Οχι δάκρυα ρε Τζίτζι

Αγαπητέ Τζίτζι

Με μεγάλο πόνο ψυχής σε είδα μετά τον τελικό του Κάρντιφ να είσαι συντετριμμένος για την απώλεια του τροπαίου του Champions League. Kαι δεν σε είδα μόνο εγώ, αλλά δισεκατομμύρια φίλαθλοι σε όλο τον κόσμο επικεντρώθηκαν στα υγρά κόκκινα μάτια σου κι όπως καταλαβαίνεις μοιράστηκαν τη λύπη σου...

Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός με επιστροφή, αν ο Πρίντεζης αναδειχθεί πρώτος σκόρερ (21+).

Φυσικά και πιστεύω ότι οι άνδρες κλαίνε, ειδικά οι σπουδαίοι, γεμάτοι ευαισθησίες και συναισθήματα άνδρες... Αλλά όχι εσύ βρε Τζίτζι, όχι εσύ!

Δεν μπορεί να κλαίει ο ποδοσφαιριστής που πέρα από την αγάπη των συμπαικτών του, έχει κερδίσει το σεβασμό όλων των αντιπάλων.

Δεν γίνεται να κλαίει ο αθλητής που πάει συνεχώς κόντρα στη φύση και τείνει να ανατρέψει κάθε προηγούμενο κανόνα για το ηλικιακό προσδόκιμο ενός ποδοσφαιριστή.

Δεν μπορεί να κλαίει ο τερματοφύλακας που στα 39 του - κι ενώ οι συνομίληκοι του έχουν βγει στη σύνταξη – κατέρριψε τη φετινή σεζόν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.

Δεν γίνεται να κλαίει ο πορτιέρο που για πρώτη φορά μετά από χρόνια για τη συγκεκριμένη θέση, έχει πλησιάσει τόσο πολύ στην ανάδειξη του σε κορυφαίου ποδοσφαιριστή της χρονιάς.

Πως μπορεί να κλαίει ένας παίκτης που έχει σηκώσει Παγκόσμιο Κύπελλο, Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και αμέτρητα πρωταθλήματα και κύπελλα.

Είναι δυνατόν να κλαις εσύ, που στα 26 χρόνια καριέρας δεν έχεις προκαλέσει, δεν έχεις προσβάλλει, δεν έχεις μειώσεις και δεν έχεις κοροϊδέψει κανέναν, απολαμβάνοντας την παγκόσμια αναγνώριση!

Ακου λοιπόν Τζίτζι τι έχω να σου προτείνω: Τα δάκρυα μπορείς να τα σκουπίσεις ή στη χειρότερη να τα κρατήσεις για μετά από 1-2 χρόνια που θα βάλεις τέλος σε μία θρυλική και συναρπαστική καριέρα. Μέχρι τότε έχεις τον καιρό και την ομάδα, να κατακτήσεις και το κύπελλο που λείπει από την τροπαιοθήκη σου, το Champions League και να γράψεις θριαμβευτικό επίλογο στην απίστευτη καριέρα σου.

Και τότε, όχι απλώς να κλάψεις, αλλά να πλαντάξεις μαζί με όλους εμάς που θα ξέρουμε ότι δεν ξαναδούμε στα γήπεδα, μία από τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες όλων των εποχών.

Σε αφήνω τώρα Τζίτζι και ναι, σου επιτρέπω να ξεκουραστείς αυτό το καλοκαίρι, όσο ποτέ άλλοτε στην καριέρα σου. Γιατί από τον Αύγουστο και μετά, θα είμαι και πάλι εκεί – μαζί με εκατομμύρια άλλους θαυμαστές σου – έτοιμοι να σε θαυμάσουμε και να σε αποθεώσουμε πάλι!

Είπαμε, τα δάκρυα μπορούν να περιμένουν...