βάθος ο οπαδός έναν Μαρινάκη, να κάνει υπέρ Παναθηναϊκού αυτά, για τα οποία βρίζει τον Μαρινάκη όλη τη χρονιά, αυτό εννοεί επενδυτή. Άλλη μερίδα οπαδών ή φιλάθλων, ξέρετε εσείς, θέλει τον Παναθηναϊκό αυτάρκη, να ανήκει στον κόσμο του. Εξαγγέλεται η Παναθηναϊκή Συμμαχία με αφετηρία τα 50 ευρώ, πάνε σκάρτοι 10 χιλιάδες. Θυμίζω πως όταν κέρδισε ο Παναθηναϊκός τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ και σήκωσε το πρωτάθλημα πήγαν 20 χιλιάδες να υποδεχτούν το πούλμαν. Ωχ μην ξαναγράψω τη λέξη “πούλμαν”.

Μετά αρχίζουν τα όνειρα για ενιαίο και αδιαίρετο Παναθηναϊκό “πρωταθλητή σ' όλα τα σπορ παντοτινό” Άκουσαν, έμαθαν, αναμετάδοσαν κάποιοι ότι μπαίνει μπροστά ο Γιαννακόπουλος με συμπαίκτη τον γιο του Καπετάνιου. Ναι ναι, ο Δημήτρης που άκουσε ό,τι άκουσε μετά τον αποκλεισμό από την Φενέρ και το μέλος μιας οικογένειας που έβριζε εν χορώ όλο το γήπεδο. Τι να τον κάνω τον εξυγιαντή τον Τουιτούζο μπροστά σε Τράκη και γιό Καπετάνιου”...

Ξαφνικά σκάνε μεταγραφές. Σκάνε τρόπος του λέγειν. Ο Μπεργκ αποφασίζει ότι καλό το ποδόσφαιρο, αγαπάει και Παναθηναϊκό μαζί με Ζοζεφίν, αλλά σαν το Καταριανό πρωτάθλημα με μυρωδιά από μαζούτ και τη βενζίνη στο πρατήριο να κοστίζει 11 σεντς δεν έχει. “ Ουστ προδότη αχάριστε”. Εμφανίζεται στο προσκήνιο κάποιος Άλτμαν. Καταλαβαίνετε, πόσο γρήγορη ανάπτυξη θα έχει η ομάδα με κάποιον που λέγεται Αλτ – μαν. Ευτυχώς υπάρχει και το μπασκετάκι και σκάει ο Λεκαβίτσιους, το πουλέν του Σάρας κι ο Ζακ ο Αύγουστος, το καμάρι της Νοτρ Νταμ κι έτσι ο πράσινος οπαδός δεν “ντρέπεται” να χαζεύει sites και πρωτοσέλιδα. Θα γίνονταν και στο ποδόσφαιρο ίσως μεταγραφές, αν ξεκουμπιζόταν έγκαιρα ο Ρινάλντι και δεν έπρεπε να πληρωθούν 651.000 στον σωσία του Εσιέν, που κάποτε φόρεσε τα πράσινα.

Το κείμενο είναι τραγελαφικό το ξέρω. Ασύντακτο, ακατανόητο και άνευ ουσίας. Καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα και κυρίως με τις συντεταγμένες , κατανοητές και ουσιαστικές κινήσεις που λαμβάνουν χώρα στην ενιαία και αδιαίρετη Παναθηναϊκή οικογένεια. Το υπογράφει ένας άσχετος που ψήθηκε με την Παναθηναϊκή Συμμαχία και είναι κάτοχος της κάρτας μέλους με αριθμό έξι. Την πρώτη χρονιά. Από τη δεύτερη και μετά δε με “ενόχλησε” ποτέ κανείς για ανανέωση. Είπαμε συντεταγμένα Παναθηναϊκά.

Κάποιοι φοβούνται μη γίνουμε Πανιώνιος. Γιατί; Τουλάχιστον ας γίνουμε μια ομάδα, που να παίζει όμορφο ποδόσφαιρο. Η UEFA μας αναδεικνύει την πιο επιτυχημένη ελληνική ομάδα στις διοργανώσεις της. Τσούζει τους απέναντι αλλά ελάτε τώρα, πείτε την αλήθεια, πιο πολύ τσούζει εμάς. Που ήμασταν και που φτάσαμε...